ALALA #Wattys2018

KİBİR

Güzel bir hikayeyle başlamıştım bu hayata .

Sevgi dolu bir ailem ; Bir annem bir babam vardı hatta minicik bir kardeşim ve kendimce çok güzel hatt karşı konamaz bir dünyam vardı .

Küçüktüm hemde çok küçüktüm ; ruhen küçüktüm bedenen küçüktüm .Ama kalben o kadar büyüktüm ki tüm dünyayı sevgiyle boğabilirdim belki .
Evet güzel bir ailem vardı , güzel bir hayatım  ama her ailede olduğu gibi bizimde sorunlarımız vardı elbet fakat yine de bu sorunları anlamayacak yaşta olduğum için her şey günlük güneşlik geliyordu o zamanlar tabi ,  belki de bu yüzden "güzel bir hayatım " varmış gibi geliyordu .
Kardeşim henüz 1 yaşında bile yoktu onunla vakit geçirmek benim için çok değerliydi onun gülmesi kalbimde hayat buluyor ve ruhumda onun ruhu canlanıyordu .
Büyük tasvirlerdi bunlar biliyorum  !
Ama O zamanlar böyle düşünemezdim tabi ,daha çok "sevmek" kelimesini kullanırdım sevmek büyük bir şey gibi gelirdi tabi sonra her şey değişti  .
Günlerimizi öyle geçip gidiyordu .
Her şey yolundaydı ve güzeldi , ta ki o güne kadar .

Tren kazası.
2003 yılıydı, nereye gittiğimizin önemi yok..
Küçük kasabamızdan şehire yerleşmek için yola çıkmıştık . Saat sabaha karşı 5 sularıydı sanırım . Küçükçe bir vagonun içinde kalıyorduk.
Annem ve babam çoktan uyumuşlardı fakat ben bir türlü uyuyamıyordum içimde kötü bir his vardı .
Gerçekten de hissetmiştim o gün kötü bir şeyler olacağını ,trende her şey yolunda gibiydi ama belki bilirsiniz o zamanların trenleri çok eski ve bakımsızdır her hareketinde cak-cuk sesler çıkardı büyük bir hurda gibiydi işte .
Camdan dışarıyı izliyordum hala hava karanlıktı ama şafak sökmek üzereydi sanırım saat kavramımda karışıktı  . Sankince ilerliyorduk herkes uyuyordu  , yolları izliyordum etrafımız ıssız ,önümüz de koca bir dağ...
O dağın etrafında raylar..
Geçtiğimiz ağaçları sayıyordum uyumak için ama öyle dalıp gitmişim ki o garip sesler beni kendime getirmişti .
Birden her şey tersine dönmüş tren normal sarsılmalar dışında daha çok  sarsılmaya ve daha çok ses çıkarmaya başlamıştı o küçük aklımla "işte dedim , işte bitiyoruz" korku tüm bedenimi sarmıştı ben sesten korkardım oysa ses çıkarmanın yanında hurda yığını bağırıyor gibiydi ..

Büyük bir gürültü duymuştum aniden , kulaklarımı hızla tıkadım gözlerim fıldır fıldırdı annemler irkilere kalkmışlardı kardeşim ağlayarak uyanmıştı.
Ondan sonra tam bir ağır çekimdi ; eşyalar tepemize doğru düşüyor kıyafetler her yere saçılıyor cam birden patlıyor ben havaya doğru Yükseliyorum ailemse bir bilinmezliğe sırayla giriş yapıyor ..
Ve benim En son hatırladığımsa trenin raydan çıkıp o küçük tepeciğe hızla çarpmasıydı .
Ben yere yatmıştım o esnada ,bağırıyordum annemlere yere yatın diye ama boşa bağırmışım meğer ...
Sonra birden her şey olup bitmiş uzun süre baygınmışım sanırım ,orası biraz muallak .
Kafamı tutarak zorda olsa küçük bedenimi ayağa kaldırmıştım gözümden yaşlar süzülüyordu kafam ağrıyordu gözlerim yerinden çıkıcak gibiydi ayaklanmıştım çoktan , bir hışımla
annemi babamı kardeşimi aramaya başlamıştım deli gibi etrafı kontrol ediyordum her şey kırık döküktü yerlerde camlar vardı , vagonda kimse yoktu kafamı kaldırdığımda acı gerçek göğüsüme bir cam parçası gibi batmıştı .
Vagonumuzun camları patladığı esnada ,
Üçü birden camdan fırlamıştı bunu anladığım an bağıra çağıra trenden aşağı inmiştim çok ağrım vardı ve başım zonkluyordu ama umursamamıştım  .
Daha küçüktüm sadece 13 yaşında bir kız çocuğu .
O zamanlarımı hiç unutmuyorum , onları yerde..paramparça görmüştüm . Her şey her yerdeydi hele 1 yaşındaki kardeşim kafasını başka bir yerde gördüğüme emindim . Diğer insanlar ... Adeta kıyamet gününü andırıyordu .
O trenden ben ve benimle birlikte bir kaç kişi sağ çıkabilmiştik sadece , her yerde ölüler vardı. Sanki onlar için yakılan ağıtları duyuyor gibiydim ailemi o halde görünce zaten hayatım bitmişti , karanlık bir yola girmiştim bir kaç sene rehabilitasyon merkezinde yattım ,insanlara saldırdım ,onları yaraladım , bıçakladım kafalarında şişeler kırdım kendime zarar verdim , mutlu insanları görünce hepsini tek tek öldürdüm !
Bunları anlatırken sadece kendime acıyorum ne bir üzüntü ne bir özlem ... Hiç bir şey yoktu kalbimde .
Delirmiştim en sonunda ,böyle bir insan olmuştum pişmanlık bile duymuyordum .O yüzden rahatça anlatabiliyordum her şeyi .
Gel gelelim bu dünya da kimsesiz ve yalnızım işte.
Hayatta ezilenlere yer yoktu bunuda anladım , güçlüysen ve paran varsa kazanırdın!
Ama Mutluyum ailemin böyle bir dünyada yerlerinin olmamasına onlar çok masumlardı ,bense hayatla çoktan sevişmiştim .
Kirliydim,
Manyağın tekiydim,
Umursamıyordum ,
Bunlar benim için iyi şeylerdi .
Ben buydum işte hepsi bu !

