The story behind it // Niall Horan ✔️

hoofdstuk 5

p.o.v Indy

Ik heb me echt nog nooit ergens zo slecht over gevoeld, maar ik kon niet anders. Ik ben zo bang voor Harry, en het is nog mijn eigen schuld ook dat hij zoveel macht over me heeft. Ook, heb ik er niet zoveel zin in dat ik strakjes ook geen vrienden meer heb, ook al klinkt dat heel arrogant. 
Het zou gewoon makkelijk zijn als Zayn eens een keer normaal kon doen, dan deden Louis, Liam en Harry ook normaal. En Zayn kan normaal doen, want eigenlijk is hij best een aardige gast. Maar nu, laat hij die kant eigenlijk nooit meer zien, behalve bij Sanne, dat is waarom ze zoveel om hem geeft.

Na die grap over Niall's vader, kon ik het niet helpen om er wat aan te doen. Natuurlijk wist Louis niet dat Niall geen vader heeft en ik denk eerlijk gezegd dat hij die grap niet had gemaakt als hij dat wel wist. Ik denk dat ik hem daarover moet bellen.

Louis: Wat het ook is, het antwoord is nee.

Indy: Ik wilde geen vraag stellen.

Louis: Wat dan?

Indy: Die grap over Niall's vader had je niet moeten maken, hij heeft geen vader meer.

Louis begon op eens keihard te lachen.

Indy: Het is niet zo grappig hoor.

Louis: Eigenlijk, is dat het wel.

Indy: Dat kun je echt niet maken Louis.

Louis: Oh, Indy toch schatje, niet zo braaf hè, ik ga weer. Bye.

Hij hing me op en ik begon te huilen. Nu gaan ze hem echt treiteren.

p.o.v Louis

'Jongens, dat was die slet.' Zei ik met een grijns. 'Als je het over Indy hebt, het gaat een beetje te ver nu.' Zei Liam. Soms, wil ik hem zo hard slaan. 'Jezus, waarom wil jij nooit eens lol hebben?' Ik schudde mijn hoofd. 'Maar, wat was er dan?' Vroeg Zayn. 'Niall's vader is dood.' Grinnikte ik. 'Nou, leuk zeg.' Zei Liam sarcastisch. 'Perfect.' Fluisterde Zayn, en ik knikte. 'Wat gaan jullie doen?' Vroeg Liam en hij keek een beetje angstig. 'We zien wel.' Ik plofte naast hun neer op de bank. 'Je kan het niet maken om hem daar mee te pesten, Louis. Hoe zou jij je voelen als-' Ik onderbrak hem. 'Liam! Hou gewoon je kop oké, ik ben niet zo'n zwakkeling dat ik dat zou laten gebeuren, dus het is zinloos om het te vragen.' Ik irriteer me zwaar aan hem, maar we hebben hem een soort van nodig. En soms, heeft deze 'vriendengroep' nou eenmaal wat gevoel nodig, ook al zou je dat niet zeggen. 'Jij hoeft er niks over te zeggen als je dat niet wilt, als je hem maar vast houdt als hij weg wil rennen.' Liam rolde met zijn ogen maar hij ging er niet meer op in, ik hoop dat hij dit niet verpest.

De volgende dag

p.o.v Niall

Het was de ochtend pauze, en ik heb Indy nog steeds niet gezien. Leraren weten ook niet waar ze is, en ik zag Sanne, die me nog steeds compleet negeert, ook al naar haar zoeken. Zou ze spijbelen?

Ik besloot datt ik in de pauze in de wc's bleef, zodat ik Zayn, Liam, Louis en Harry niet tegen het lijf zou lopen, maar het tegendeel gebeurde. Ze stonden me daar op te wachten. Liam drukte me tegen de deur van een wc-hokje en hield me stevig vast, ik kon amper adem halen. Ik deed niet eens mijn best om los te komen, want hij is zoveel sterker dan ik. Ik staarde naar de tegeltjes op de vloer tot Zayn me een harde tik tegen mijn kin gaf en ik hem recht in zijn nu bijna zwarte ogen aankeek. Hij had een grijns op zijn gezicht, en het leek alsof ik er in gevangen was, ik kon niet meer wegkijken.

