Eine Kleine.

Λούκας.

Είμαι μόνος. Κοιτώντας πίσω, σε όλα τα χρόνια της ζωής μου, είμαι μόνος. Παρακολουθώ τον κόσμο μέσα από ένα αόρατο γυαλί, τον βλέπω να κινείται, να αλλάζει, βλέπω τους ανθρώπους να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, να γελούν, να αγκαλιάζονται, να συνάπτουν σχέσεις. Εγώ κινούμαι ανεξάρτητα από αυτόν τον κόσμο, τον κόσμο της γυάλας. Αισθάνομαι σαν μια γάτα που συνεχώς παρακολουθεί το χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα, προσπαθώντας να βρει την κατάλληλη στιγμή να του επιτεθεί, όμως η στιγμή αυτή ποτέ δεν έρχεται. Από όταν συνειδητοποίησα πως δεν πρόκειται να δεχτώ πρόσκληση για τον αληθινό κόσμο της γυάλας σύντομα, είμαι μόνος.

Ξυπνάω μόνος και κοιμάμαι μόνος. Τρώω μόνος, ακούω μουσική μόνος και διαβάζω μόνος. Στην σχολή υπάρχει ένα άτομο το οποίο μου μιλάει με την θέλησή του. Όμως, ακόμη και όταν είμαι με αυτόν, αισθάνομαι παράξενα, σαν κάτι να μην λειτουργεί σωστά. Γνωρίζω πως ακόμη και αν φαινομενικά όλα είναι καλά, το βράδυ θα επιστρέψω στο διαμέρισμά μου και το κινητό μου θα είναι άδειο από μηνύματα.

Δεν διαμαρτύρομαι. Έχω συνηθίσει.

Όμως κάποιος ταράζει τον ήσυχο κόσμο που με τόσο κόπο απέκτησα. Ο Νέιθαν, ένας συμφοιτητής μου από το τέταρτο έτος, εισβάλλει συνεχώς στον κόσμο μου. Αφορμή αποτελεί η εργασία για το δεύτερο εξάμηνο, στην οποία εντελώς τυχαία βρεθήκαμε συνεργάτες.

Αρχικά είχα εκνευριστεί μαζί του λόγω της πλήρης αδιαφορίας του για την εργασία. Πήγαινα σπίτι του κάθε εβδομάδα, όμως συνεχώς αρνιόταν να αρχίσουμε την δουλειά και καταλήγαμε να παίζουμε επιτραπέζια με την μικρότερη αδελφή του. Και όταν τελικά αρχίσαμε την εργασία, άρχισα να αισθάνομαι παράξενα. Μου μιλάει ήρεμα και χαμογελάει με ό,τι λέω. Με κοιτάει με ενδιαφέρον και πραγματικά προσέχει όταν μιλάω. Με κάνει να ντρέπομαι και να κοκκινίζω, όμως δεν μπορώ, αισθάνομαι μια περίεργη έλξη προς αυτόν.

Ξαφνιάστηκα όταν μου πρότεινε να βγούμε οι δυο μας. Λογικά θα είναι μία απλή βόλτα... Ο Νέιθαν, όσο καλός και να είναι απέναντί μου, είναι από αυτά τα αγόρια που είναι... εντελώς αγόρια. Του αρέσει το μπλε, τα αυτοκίνητα και το ποδόσφαιρο. Όμως τον χαρακτηρίζει μία τεράστια ευγένεια και καλοσύνη που δεν έχω ξαναδεί.

Την ημέρα που θα βγαίναμε, έκανα μπάνιο και έβαλα κάτι απλό πάνω μου. Όταν πρόσεξα πως είχα ακόμη μία ώρα μέχρι τις 6 που θα συναντιόμασταν, αποφάσισα να βγω και να πάω να τον περιμένω στο πάρκο που είχαμε συμφωνήσει. Όμως με το που βγήκα από την πολυκατοικία, τον είδα να τρέχει προς το μέρος μου.