CHAPTER 9....
Cithleen/Brissy's POV
Pagkaalis ko ng hospital sa suvic that day ay nagkanda letche letche na ang buhay ko...nagkulong lng ako dito sa bahaymaghaponomagdamaga.
Ndi ako nkain....dinadalhan lng ako ni mama dito sa kwarto....pero ndi ko ginagalaw yun....
Ndi ko pa rn maintindihan.....nababaliw na ako kakaisip kung cnu ba tlga sia! Kung bit ganun?! Feeling ko pinaglaruan n nmn ako ng tadhana! Can you blame me?! Na ito yung pakiramdam na nalilito!
Nagmusic na lng ako...(sometimes when we touch)
'You ask me if I love you,
And I choke on my reply
I'd rather hurt you honestly
Than mislead you with a lie'
Parang yung nangyari sakin...yung nabuhay ako sa srili Kong kasinungalingan....
'And who am I to judge you
On what you say or do
I'm only just beginning
To see the real you'
Sino nga ba ako para husgahan siya...eh kung sarili ko nga di ko kilala...
'And sometimes when we touch
The honesty's too much,
And I have to close my eyes and hide
I wanna hold you till I die
Till we both break down and cry
I wanna hold you
Till the fear in me subsides'
Pagnga nmn sobra lahat...masama pag sobra...parang gamot...lahat may side effects pag labis labis....parang tulad sakin...sa sobra kong hina dati kaya ako nasasaktan ng sobra noon at ngayon...
Romance and all it's strategy
Leaves me battling with my pride
But through the insecurity
Some tenderness survives
I'm just another writer,
Still trapped within my truth
A hesitant prize fighter,
Still trapped within my youth
Hindi sa lahat ng oras ay masaya...hindi sa lhat ng panahon puno ng romance...minsan dadating jn ang insecurity,jealousy,its complicated,...at pati puso pumapalya pa...
And sometimes when we touch
The honesty's too much,
And I have to close my eyes and hide
I wanna hold you till I die
Till we both break down and cry
I wanna hold you
Till the fear in me subsides
At times I'd like to break you
And drag you to your knees
At times I'd like to break through
And hold you endlessly
Wla ehh...nangyari na...wasak na wasak na ako...minsan natatanong ko n lng sa srili ko...ako ba toh?? Kase ndi ko na kilala ang sarili ko...
At times I understand you,
And I know how hard you've tried
I've watch while love commands you
And I've watched love pass you by
At times I think we're drifters,
Still searching for a friend
A brother or a sister,
But then the passion flares again
And sometimes when we touch
The honesty's too much,
And I have to close my eyes and hide
I wanna hold you till I die
Till we both break down and cry
I wanna hold you
Till the fear in me subsides....
~end of song~
Sakto yung kanta sa nararamdaman ko....nkakalss tuloy...
*tok took* may kumatok....
Ndi na ako umimik....
Nakita Kong pumasok c bakla....
Umupo sya sa tabi ko....
"Sis...okay ka lng?"tanong nia...umiling ako....
"Alam mo...alam ko lahat....kaya lng sorry kase ndi ko sinabi sau...kase sis...akala ko pag ndi ko na pinaalala sau magiging masya kna ulit...akala ko magiging maayos na...pero mali pala ako...mali ako sis...or i should say ang selfish ko...ate sorry...kase naiingit ako sayo nun...nainggit ako kase may gusto ako kay Whestley dati...at naiinggit ako kse lhat ng atensyon nia ay nasau...kaya binalaan ko sya...binalaan kong hindi nmin nina papa at mama matatanggap sia para sau...at sinabi ko ring ilalayo ka nmin sa kanya...kaya ate nkipagbreak sau si Whestley...nung una tuwang tuwa ako...pero nung maaksidente ka pero pinilit ka nyang sgipin doon ko napagtantong mahal k tlga nia...so--sorry ate...*sniff*"-rhence....ansakit!! Sarili ko pa plang kapatid ang may kagagawan.
How could he did this to me??
*paak* sinampal ko sya...
"Bakit Rhence huh! Bakit mo toh ginawa sakin!!? Masama ba akong ate sayo?!??! Huh?!!! Alam mo ba na ng dhil don nagkaganto ako!!!! Nagiba ako!!!! Nanaig sa utak at puso ko na manloloko si Whestley or i should say Nhideil!!! Pero mukhang mali pala ako!!!!! Ikaw!!!! IKAW ANG KINAMUMUHIAN KO NGAYON!!!!!! Umalis ka!!!!!!!! I HATE YOU RHENCE!!! parang ndi kapatid ang turing mo saken!!!! Anlandi moo!!!!!! Hindi pa ba sapat kmi sayo?!!!!?! Huh??? Dat sinabi mo ng nabigyan ka sana nmin ng TOO MUCH ATTENTION!!!!"iyak na ako ng iyak...umalis ako sa kwarto at madaling umalis ng bahay....