p.o.v Liam

Ik drukte Niall tegen de deur en hij probeerde niet meer weg te komen, ik denk dat hij wist dat het geen zin had. Hij staarde naar beneden tot Zayn hem een tik tegen zijn kin gaf, en hij hem in shock aanstaarde. Hij leek wel een puppy, hoe hij maar bleef staren met waterige ogen. Ik heb echt heel veel medelijden met hem, en ik weet dat ik dit kan stoppen door hem nu los te laten en aardig tegen hem te doen. Maar het kan niet, ik heb deze 'vrienden' nodig om erbij te horen, anders ben ik weer dat sukkeltje. Soms, zijn het de beste vrienden die ik me maar kan wensen, zo slecht zijn ze eigenlijk niet. 'Jouw vader hè.' Begon Louis, en Niall's ogen werden wijder, maar nog steeds keek hij niet weg van Zayn, tot Zayn zelf wegkeek. 'Jouw vader is dood, of niet dan?' Vroeg Louis. Het bleef stil, en nu staarde Niall naar Louis. Dit is helemaal fout... 'Geef hem antwoord!' Riep Zayn en hij gaf hem een schop tegen zijn been. Niall kreunde wat van de pijn en deed zijn ogen dicht. 'Open je ogen, idioot!' Riep Harry en Niall deed wat hij zei maar staarde nu naar mij. Alsof hij me smeekte hem los te laten. 'Nou?!' Riep Louis. 'J-ja.' Stotterde Niall. 'Weet je waarom?' Vroeg Harry met een grijns en ik zag Niall breken, hij opende zijn mond maar sloot hem gelijk daarna weer. Hij keek weer even naar beneden maar Zayn duwde zijn kin weer omhoog. 'Hij had kanker.' Fluisterde Niall. Nee, nee, nee, nee! Ik haat mezelf! Mijn moeder heeft kanker, en dat weten de jongens. Harry's grijns verdween van zijn gezicht en legde zijn hand op mijn schouder. 'Sorry? Ik hoorde je niet.' Zei Louis met nog wel diezelfde grijns, loser. Nu zag ik dat Niall's hoofd helemaal rood was, en hij keek woedend. 'Hij had verdomme kanker!' Riep Niall hard. Louis pakte Niall's gezicht vast tussen zijn hand en zijn wangen werden samengeknepen. 'Zo fucking hard, hoefde je nou ook weer niet te schreeuwen.' Fluisterde Louis in zijn oor. Niall's ogen stonden nu vol tranen. 'Louis het is wel-' Begon Harry, maar Zayn onderbrak hem. 'Verpest het niet!' Riep Zayn. Louis liet Niall's gezicht los en staarde hem met zijn ogen tot spleetjes geknepen aan. 'Hij haat je.' Zei Louis zacht. Niall's gezicht werd nu nog roder en Zayn en Louis begonnen hard te lachen. Niall gaf me opeens een knietje in mijn ballen waardoor ik hem los liet. 'Stop! Hij haat me niet!' Riep Niall, en hij barstte in tranen uit. Niall opende de deur van de wc's en rende weg. Ik keek Louis en Zayn met een emotieloos gezicht aan. 'Hoe kunnen jullie?' Ik weet wel dat ik hem zelf vasthield, maar ik was zo boos op ze. Zayn stopte met lachen, en keek me geschrokken aan. Realiseerde hij het zich nu pas? Louis stopte na een tijdje ook met lachen en keek verbaast. 'Liam, het is heel anders met jou.' Mompelde Zayn. Het is niet anders, het is hetzelfde alleen bij mij moet het nog gebeuren. Ze weten het gewoon. Ze weten dat mijn moeder binnen nu en een paar weken dood zal gaan. Ik schudde mijn hoofd, ik kan dit gewoon niet maken. Niet tegenover Niall, niet tegenover mijn moeder, niet tegenover mezelf, tegenover niemand niet. Ik draaide me om en rende ook de wc's uit. Ik hoorde Harry me nog roepen, maar hij kwam niet achter me aan.
Dus fuck hem.

