Bir kış sabahı;

30 2 1
                                    


 Okul günüydü. Zaten hergün okul amınakoyim. Neyse.. Oturmuştum ve onu izliyordum. Oda başkasını bu doğanın döngüsü gibi birşeydi. Ben sinektim.Çiçeği istedim ama çiçekte arıyı istiyordu. Öyle imkansız bir aşktı bendeki. Birine anlatsan güler anlatmasan noldu bu ne hal diye sorar.Öyle bir çıkmazdayım ve ne bok yiyeceğimi bilmiyorum. Tükenişimi çikolatalı sütümü yudumlayarak izliyorum. Varlığımla yokluğum birdi. Suskun birisiydim.Ta ki, o karşıma çıkıncaya kadar. Herşeyim değişti lan. Her bokum değişti. Eskisi gibi değildim. Unutmaya çalıştıkta geri geliyordu. Beni uçtan uca bitiriyordu.Onu bi kibrit gibi benide kibrit çöpü gibi düşünün ya en basiti, ben yandım onda bir çizik var. Çelimsiz birisiyimdir. Kendimle ilgilenmem, güç gösterisini sevmem.Çünkü bana saçma gelirdi. O gün uyuyordu ve beni biliyorsunuz tabi onu izliyorum. Bir yavşak işte, geldi uyandırdı. Çıldırdı ama çocuk gülüyordu lan. Gidip sen uyu dedim. Uyudu galiba veya ben arkamı dönünce kafasını çevirdi. Bilemem. Çocukla dalaşmıştım. Arkadaşlarım ayırmıştı. Onlarda birer fiske atmıştı. İçimde bir kin vardı. Herneyse.. Bu arada hatırlamışken, tekrardan amınakoyim senin. Ben fazla romantik birisi değilim. İşime gelirse yaparım. Oluruna bırakırım. Sevmem uğraşmayı. İyi biriside değilim. Çünkü hatırladığım tek şey, "Bu hayatta iyi insanları sikerler." felsefesidir ama işte, dışardakiler iyi biliyor. Bilsin bakalım. Konu yine ona geldi dimi ya.. Yine hatırladım mazileri.. Durun bi sigara yakıp geleyim. Bana "Seni sevmiyorum, çek git artık başımdan" dediğinde dünyada tek bir insan gibi kaldım. Böyle kimse yoktu sanki. Canım yanıyordu. Onun hakkında her bi boku bilirdim ama o benim sadece bilgisayardan anladığımı bilirdi, bana işlerini yaptırırdı.Acıdı be canım. Hatırladıkça acıdı. Şimdi ne mi oldu? O da bende ayrı ayrı mutluyuz. Onunda benimde sevgilim var ama iyi haber. Arkadaşız. Biliyor musun, ne kadar mutlu gözüksemde değilim. İçimde bi bok var. Olamıyorum. Bu belkide kız arkadaşımın beni sürekli aşağılayıp, sonra "şaka ya şaka" demesindendir veya Ailemin "Senden bi bok olmaz" demesindendir. Bilemem. Bildiğim tek şey, hiçbiri sikimde değil. Bildiğimi okumak daha güzel. En azından çukura düşsem tek kalkabiliyorum.Geçen gün siz hatırlamazsınız tabi, Ablası beni duymuş. Facebook profilime girmiş. Kapak fotoğrafımda Onun baş harfini duvara yazdığım fotoğrafım vardı. Gördü ve etkilendi. Neden böyle oldu ki? diye düşünüyorum ama cevabını bulamadım bi türlü. Bunu öğrenince, arkadaşlık isteği yollamıştım ablasına. Anında kabul etti. Merhaba dedim. Gülümsedi merhaba dedi. "Normalde kimseye güvenmem ama sana güveniyorum sen farklısın" demişti. O anki mutluluğumu kelimeler ifade edemez ne mi oldu? 1 hafta sonra bana "Ben onu ikna edemiyorum, kusura bakma. Boşver, umarım bir gün değerini anlarda üzülür. Sende başkasını bulur mutlu olursun" demişti. İşte. Beni sigaraya başlatan cümlesi o olmuştu. Ağlamak zaten kifayetsizdi.( *kifayetsiz = Anlamsız ) İçimde birşeyler sönmüştü ve yanmaya üşeniyordu sanki. Birde üşengeçlik var. Başa bela. Sevmeye bile üşenir oldum bi ara. Ya onu bunu bırakta, Benim içtiğim bu paketlerin neden bir anlamı yok ? Bana söylesene. Ben belki bir umut olarak, gelir dedim.Umut olmadı. Beklediğim limana gemi falan gelmedi bi baktım ki, su donmuş. Gemi gelemiyor. Hayatım bir donuk kaldı. Ya sana nolmuş? falan deme. Daha bu ne ki amınakoyim? Sen hiç sevdiğine doğru koşarken, başkasına sarıldığını görüpte yere yıkıldın mı ? Bunu okuyan bazı kişiler, Bunlarda acı mı? Sana göre değil amk, bana göre bu acı. Başkasına göre Şehit haberleri. Başkasına göre bir insanın ağlayışı. Hayaller var ya birde. Çok güzel değiller mi? Orada ben uyanmak bile istemiyorum. Zaten yüzünü göremiyorum ama çok güzel sarılıyorum. Bir kış gecesi o rüyayı hatırlayıp ısındığımı bile hatırlarım. Sadece bu duygularımın 2 ay sonra yok olması değişik ediyor insanı. Çünkü ne bileyim, Nasıl unutulur be amınakoyim. Olmaz ki diyesi geliyor ama unutuyor. 2 ay sonra yoldaki normal bir insan gibi geliyor artık sana. Mazileri hatırlamak istemesende baktıkça hatırlayıp ağlayasın, sigara yakasın geliyor böyle. Kendini parçalayasın geliyor. Tabi ki bi bok yapamıyon. Benim ki en rahatıydı. Morelim mi bozuyor. Otur iç sigaranı. İzle geceni. Bu kadar. 1 saat sonra dönüyordum ona. 




                                                                  ~ Metin Yeşil - Sevdicek ~

                                                           -1-

SevdicekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin