Her Zaman
Bölüm 1~
Jae Han,okulun ilk gününü atlatmıştı.
Her okul gibiydi işte;gürültücü çocuklar,ona parlayan gözlerle bakan kızlar veee o tuhaf bakışlı kız..
Jae Han okuldan çıktığından beri arkasındaydı,sanki onu adım adım takip ediyordu.
Arkasına yavaşça döndü kız önüne bakarak yürümeye devam ediyordu,artık Jae Han'ın sinirleri bozulmuştu.
Dayanamayarak arkasını döndü 'Senn.. sen beni mi takip ediyorsun?'
Kız yavaşça kafasını kaldırdıp boş gözlerle ona baktı. 'Anlamadım?'
Yüzü çok solgundu,gözleri büyük ve büyüleyiciydi.O sert bakışları Jae Han'ın içine işledi,kızın en güçlü silahı bu olmalı diye geçirdi içinden.
Kızların oyunlarına fazlasıyla alışıktı.'Beni mi takip ediyorsun dedim? Okuldan çıktığımızdan beri peşimdesin.'
Kız ona bakmaya devam ediyordu,kendini savunmaya bile kalkmamıştı.Bu Jae Han'ı güldürmeye yetmişti.
'Boşversene.'Arkasını dönmüş tam gitmeye hazırlanıyordu ki çocuğun birinin kıza seslendiğini gördü.
'Min Ah!Okuldan mı?'
Çocuk,dağınık kahve saçları ve yakışıklı yüzü olan biriydi.Kız onu görünce yüzüne kocaman bir gülümseme yerleştirerek kafasıyla onu onayladı.
Jae Han şaşırmıştı,o suratsız kızdan hiç beklemediği bir davranıştı.
Erkek arkadaşı olmalı diye düşündü.
Çocuk,Jae Han'a döndü. 'Bu kim? Tanıdığın biri mi?'
Kız,Jae Han'a ciddi gözlerle bakarak 'Hayır,tanımıyorum.' dedi.
Ne yani? Nasıl tanımıyordu? Tüm gün ayı sınıftalardı,az önce ona sınıftan beri beni takip ediyorsun demişti.
Jae Han'ı sinir kaplamıştı.
Çocuk tekrar yüzünü kıza dönerek, 'İyi o zaman. Hey sana anlatmam gerekenler var.' diyerek
kızı elinden tutup arkasından sürükledi.
Jae Han orda kalakalmıştı.
Ya o herşeyi uydurmuştu ya da kız gerçekten iyi bir oyuncuydu.
Telefonunun sesiyle düşüncelerinden sıyrıldı.
Annesi arıyordu.
'Efendim?'
'Jae Han,okuldan çıktın mı? Evi bulabilecek misin? Seni almamı ister misin?'
'Hayır gerek yok. Yaklaştım zaten,sorun olursa ararım.'
'Tamam bekliyoruz.'
Annesi kapatmıştı.
Jae Han içini çekerek yeni evini bulmaya konsantre olmuştu.
Annesi ve babası yıllar önce ayrılmıştı ve Jae annesi ile beraber sürekli bir yerlere taşınırdı.
Bu seferde annesinin sergisi için Daejun da kalmaları gerekiyordu.
Annesinin bulduğu ev büyüktü,ama ev sahipleriyle yaşamak zorundalardı.
Büyükanne ve onun torunu ile.
Annesi çok tatlı insanlar,kızda sessiz pek hanımhanımcık demişti annesi.
