The Dragon girl

Παρελθόν που πονάει.

Ντ: δεν μου ειπες ομως ποια ηταν αυτη η γυναικα; πριν ειπες οτι ειναι αδερφη σου δηλαδη ειναι θεια μου;

Ρωταω οταν ηρεμουν λιγο τα πραγματα και καθομαστε στο σαλόνι του σπιτιου του πατέρα  μου.

Α: ααχ δυστυχως ναι. Θα ηθελα να ακουσεις μια ιστορια. Την ιστορια του παρελθοντος μου.

Ο Άλμπερτ και η Δαφνη γνωριστηκαν οταν ακομα νεοι. Στην αρχη ηταν αντιπαλοι ή μαλλον ανταγωνιστικοι ο ενας απεναντι στον αλλον, με τον καιρο τα συναισθήματα αυξανονταν το ίδιο και η αγαπη που ετρεφαν ο ενας για τον αλλον. Τα χρονια περνουσαν και το ζευγαρι ζουσε ευτυχισμενο. Η Δάφνη δεν ειχε οικογένεια και ο Άλμπερτ εμενε μακρυα απο την δικη του, οι οποια μισουσε θανασιμα τους δρακους αλλα ο ιδιος δεν έμαθε ποτε το γιατί. Καποια στιγμη η δυνατή οικογενεια μαγων και συγκεκριμένα η αδερφη του Άλμπερτ, Εμμα έμαθε για την σχεση που ειχε με την δρακενα και προσπάθησε να την σκοτώσει, εκεινος εκανε τα παντα για να την προστατέψει. Μετα απο χρονια η Δάφνη εμεινε έγκυος. Οταν το παιδι γεννήθηκε η Έμμα προσπαθησε να σκοτώσει το παιδι αλλα το μονο που κατάφερε ηταν να τραυματισει την Δαφνη. Μετα απο εκεινη την μαχη η Δαφνη δεν κατάφερε να ξανα χρησιμοποιησει πληρος τις δυνάμεις της. Τοτε η Ντινορα ηταν πεντε ετων, τοτε ηταν που ο Αλμπερτ έμαθε και τον λόγο που η οικογένειά του ηθελε τοσο πολυ να σκοτώσει τα ατομα που αγαπούσε. Μια προφητεία που συνδέονταν με εκεινη τον Δράκων ελεγε οτι ενα παιδι θα γεννηθεί Πλήρης δρακος, πληρης μαγισσα μπλε μαγεία θα ασκεί και το σκοταδι θα περιορίσει. Η αδερφη του ειχε στραφεί στην μαυρη μαγεία οπως και ολοι η υπόλοιπη οικογένεια γιαυτό φοβοντουσαν και ηταν αποφασισμενοι να σκοτώσουν καθε παιδι που γεννιοταν απο δρακους και μαγους γονείς. Ο Αλμπερτ αποφασησε να αφησει την καινούρια του οικογενεια και να βρει τροπο να τους κρατήσει  στην αφάνεια.

Α: και το καταφερα για αρκετα χρονια, αλλα η κορη μου μου εμοιασε τραβαει τους μπελαδες.

Τελειωνει την αφήγησή του με ενα αστειο που κανει τους παντες να γελανε.

Ντ: η αληθεια ειναι οτι μου αρεσει να μπλεκω σε μπελαδες.

Λεω και τους χαριζω ενα αθωο χαμογελο. Κοιταω τον πατερα μου και καταλαβενω οτι δεν του αρεσε που τα θυμιθηκε, δεν του αρεσε που θυμιθηκε ενα παρελθόν που πονάει.