Bu satırları yazmak istedim ne kadar ekranı göremesem de yazmak iyi gelir belki her şey güzelken bir anlık sözler ne kadar can yakabiliyor bunu zamanla anlıyormuş insan, azıcık başa dönelim... Biz bir gün parktayken sevdiğim var demişti aslında inanmıştım mesafe bile koymaya çalışmıştım, ama zamanla bana olan hareketlerinden dolayı bunu yapamadım, ne kadar uzaklaşsam da yanında buldum kendimi, zamanla sevdiği olduğunu düşünmekten vazgeçtim. Kendinden uzaklaştırmaya çalıştı diye düşündüm ama ta ki bugün duyduklarıma kadar... Aradı konuştuk bir an yanlış anlama ama bir şey sorucam dedi falan bende sor dedim. Bana birinin başkasını sevdiğini bildiğin halde neden gitmedin ve belkide hala aklında olduğunu bilmek nasıl bir şey falan gibi bir şey söyledi. ama ben bunu duyunca resmen mahvoldum ya her şey bir an anlamsızlaştı o an aklıma gelen tek şey o kadar şey yaşandı ama hiç biri içten değilmiş sadece istedi, olsun amaçlıymış ama canımı yakan bu değil be, bana bu muameleyi yapması beni bitirdi. düşünsenize çok seviyorsunuz elini tutarken çekindiğin insan sen bunlar için uğraştın bende verdim diyor. resmen içim hala sızlıyor buraya gelicek ya, ben nasıl bir şey yokmuş gibi elini tutucam yüzüne bakıcam çok kötü be, ardından söyledileri ne kadar iyi olursa olsun ilk duyduklarımın acısını alamaz ki simdi kazanmışım kalbini, öyle diyor. ilk duyduklarımı hiç bir mutluluk kapatamaz ki belki bir şeyleri düzeltir diye üstüne gittikçe can yakan cümleler kullandı. istemeyen yapmaz dedikçe isteyene de istediklerini vermek gerekir gibisinden bir çok cümle. unutamaz ki insan en çok sevdiği insandan duyduğu bu sözleri ve doğru olmamasına rağmen, ya ben ona kıyamadım, hep çekindim, kendimden sakındım, gözüken böyleymiş demek ki ölmek bile şuan canımı acıtmaz onun gözlerine baktığımda kalbinde başkası olduğunu bilmek kadar acı bir şey yoktur bu hayatta ve bunlarla burun burunayım her gün bin kat daha canım yanacak Allah kimsenin başına vermesin...
