The Dragon girl

Η γνωριμία

Καθομαι ως συνηθως στην βαση των κλαδιων της γερικης μουριας κρατοντας το αγαπημενο μου βιβλιο με μυθους και θρυλους υπερθυσικων πλασματων,ενα βιβλιο 700 σελιδων. Ειμαι γυρισμενη στο αγαπημενο μου κεφαλαιο μαθενοντας περισσοτερα για το μυστικο μου , ενα μυστικο που υπαρχει στην οικογενεια μας για χρονια. Φυσικα οι γονεις μου δεν γνωριζουν τιποτα γι αυτο , η μονη που το γνωριζε ηταν η γιαγια μου αυτη μου χαρισε αυτο το βιβλιο που υπαρχει για αιωνες στην οικογενεια μου.
Εκει που εχω ποροθει σε μια συγγεγριμενη σελιδα προσπαθοντας να την μεταφρασω ακουω την "μητερα"μου να μου φωναζει. Στριγκλα σκεφτομαι θελει ντε και καλα να με κανει σωστη πριγκηπισσα και μια μερα να γινω αξια βασιλισα σαν αυτην την Βασιλισα Μαρια.
Μ(αρια)μ(ητερα): Ντινορα κατεβα αμεσως απο εκει μια πριγκηπισα δεν σκαρφαλωνει πανω σε δεντρα.

Αυτο λεει ολη την ωρα μια πριγκηπισα δεν κανει αυτο και μια πριγκηπισα δεν κανει το αλλο , την βαρεθηκα.

Μμ:Ντινορα οπου να νε θα ερθει ο δασκαλος καλων τροπων πρεπει να ετοιμαστεις.
Ντ(ινορα): καλα κατεβενω .
Αφου κατεβηκα με το ζορι απο το δεντρο , πηγα στο δωτατιο να ετοιμαστω .
Φορεσα ενα λεπτο φορεμα μπορντο που εδενε πισω απο τον λαιμο ομως ειχε και μανικια που αφηναν ακαληπτους τους ωμους και τα μαυρα τακουνια μου που αγκαλιαζαν τους αστραγαλους μου.
Αφου εβαλα και λιγο αρωμα φορεσα ενα ευγενικο χαμογελο και κατεβικα στο χωρο υποδοχης.
Δεν προλαβα να κατεβω τις σκαλες και μπηκε μεσα ενας αντρας λιγο μεγαλητερος απο μενα. Ειχε καστανοξανθα μαλλια και ματια γκριζομπλε. Φαινοταν γυμνασμενος , ειχε ομως ενα ευγενικο χαμογελο.
Δεν αργησα να βρεθω διπλα στην μητερα μου.Υποκλειθηκα σαν ενδυξη σεβασμου, απλωσα το χερι μου προς το μερος του αυτο το επιασε και το φιλισε, καθως εκτελουσε αυτην την κινηση ενα ζεστο ρευμα διαπερασε το κορμι μου. Ηταν πρωτογνωρο για μενα συναισθημα.
Μετα αυτο με την σειρα του υποκλειθηκε ακολουθοντας η φραση, Νικολας Αντουαν ειναι τιμη μου που σας γνωριζω.

Ντ:Η τιμη ειναι ολη δικη μου.

Ειπα με ενα ευγενικο χαμογελο που εκανε την μητερα μου να αποριθει αν ειμαι καλα.
Εγω ζητησα απο τον Νικολας να με ακολουθησει ετσι ωστε να αρχισουμε το μαθημα.
Εχει περασει μια μιση ωρα και κανουμε ενα διαλημμα εγω καθομαι στο γραφειο μου και διαβαζω δυνατα για εκατοστη φορα το κειμενο ετσι ωστε να καταλαβω τι συμενει. Εχω αποροφηθει τοσο ωστε να μην ακουσω τον Νικολας να μπενει στο δωματιο και να με πλησιαζει και να καφετε πανω απο το κεφαλι μου, δεν τον ειχα καταλαβει μεχρι που εκανα πισω το κεφαλι μου και κοπανισα στους γυμνασμενους κυλιακους του γυρισα και τον κοιταξα εντρομη κανεις δεν πρεπει να δει αυτο το βιβλιο.
Ν: μπορω να μαθω τι ειναι αυτο που δεν μπορεις να καταλαβεις?
Ντ:Κατι που δεν χρειαζετε να ξερεις.

Με κοιτα καπως απογοιτευμενος καθετε διπλα μου και συνεχιζουμε το μαθημα.
Εγω ομως μενω με την απορια πως θα μπορουσε να με βοηθησει αυτος?