Καθόσουν δίπλα μου. Δεν το γνώριζες, όμως σε κοιτούσα. Πρόσεχα τα δάχτυλά σου και τον τρόπο με τον οποίο κρατούσαν το στυλό. Δεν μπορούσα να σταματήσω να τα κοιτάω, ήταν όμως το μόνο σημείο του σώματός σου που μπορούσα να παρατηρώ ελεύθερα χωρίς να φανώ παράξενος. Κάτι μου εξηγούσες σχετικά με την εργασία, όμως αντί να διακρίνω λέξεις, άκουγα μόνο τον ήχο της φωνούλας σου. Παράλληλα σχεδίαζες αφηρημένα, μικρά σχεδιάκια πάνω στο χαρτί, τα ίδια που ζωγραφίζεις πάντα όταν προσπαθείς να σκεφτείς. Μια σπείρα, ένα μάτι, και καρδούλες, πολλές καρδούλες, τις οποίες στη συνέχεια μουντζούρωνες.
"Κατάλαβες;" ρώησες κάποια στιγμή. Μια λέξη που επιτέλους έβγαλε νόημα μέσα στο κεφάλι μου.
"Εε..."
Συγχαρητήρια. Καλά τα πας, σκέφτηκα και αναστέναξα ενώ προσπαθούσα να σκαρφιστώ μία δικαιολογία.
"Μάλλον όχι" χαμογέλασες αμήχανα. Η καρδιά μου πήγε να σπάσει καθώς στήριξες το κεφάλι σου στην παλάμη σου, κοιτώντας το ταβάνι για κάποιον αόριστο λόγο. Η μπλούζα σου ήταν γκρι, μακρυμάνικη, και έδειχνε πόσο λεπτό ήταν το χέρι σου. Ήθελα παραπάνω από όλα να το αρπάξω και να το φιλήσω.
Αηδίασα με τον εαυτό μου. Το να έχω τέτοιες σκέψεις για ένα άλλο αγόρι ήταν αφύσικο. Όμως εσύ, δεν ξέρω τι μου κάνεις εσύ.
"Κοίτα, για να το θέσω απλά. Πιστεύω πως πρέπει να βάλουμε πρώτα το κομμάτι με την κατάσταση στη βικτωριανή εποχή και ύστερα τα υπόλοιπα με τις επιχειρήσεις, για να τους κρατήσουμε το ενδιαφέρον στην παρουσίαση" εξήγησες και με κοίταξες. Τα μάτια σου ήταν πάντα τόσο πράσινα; Πηγαίνουν προς τα κάτω... σε κάνουν να μοιάζεις με ένα λυπημένο ζωάκι. Θέλω να σε προστατέψω.
"Συμφωνώ" είπα, λίγο πιο βαριεστημένα απ' όσο θα έπρεπε. "Τέλεια ιδέα!"
"Σοβαρά;"
Έδειχνες έκπληκτος. Τα μάτια σου έλαμψαν και μου χάρισες ένα μικρό χαμόγελο προτού σηκώσεις τα μανίκια σου και στραφείς ξανά στο χαρτί μπροστά σου.
"Σοβαρότατα. Μην ανησυχείς, η εργασία μας θα είναι η καλύτερη απ' όλων στο τμήμα!"
Άφησες ένα μικρό γελάκι και κούνησες δύσπιστος το κεφάλι σου, όμως φαινόσουν ικανοποιημένος. Μακάρι αυτές οι ώρες να μην τελείωναν ποτέ.
VOUS LISEZ
Eine Kleine.
Roman d'amour❝Μικρέ μου.❞ / boy x boy ❣ Τη στιγμή που γεννήθηκα σε αυτόν τον κόσμο, έκλαιγα και φώναζα πως θέλω να εξαφανιστώ. Από τότε έψαχνα για εκείνο το άτομο που θα συναντούσα κάποια στιγμή. Εσένα. Ο Λούκας και ο Νέιθαν, δύο διαφορετικές ψυχές, έρχονται κον...
