The Dragon girl

Η Μεταμορφωση

Γυρνω το κεφαλι μου ετσι ωστε να δω τι ειδε ο Νίκολας και εχει παρει αυτο το υφος. Αυτο που αντικρησα ηταν δυο αντρες αρκετα τρομακτηκους , αλλα οσο με τρομαζει ενα ψαρακι αλλο τοσο με τραμαξαν και αυτοι.
Ν: Τζεικ , Λουκ τι χαρα ειναι αυτη.

Ειπε ολο ειρωνια.
Οι δυο αντρες ηταν ιδιοι γεροδεμενη με μαυρα μαλλια το μονο που αλλαζε ηταν τα ματια ο ενας ειχε μπλε και ο αλλος κοκκινα.
Τζ(εικ): χρονια και ζαμανια η τελευταια φορα ηταν οταν πηρες την φωνη του αδερφου μου.Τωρα ηρθα να παρω κατι δικο σου.
Τοτε ο αντρα ερχεται κατα πανω θελησε να με σπρωξει με δυναμη πανω σε ενα δεντρο αλλα προλαβα να πιασω το χερι του και να του το σπασω ολοι με κοιτουσαν σαν να σκοτωσα ολοκληρο στρατο.

Ντ: Μην με κοιτας ετσι Νίκοκας δεν εισαι ο μονος με μυστικα.

Αρχισαν τα μαυρα μαλλια μου να γινονται μπλε απο την μεση και κατω. Το σωμα μου  αρχισε να γινεται πιο γυμνασμενο, τα νυχια μου μεγαλωσαν και τα ματια μου πηραν ενα σκουρο μπλε χρωμα. Φτερα δρακου ,μαυρα με μπλε σκουρες γραμμες να διακρηνοντα, βγηκαν στην πλατη μου. Τα ρουχα μου αντικατασταθηκαν με ενα μαυρο μπουστακι που εδενε στον λαιμο, ενα σορτσακι μαυρο με μια μπλε ζωνη στην οποια κρεμονταν στο πισω μερος δυο μικρα ατσαλινα σπαθακια περιπου 20 εκ.και μαυρα αρβυλακια.
Ο Νικολας μετα απο λιγο αρχισε και αυτος να αλλαζει ,το αριστροκρατικο αγορι που ειχα γνωρισει ειχε γινει ενας μισο μεταμορφωμενο δρακος. Ηταν λιγο μεγαλητερος απο πριν, τα καστανοξανθα μαλλια του τωρα στις ακρες ηταν πρασινες ,μαυρα που κατεληγαν σε πρασινα φτερα ενω τα ρουχα του ειχαν αντικατασταθει με ενα μαυρο παντελονι και μαυρες αρβυλες.

Η εκπληξη μου ηταν μεγαλη ομως επρεπε να παραμεινω συγκεντρωμενη στους δυο αντρες μπροστα μας εγω ανελαβα τον μουγκο τον Λουκ ενω ο Νικ τον Τζεικ.
Εγω εκλεισα τα φτερα μου και τα εξαφανησα. Μεσα σε λιγα λεπτα ειχα πιασει τον Λουκ απο τον λαιμο σπαζοντας τον και αφηνοντας το αψυχο σωμα του στο εδαφος. Γυρισα στον Νίκολας και ειδα να εχει αιματα στα χερια του. Το κεφαλι του Τζεικ βρησκινταν στα χερια του Νίκολας ενω το σωμα του ηταν λιγα εκατοστα πιο περα στο εδαφος.

Ο Νίκολας αφησε το κεφαλι να πεσει στο εδαφος. Μου χαρισε ενα ευγενικο χαμογελο. Και μιμιθηκα την κινηση του. Αφου γυρισαμε στην ανθρωπινη μορφη μας. Τον πλησιασα με ενα πονηρο χαμογελο.

Ντ: Εμεις οι δυο θα μιλησουμε στο καστρο.

Γυρισαμε στους γονεις μου χαμογελαστοι και οι δυο μας.