See You Again

hoofdstuk 7

pov Liev3

Ik word wakker, Rayan ligt naast me.

ik klim zo stil mogelijk langs Rayan en pak mijn telefoon, ik deblokkeer mijn moeder. ze is bezorg.. om mij.

ik stuur haar een berichtje :

''hey mam, het spijt me dat ik weg gelopen ben. maar ik ben vannacht bij Rayan gebleven. het gaat goed met mij en kom vanavond denk ik weer naar huis''

ik verstuur het bericht en leg mijn telefoon weg.

op  dat moment pakt Rayan mij bij mijn middel en trekt hij mij naar zich toe.

''goede morgen'' fluistert hij, ik geef hem een zoen en ik leg mijn hoofd op zijn borstkas.

later die middag

pov Rayan

ik geef Lieve nog een knuffel en een snelle kus.

"tot volgende week!'' roept ze, dan stapt ze de trein in. Lieve gaat weer naar huis, helaas.

uur later

pov Lieve

de trein stopt, ik ben terug in Mechelen.

ik stap de trein uit en loop richting de bus, daar stap ik in naar de halte vlak voor mijn huis.

even later steek ik de sleutel in de deur en stap ik mijn huis binnen, mijn moeder zit op de bank.

ik kijk haar kort aan en loop dan door naar mijn kamer, ik plof me neer op mijn bed.

''Lieve, kom eens" hoor ik uit de woonkamer.

ik zucht en loop dan naar de woonkamer, daar zit mijn moeder.

ik ga in een stoel zitten. ''sorry lieverd.. '' zegt mijn moeder ''ik ga mijn best er voor doen dat we geen ruzie meer krijgen'' gaat ze verder.

''ja het spijt mij ook'' mompel ik.

mijn moeder staat op en loopt naar de keuken, dan zakt ze ineens door haar knieën en grijpt naar de bankleuning.

ik schrik "gaat het wel??" vraag ik der. ''ja ja het gaat wel, dat gebeurt de laatste tijd wel vaker" zegt ze.

ik denk diep na, zou dit te maken met haar hart? net als vroeger..  die vraag spookt door mijn hoofd.

"mam, zullen we anders even naar de dokter'' vraag ik.

''emh ja.. misschien is dat ook wel een goed idee''

-------

mijn moeder heeft een onderzoek, ik wacht in de wachtkamer.

ik blijf maar zenuwachtig op mijn telefoon kijken.

dan komt de dokter naar mij toe, ''je moeder is ziek" verteld hij. ''ziek' vraag ik stamelend. '"ja ziek, ze heeft verstopte bloedvaten bij haar hart zitten" gaat hij verder.

"en nu dan'' vraag ik '' we gaan haar zo snel mogelijk moeten opereren.. dus moet ze hier blijven" antwoord de dokter.

''je moeder heeft gezegd dat je naar huis moet gaan'' ik knik.

met een brok in mijn keel loop ik de wachtkamer uit, de afdeling af, het ziekenhuis uit.

ik stap de bus in en ga achterin zitten, ik weet het nu niet allemaal..

ik pak mijn telefoon en bel Rayan.

oke oke okeeee dit hoofdstuk is pittig kut, sorry hehe

maar het lijkt me oprecht leuk als mensen ook gaan commenten op mijn verhaal <3

vote&comment !!

ja joe