Şuan ne mi yapıyorum ?
Mimarlık öğrencisiyim ,evet üniversiteyi kazanmıştım hemde iyi bir puan ve sıralamayla Ne ara yaptım tüm bunları bende bilemiyordum tek bildiğim zamanın her saniyesini dolu dolu kullanmayı başardığımdı .
Hayatta pek bir amacım yoktu mimarlık hariç .
Küçükken bile mimar olmak istediğimi söylerdim anneme .
-"Benim kızım çok yetenekli bir mimar olacak "
Hayatta ki tek amacım ailemi mutlu edebilmekti aynı zamanda kendimi de.
Şuansa tek fark sadece bunu okuyarak ailemi mutlu ediyor olmamdı.
Kendimden çoktan geçmiştim zaten orası ayrı ,
Bu yaşıma kadar kendim gelmiştim ,çok param vardı .
Çeşitli işler yapmıştım garsonluk ,yaverlik ,araba yıkama tabi bunları 15 yaşıma kadar yapmıştım çok zordu fakat bir şekilde olmuştu .
Şimdiyse büyük bir şirkette mimar olarak yetişiyorum .
O olayda biraz karışık aslında ...
Güzel bir evim var .
Çok huzurluyum (!)
Yalnız yaşıyorum .
Vesaire vesaire.....
Pek arkadaş canlısı olduğum söylenemez genelde bana yanlış yaparlar bende ağızlarının payını verip kıçlarına tekmeyi basarım .
Kötü işlere bulaşmışlığımda vardır mesela mafya işleri falan yani bilirsiniz adam öldürme, asma ,kesme ,dövme gibi basit şeyler.
Ama en zevk aldığım acı çektirmektir.
İntikam almak mesela . En son ki işimde parasını tefeciye ödemeyen bir adam vardı ve onu öldürmem istenmişti .
-"Öldürmek benim işim değil , gerekeni yapar size teslim ederim "
Sonra o gece adamı oyun odama getirip iplerle dönen çarka bağlamıştım hani o western filmlerinde ki gibi ,çark döner bıçak atılır ve boom ! adam anlının ortasından vurulur .
Ve Ölür gibi .
Ama o biraz fazla klasikti ,Ben daha çok döndürmeden işimi hallediyordum ,önce elektrik verirdim , eğer tecavüzcüyse penisini keserdim hatta pişirip yedirmişiliğimde vardır .
Her neyse buralara girmeyelim , işte böyle .
Pek de önemli sayılmaz .
Bu olayları kapatmak üzere emniyetten bir çok tanıdığım olduğu için rahat davranıyordum fakat bırakalı 3 sene olmuştu bu işleri zaten .
Kendi acılarımı insanlardan çıkarmaktan vazgeçmiştim çoktan .
Ama bu bir daha yapmayacağım anlamına gelmez. Delirmiş ve hastaneye yatırılmış hatta iyileşip (!) dışarıya salınmış olabilirim ama ben hala aynı benim .
Kimse kimliğimi elimden alamaz , elimden almaya çalışanların sonuda ziyaretçisi bile olmayan ceset çukurlarına girmekti .
Beni tanımak istemezsiniz biliyorum .
Ama tanıdıkça her şey ilginçleşebilir .
Çokça savaşacağımdan eminim bundan sonra !
Savaşacağım ,
Ve Asla kaybetmeyeceğim .
Evet , işte her şey şimdi başlıyor .
*******
Merhaba Millet Yeni Bir Hikayeyle Karşınızdayım Gerçekten Enteresan Bir Kurgu Olduğunu Düşünüyorum Umarım Sever Ve Desteklersiniz Eksiklerimi Lütfen Bana İLETİN SİZİ SEVİYORUM...
"ALALA TANITIM VİDEOSU YÜKLENMİŞTİR KISACA BİR ÖZET GİBİ İZLEYİNİZ 😊"

"NOT: VOTE VE YORUM GELMEDİKÇE YENİ BÖLÜM GELMEYECEKTİR !!!!"