Narinig ko pa sina mommy at daddy na tinatawag ako....ayoko muna sa bahay! Ayoko!! Ansakit! Bat ba nila ako ginaganito?!??
Magulo na nga lalo pang gumulo!!! Sobrang sakit na ng ulo ko....
Nagpunta ako sa may soccer field dito sa barangay nmin.....kailangan kong magisip! Ansakit....
Mdali akong nagpunta sa field.....
"URGHHHHH!!!! ANSAKIT SAKIT!!!! MGA SINUNGALING SILA!!!!!!! SARILI KONG KAPATID GINAGO AKO!!!!! HAYOP TLGA!!!! POWTA!!!!!! GUSTO KO NG MAMATAY!!!*SNIFF*."sinigaw ko na lahat....napaupo na lng ako sa sobrang bigat ng loob ko ngayon....isinubsob ko na lng sa tuhod ko amg mukha ko....
"Shh...tahan na...miski ako nasasaktan rn...nasasaktan ako sa mga nalaman ko,.."sabi nung nagsalita...tumingala ako....nkita ko si...
Si.....si Nhideil....ayaw ko syang tawaging Whestley...kase ayoko!!
"Nhideil??"tanong ko...
"Sorry Caithleen kung nkalimutan kita...pasensya na...sorry kase sinaktan kita...sorry..."lumuhod siya sa harap ko...
"No...ndi mo kasalan...kasalan ng kapatid ko,,.sya ang dpat sisihin..."sabi ko...
"Caithleen...ndi sya dapat sisihin...kapatid mo pa rn sya....walang may gusto nun...maaring nadala lng sya ng pagkaingit nya sau kaya nia yun ngawa...at ako...maaring ndi kita npaglaban...sorry tlga..."sabi nia....
"Noo...pinapatawad na kita...."sabi ko...
Naupo kami parehas sa damuhan...pinagmasdan ang langit....
"Caithleen...your the most expensive thing in my life...kase ndi ka matutumbasan ng kahit anong halaga...kaya kung gaano ka kamahal ay ganun kita dapat pahalagahan...kase you are worth it...ang mga katulad mo ay di dapat binabalewala...."sabi ni Nhideil....ansarap pla sa pkiramdam na nawala yung sama ng loob mo...parang nabunot ang tinik sa dibdib ko...
"Thank you...i never thought na mangyayari pa ulit toh..."sabi ko...
"And i dream na someday magkaayos tayo...at heto natupad na..."sia...
"Nhideil...did you love me before?"tanong ko....
"Yes i did...i do love you...higit pa sa buhay ko.."sabi niya....
"Thank you..."sabi ko...
A big silence occur between us....
"Ahmm...caithleen...may chance pa ba na magkabalikan tayo?"tanong niya,...
Ndi ako makasagot ngayon....bka kase maulit muli...bka masaktan n nmn ako....
Pero dapat harapin ko na ang takot ko...tama! Dapt nga..
"Pede...kung liligawan mo uli ako..."sabi ko,..this time nkangiti na ako...
"Tlga?? Oo nmn liligawan kita...thank you..."niyakap niya ako ng mahigpit...
"Your welcome..."sabi ko...
Hinila na niya ako patayo....
"Tara! Hahatid na kita sa inyo...=)"pagyayaya nia....
"Nhideil...pede bang sainyo muna ako...kase ayoko muna sa bahay...?"sabi ko....
"Sure.."sabi niya...
Fast forward.....
Hinatid na ako ni Nhideil sa Guest room...alam n rn ng magulang nia na andito ako..at dto matutulog...
"Good nyt...sweet dreams..i love you Caithleen..."sabi nia...
"Good nyt"sabi ko...isasara ko na sana ang pinto ng bigla nyang iharang ang kamay niya...
"Wait lng...ang i love you too ko?"tanong nia...
"Ska na pag sinagot na kita..."sabay smirk ko...sinarado ko na ang pinto...
Ang araw na toh ay nkakaginhawa...masakit man ang nlaman ko pero masya kase nagkaayos na kami ni Nhideil/Whestley after 4 years...
Zzzzzzzzzz
~~~~~~~
A/n:
Sana poh nagustuhan nio....sorry po kung madrama....yaan nio poh babawi ako sa next chapter....RBP poh...tnx po sa mga comment nio....
BINABASA MO ANG
Back Off! She's Mine!
Teen Fiction"Love is like a mathematics wherein there is a process called TRIAL AND ERROR METHOD, commit mistake and try not to failed again." Maraming pagsubok ang ating kahaharapin kapag pumasok tayo sa isang relasyon. Once na pumasok ka sa isang relasyon, "E...
