~TEMAS~

*Ev Arkadaşı*

Bir taksiye atlayıp evimin yolunu tutmuştuk. Birkaç dakikanın ardından eve ulaşmıştık. Asansörle kata çıkıp anahtarla kapıyı açtım ve Hande'yi içeri davet ettim. Gülümseyerek içeri girdi. Önce etrafa göz gezdirdi ve ardından
"Bir öğrenci evi için fazla lüks" dedi gülerek.Ben de gülüp başımla onayladım onu. Çünkü öyleydi.
"Babam seçmişti burayı. Öyle söyleyeyim "dedim
"Benim için sıkıntı olmaz hatta daha iyi" dedi. Bu beni içten içe mutlu etmişti çünkü bu kadar kısa sürede arkadaş edineceğimi düşünmemiştim.
Evi gezdirdikten sonra salondaki koltuklara oturduk.Kısa bir sessizlikten sonra tekrar sohbet etmeye başlamıştık. Sanırım birbirimize alışıyorduk. Sohbetin sonunda "O zaman ben şimdi gidip valizimi yurttan alayım ve artık yerleşeyim.  Ne dersin?" dedi Hande. "Süper olur bence." dedim bende. Sonra da onu geçirdim ve tekrar koltuktaki eski yerimi alıp telefonumla uğraşmaya başlamıştım. 1 saat geçti,2 saat geçti..Telefon elimde öylece oynarken çalmaya başladı.Arayan kişi Akselimm di.Büyük bir sevinçle açtım telefonu.
"Alo. Aksel? "
"Ablam nasılsın?"
"İyiyim.Sen nasılsın?"
"Ben seni özledim abla.."sanki ağlayacaktı.
"Bende..seni çok özledim"dedim güçlükle. Bir süre sessizlikten sonra konuyu değiştirmek için "Ev arkadaşı buldum bugün biliyor musun?"dedim.
O da bunu anlamış gibi "Ya çok sevindim senin adına. Peki iyi biri mi?" diye sordu. "Henüz çok tanımıyorum ama iyi birine benziyor,sanırım"dedim. Biz böyle konuşurken zil çalmıştı. Telefondaki Aksel'e onu öptüğümü  söyleyip kapattım ve kapıya doğru yöneldim.  Gelen kişi Hande olmalıydı. Kapıyı açtığımda yanılmamıştım. Hande'yi içeri alıp kapıyı kapattım. Elindeki valizi güçlükle salonun kenarına bırakıp koltuğa kendini attı. Bu hali beni güldürmüştü. "Ay öldüm yaa!" diyordu mızmızlanarak. O öyle söylenince benim gülmem kahkahaya dönüşmüştü. Bana garip garip baktıktan sonra kendisi de kahkaha atmaya başlamıştı. Sanırım bu kızı sevmeye başlamıştım..