Aşka Yolculuk

ilk tanışma

Valizimi toplayıp ailem ile vedalaştım. Beni havalimanına kadar yolcu ettiler. Onlarda benim gibi uzaklara gideceğim için üzgünlerdi. Çünkü hayatımda annem ve babamın dibinden hiç ayrılmamıştım. Aslında ben pekte üzgün değildim. Aksine sevinç çığlıkları atmamak için kendimi çok zor tutuyordum.
Artık hayal ettiğim özgür hayatı yaşayabilecektim.Uçağımın kalkmasına az kalmıştı. Anonsuda duyunca yavaştan ailemle birkez daha vedalaştım ve uçağa bindim.
Tahmin edeceğiniz gibi ekonomik paketle uçuyordum. Uçaktan oldum olası çok korkardım ama bu yolda otobüsle çekilmezdi. Uçağa binmekten başka çarem yoktu.
Cam kenarı istemediğim halde bana cam kenarını vermişlerdi. Cam kenarından hoşlanmadığımı uzun bacaklı hostese anlatmaya çalışıyordum.
"Bakın benim uçak korkum var ama size söylediğim halde bana cam kenarını vermişsiniz. Rica etsem beni başka bir yere alabilirmisiniz?"
" Hanımefendi malesef başka yerimiz yok. Uçak kalkmak üzere lütfen otururmusunuz?"
Hostese öyle bir baktım ki gözlerimden resmen ateş fışkırıyordu. Sırf ekonomik pakette uçuyorum diye suratıma bile bakmamıştı. Nasıl bir insan bu kadar vurdum duymaz olabilir.
Tam o sırada bizınızda uçan bir adam hostesi çağırarak bir şeyler söylemeye başladı.
"Hostes hanım bakarmısınız. Arkadaşımın bir işi çıktığı için gelemiyor. Hanımefendi isterse burada oturabilir."
Hostes aceleci bir şekilde
"Buyrun hemen kemerlerinizi bağlayın uçak kalkmak üzere."dedi.
Hostes beni adamın yanındaki koltuğa oturttu ve telefonlarımızı kapatmamız gerektiğini hatırlattı.Adam elini uzatarak;
"Merhaba ben Selim." dedi.
Acaba bu bir kız tavlama taktiğimiydi. Yanındaki koltuğun boş olduğunu söyleyip centilmence davranarak kızların gönlünümü kazanıyordu. Yada ben çok saçmalıyordum.
- Bende uzattığı elini sıkarak "Begüm"dedim.
Heyecandan yada çok salak olmalı ki bana" yolculuk nereye" diye sordu.
Benim o saçmalama der gibi bakışlarımı görünce "salak değilim, ortamı yumuşatmak için bir espiri yapayım demiştim" dedi.
Ortamı yumuşatmak lafını kafama takmıştım. Ne yani ortalığı geren benmiydim?
"Tahmin edeceğin gibi Çanakkaleye gidiyorum, üniversiteye başladımda."
"Hayırlı olsun çok heyecanlısındır sen şimdi. Bu arada hangi üniversiteyi kazandın?"
Bir yabancıya hangi üniversiteye gideceğimi söykemek pek te mantıklı gelmemişti. Ama koskaca üniversitede beni nereden bulacaktı ki.
"Evet. Ya sen?"
"Niye heyecanlı olayım ki?"
"Onu demiyorum niye Çanakkale. Oradamı yaşıyorsun."
"Aslında iş için gidiyorum."
"Sen ne işte çalışıyorsun ki?."
"Öğretmenim ben."
Selimde ilk okul öğretmeni havası vardı.Oldum olası öğretmenleri hiç sevmemişimdir. Çünkü öğrencileri azarlamak ve ödev vermekten başka birşey bilmezler. Sanırım buda onlardan biriydi.
Uçak kalkışa hazırlanıyordu. Kemerlerimizi bağladık. Onunda benim gibi uçaktan korktuğunu anlamam çok zor olmamıştı. İkimizde koltuğa sımsıkı tutunmuş soğuk soğuk terler döküp uçağın havalanmasını bekliyorduk. Uçak havalanırken beni de onun gibi bir korku sarmış ve koltuğa sımsıkı tutunmuştum.
Uçak kalkıyorken farketmeden o korkuyla birbirimizin ellerini tutmuştuk. Hem de sımsıkı. Uçak kalkmıştı herkes yavaş yavaş kemerlerini açıyordu. Ama biz hala gözlerimiz kapalı bir şekilde el ele tutuşmuş öylece duruyorduk. Düşününce kulağa film gibi geliyordu. Her filmde olduğu gibi kötü cadı bizi bu rüyadan uyandırdı.
Hostesin yanımıza gelmesiyle gözlerimizi açtık. Birbirimizin ellerini tuttuğunu farkettik. Aynı anda birbirimizden özür diledik ve ellerimizi bıraktık. Görünüşe bakılırsa Selim tanıdığım erkeklere ziyade utangaçtı. Çünkü bayağı bayağı yüzü kızarmıştı.
Hostes bu duruma bayağı bir kıskanmıştı . Bu arad o selimin neyi oluyordu ki yani kıskanması son derece saçmasapan bir şeydi.
Selim 'e sevecen ve güler yüzlü bir şekilde bir şey isteyip istemediğini sordu.
"Beyefendi arzu ettiğiniz bir şey var mı?"
"Teşekkür ederim. Yok."
Biraz önceki gibi benimle ilgilenmeden asık bir suratla yanımızdan hızlıca uzaklaşmıştı.
Ne kadar embesil insanlar var demi? Neyse. Selime dönecek olursak;
Uçuş boyunca sohpet ettik. Mesleğinden olmalı öyle güzel konuşuyordu ki resmen kendimde geçmiştim. Demekki her öğretmen sıkıcı değilmiş😂.Uçağın inmesini hiç istemiyordum. Bunun tek nedeni onu bir daha göremiyecek olmamdı.