Μέρα Πέμπτη: Ζεστή σοκολάτα και τζάκι
Fandom: Yuri!!! On Ice
Pairing: Katsuki Yuuri x Victor Nikiforov
Απλώς είναι στη Ρωσία και ερωτευμένοι.
(και cannon)
~~~
Η μυρωδιά της ζεστής σοκολάτας.
Είχαν μαζευτεί μερικές φουσκάλες στην επιφάνεια του υγρού και ο Γιούρι προσπαθούσε να τις σηκώσει με τη γλώσσα του, προσέχοντας να μην κάψει τα χείλη του με τη ζέστη που άχνιζε από την κούπα. Μπορούσε να τη νιώσει να μαζεύεται στα δάχτυλα του εκεί που έσφιγγαν γύρω από το χερούλι με εξαίρεση το κομμάτι δέρματος περιμετρικά του δαχτύλου του εκεί όπου χρυσός προφύλασσε το δέρμα του. Μπορούσε να τη νιώσει επίσης στο πλάι του προσώπου του, εκεί όπου οι φλόγες του τζακιού ακτινοβολούσαν ζέστη στο δέρμα του και κυρίως ανάμεσα στα πόδια και το στομάχι του όπου μια φιγούρα κουλουριαζόταν, τυλιγμένη σε μια παχιά κουβέρτα.
Ο Βίκτορ πίεζε το πρόσωπο του στην ανεκδιήγητη στάμπα της μπλούζας του άλλου άντρα, τα πόδια τους να μπλέκονται στον καναπέ με την Μάκατσιν αραδιασμένη ανάμεσα τους να τρίβει τη μουσούδα της στο δέρμα γύρω από τον αστράγαλο του Γιούρι. Υπήρχε κάτι οικείο στην αίσθηση• σαν να προερχόταν από τη συνήθεια. Από τα όνειρα του, ίσως.
«Κάτι σκέφτεσαι.» μουρμούρισε ο Βίκτορ, ανασηκώνοντας τα μάτια ώστε να τον κοιτάξει μέσα από γκρίζες βλεφαρίδες.
Το σώμα του χωρούσε ανάμεσα στους μηρούς του Γιούρι, το δεξί του χέρι να προεξέχει στον καναπέ, δάχτυλα να ακουμπάνε το πάτωμα και το αριστερό ακουμπισμένο δίπλα στο κεφάλι ώστε η χούφτα του να φωλιάζει ανάμεσα στα δάχτυλα του αρραβωνιαστικού του. Ο Γιούρι ξέμπλεξε τα δάχτυλα τους και έτρεξε την παλάμη του στα μαλλιά του άλλου άντρα• περισσότερο για να κερδίσει χρόνο στις λέξεις του. Το τζάκι τσιτσίριζε δίπλα τους.
Υπήρχαν μέρες, πριν από χρόνια, που αναρωτιόταν: θα μπορούσα ποτέ να το έχω αυτό; Εγώ; Ζεστή σοκολάτα και ένα τζάκι και κάποιον για να τα μοιράζομαι; Και τώρα που είχε αυτά (και ακόμη παραπάνω: ένα διαμέρισμα, ένα ασημένιο μετάλλιο, μια οικογένεια, νέους στόχους) τους φαινόταν ένα όνειρο αποκρυσταλλωμένο από τις βαθύτερες επιθυμίες του αλλά ουσιαστικά μια κίβδηλη ελπίδα• όχι πραγματικότητα. Δεν θα μπορούσε να είναι τόσο τυχερός, σωστά; Έτσι, με το πρόσωπο του Βίκτορ να ξεπροβάλει πίσω από την κούπα του, μάτια θολά και σώμα χαλαρό με ηρεμία, δεν μπορούσε παρά να αφήσει ένα χαμόγελο να φανερώσει την παρουσία του σε λεπτά χείλη.
«Τι;» έκανε ο Βίκτορ και ανασηκώθηκε στους αγκώνες του «Έχω κάτι;»
«Όχι.» έγνεψε αρνητικά «Όχι, όχι, είσαι εντάξει.»
«Τότε;»
«Τίποτα, απλώς σκέφτηκα κάτι.»
«Θα με διαφωτίσεις;»
Και ο Γιούρι έγνεψε αρνητικά, αφήνοντας το βλέμμα του να χαθεί στις φλόγες που χόρευαν στο τζάκι. Ο Βίκτορ αναστέναξε και άφησε το κεφάλι του να πέσει πίσω στη θέση του στην κοιλιά του αρραβωνιαστικού του, τα χείλη του να πιέζονται σε έναν μικρό μορφασμό.
«Βίκτορ;»
«Μμμ...;»
«Του χρόνου, τέτοια εποχή θέλω να είμαστε πάλι έτσι.» και στο καταφατικό νεύμα συνέχισε: «Και τον επόμενο χρόνο. Και το χρόνο μετά από αυτόν. Για πάντα.»
Μπορούσε να νιώσει το χαμόγελο του Βίκτορ στην καρδιά του.
«Για πάντα.»
~~~
Σημείωμα: just... τους αγαπώ
Σώστε με
Αριάδνη!
YOU ARE READING
30 Day Christmas Challenge
Fiksi Penggemaraka το challenge που γράφεις μέρα πάρα μέρα ένα fanfic σχετικό με τα Χριστούγεννα
