--Imagination Exist: MW' 2 Guilty.
Dawn's POV
Ang sakit ng ulo ko pati yung bandang baywang ko. Ano bang nangyari? Nasaan ako? Nasan sila Isa? Bakit parang nasa Hospital yata ako? Napalunok ako nang biglang nag sink in sakin ang mga nangyari.
Nabundol nga pala ako ng puting sasakyan kanina.
Pero bakit wala sila dito? si Isa? si Dawn? Nasan sila! Nilibot ko ang paningin sa isang napakamalaking kwarto. Para syang condo na hospital na bahay. Ay ewan. Ang sakit talaga ng ulo ko. Isa asan kana ba?
Muntik nakong napasigaw ng biglang bumukas ang pintuan ng kwartong ito.
"Ikaw!?"
Nanlaki ang mata ko. You Jerk. Agad ko syang sinamaan ng tingin. Sya yung lalakeng nabangga ko kanina sa canteen. Pssh kasalanan nya itong lahat eh. Nang mabangga nya ko kanina, yun ang simula ng pagsakit ng baywang ko. At ngayun pati ulo ko. Gosh.
Di nako nagsalita. Iniwasan ko sya ng tingin at nakita ko sa gilid ng mga mata ko na umupo sya sa bandang right side ng bed ko ngayun.
"Hey." asik nya. Bakas sa boses nya na nag aalala sya pero di nya ito pinapahalata. "Look, I'm so sorry for what just happened earlier." pagpapatuloy nya pero di ko parin sya tinignan. Mukha namang sincere sya but I just can't look directly to his perfect face. It's bothering me or sonething I can't explain.
"Wait, Hmm parang nagkita na tayo nuon ah." Oh ow. Napatingin ako agad sa direksyon nya at agad na binawi ito. Inikot ko ang ulo ko sa left side ko para di nya maalala ang mukhang ito. Help!
Feeling ko nabingi ako sa sunod nyang sinabi. "Oo nga, Tama ako. Ikaw yung babae sa mall." Gosh. Hindi nya na dapat inalala yun. "Pero bakit--" pagpapatuloy nya. "Pero bakit...wait, bakit ngayun may salamin ka? Diba wala naman yan nuon." Tama sya wala ito nuon nung nagkita kami. "Hindi ako yun. Baka kamukha ko lang." pagsisinungaling ko ng di parin natingin sa kanya. Kumunot ang noo nya at bahagyang tinignan ang damit na suot ko ngayun.
Mukhang may balak ata syang ituloy pa ang sasabihin nya. Lagot na.
"Pati ang damit mo." Gusto ko ng lumabas dito. Mas lalong kumunot ang noo nya habang tinitignan itong mabuti. "Hindi ganyang damit ang suot mo. Napaka ganda mong tigna--".
"Pls leave me alone just for now. Masakit pa ang ulo ko. Wag ngayun. Pls lang." di ko na sya pinatapos magsalita. Baka kasi sa susunod na araw maging suspicious na sya. Mahirap na.
Napaatras sya ng bahagya. Para bang di nya inaasahan na sasabihin ko ang bagay na yun. At this time, nasa gawing kaliwa parin nakapwesto ang ulo ko.
"Right. I'm sorry. Get well soon. I'll go now." tuluyan na syang nakalabas ng kwarto. Napabuntong hininga ako. Kinabahan ako dun ah. Mabuti at nakahanap ako ng paraan para makalusot.
F L A S H B A C K
Nandito kami sa loob ng isa sa mga bookstore dito sa Mall. Niyaya ko sila Isa at Zia na mag shopping ngayun. Total wala naman kaming ginagawa sa bahay, nandun naman si aling Tara para asikasuhin ang lahat ng kailangan gawin sa bahay kaya ok lang na namamasyal kami ngayun.
Naisipan din kasi ni Isa na bumili narin kami ng mga gamit para sa darating na pasukan. Malapit na rin kasi eh. Malapit na kaming mag graduate.
Kasalukuyan akong naghahanap ng Science book sa isa sa mga book stand dito. Mukhang bagong labas ang mga book dito kaya naka display sila kung saan agad na makikita. I love Science really.
Tumingala ako para makita ang books sa bandang itaas and how lucky am I ng nakita ko nga mula doon ang hinahanap ko.
Inabot ko ang book na yun pero hindi ko sya makuha. Gosh kung bakit ba naman kasi height eh.
BINABASA MO ANG
Imagination Exist: My World.
SaggisticaStorya ng tatlong magkakaibigang maraming naranasan sa buhay. Maraming nagsasabe na kapangalan nila ang mga anak ng pamilyang may matataas o titulo na pinanghahawakan sa bansa. Sila nga ba ito? Pero paano? Bakit? "Ako nga pala si Louisa, nagpapangga...