Ik keek even rond en rende toen de gang in. Alsof ik wist waar Niall heen zou gaan zag ik hem daar op de grond zitten, en hij huilde hard. Gelijk toen hij mij zag stond hij op en rende hij weg, maar ik rende achter hem aan. Omdat hij helemaal overstuur was kon ik hem makkelijk bijhouden en ik pakte zijn schouders. Hij begon me te slaan en hij probeerde me weg te duwen, maar het was zinloos. 'Laat me alsjeblieft los! Ik heb je nog nooit wat gedaan!' Schreeuwde hij. 'Ssssst.' Siste ik. Ik sloeg mijn armen van achteren om hem heen zodat hij nog amper kon tegen stribbelen, maar hij probeerde het uit alle macht. 'Doe me geen pijn! Alsjeblieft!' Riep hij. 'Doe ik niet, je moet even kalmeren.' Zei ik rustig, en gelijk stopte hij met tegen stribbelen. 'E-echt niet?' Vroeg hij zacht, en zijn ademhaling werd rustiger, mijn grip werd wat losser. 'Echt niet.' Verzekerde ik hem. 'Als ik je los laat, ga je dan weg?' Het bleef stil. 'Niall?' Vroeg ik. Hij schudden zijn hoofd. 'Oké, ik laat je nu los.' Ik liet Niall los en hij draaide zich om, tranen stroomde nog steeds over zijn rode wangen. 'Ga even op de grond zitten.' Hij deed wat ik zei, en leunde tegen de muur. Hij trok zijn knieën op en deed zijn armen er om heen. 'Het spijt me.' Zei ik zacht, en hij keek me aan. Zijn blik ging van verdrietig naar woedend. 'Hou je kop!' Riep hij en ik keek van hem weg. 'Mijn vader is dood, en jullie maken er fucking grapjes over! Hou. je. kop.' Hij wilde opstaan, maar ik trok hem aan zijn arm weer terug. 'Laat me gewoon met rust, oké?' Zei hij, en weer stroomde er verse tranen over zijn gezicht/ 'Dat ga ik doen.' Fluisterde ik en hij staarde me ongelovig aan. 'Waarom doe je opeens z-zo?' Snikte hij, ik kreeg tranen in mijn ogen. 'Ik-' Ik werd onderbroken door de bel. 'Ik moet naar de les.' Mompelde ik. Ik wilde op staan maar nu was hij degene die me tegen hield. 'Nee, w-wacht. Nu wil ik het w-weten.' Ik zuchtte diep. 'Mijn moeder gaat dood.' Zei ik zacht. 'Wat?' Zijn ogen werden wijder. 'Aan kanker.' Voegde ik er aan toe en hij keek van me weg. 'Is dat niet het allerergste gevoel ooit?' Vroeg hij zachtjes. Ik knikte. 'Het spijt me zo, Niall. Ik was het hier nooit mee eens, maar ik wilde mijn vrienden niet verliezen, en geloof het of niet, ze zijn niet zo slecht als ze lijken.' Mompelde ik. 'Heb ik gemerkt, ja! Jullie zijn de- nee, laat maar.' Zei hij, het laatste fluisterend. 'Zeg het maar, misschien lucht het wel op.' Ik legde mijn hand op zijn schouder maar hij schudde hem er af. 'Nee, je gaat me wat doen.' Mompelde hij met een krakende stem. 'Nee, doe ik nooit meer.' Verzekerde ik hem. 'De grootste losers die ik ooit heb gezien.' Fluisterde hij bijna onverstaanbaar. Dit was het? Wij doen dit, en hij zegt alleen dat we losers zijn, wauw. 
Opeens schrok hij van iets. 'Wat?' Vroeg ik. 'Shit, shit, shit!' Riep hij. 'Wat is er?' Vroeg ik nog eens. 'Mijn moeder vermoord me! Nu ben ik weer niet in de les!' Riep hij. 'Oh, nou ja, nu ben je toch al veel te laat.' Mompelde ik, en hij knikte. Daarna legde hij zijn hoofd op zijn knieën, en veegde zijn tranen aan zijn broek. 'Ik ben doods bang voor je, Liam.' Fluisterde hij en al snel ging hij weer rechtop zitten. 'Weet ik, sorry. Ik ga niet meer met Zayn, Harry en Louis om tot ze stoppen met je treiteren, en ik zal je proberen te beschermen, ik beloof het, ik hoop dat we vrienden kunnen zijn want eigenlijk heb ik best wel iemand nodig om me te helpen met het feit dat ik mijn moeder ga verliezen.' En nu, begon ik zelf ook te huilen. Hij keek me verbaast aan. 'Dus, je hebt me nodig, en je wilt vrienden zijn?' Vroeg hij ongelovig. Ik knikte en stak mijn hand naar hem uit. 'Vrienden?' Vroeg ik. In plaats van mijn hand te schudden, trok hij me in een knuffel. Wauw, dat was... onverwacht. 'Vrienden.' Herhaalde hij.

En daar hadden we een Niam hug! :D Vonden jullie dit hoofdstuk leuk? Ik vind het in ieder geval al heel om dit boek te schrijven! na 13 comments en 25 votes ga ik verder! Love you! xx Nadia

x