Kath's POV.
I spent most of my time sa Teakwondo trainings ko, minsan violin lessons naman. Maaga na akong umuuwi from school, di ko na rin nakakasabay si DJ..
Siguro nga nag-explain na siya but I still need more time bago ko mabalik yung dati. Di ko pa siya feel makasama ngayon eh.. But I miss him already.
Pero yun pa rin eh.. Di maalis sa isip ko na hindi ko pa pala talaga siya kilala ng lubusan. Di ba nga I want someone who's tested and true? :(
"Tsk. Ba't ba ang affected ko?" Bulong ko sa sarili ko.
Nakaupo ako dito sa sahig ng gym. Break pa kasi namin eh.
"Kasi mahalaga siya sa'yo?" Biglang may sumagot at tumsabi sakin.. Paglingon ko, si Khalil pala. :/
"Huh?" Sabi ko. Ano ba naman 'to, susulput sulpot out of nowhere.
"Hindi ka maaapektuhan kung di siya mahalaga sayo." Sabi niya.
Sabagay, tama nga naman. Siguro nga mahalaga si DJ sakin.. Mahal ko na nga sana eh.. Tsk.
"So.. we meet again." Simula niya kasi natahimik ako.
"Obviously."
"How are you?" Tanong niya.
"Not okay." I answered, honestly.
"Oww. Bakit naman?" He asked. Aba? Tsismoso.
"Psh! As if you care." ~___~
"Ayaw mo pala ishare eh sana sabi mo nalang na okay so I won't ask. "
Ganun. K. "I'M OKAY." Sabi ko na lang para tapos ang usapan.
"HAHAHAHAHAHA!!!" Nu problema nito? Wagas makatawa eh wala namang joke. -___-
"Happy much?" Sabi ko sa kanya.
"Yeah, uh I mean not really. What's your problem ba? Boyfriend?" Kung mkatanong. Close kami?
"Wala akong boyfriend."
"Eh sino yung------"
"Friend. Just a friend." sagot ko kahit di pa siya tapos magtanong.
"I don't think so.."
"Tss. ~___~ Tatanong tanong ayaw rin pala paniwalaan ang sagot ko." >____<
