Çaresizlik

125 5 0
                                    

Yazmaya zamanım pek olmuyor kusura bakmayın,lütfen voteleyin.

Öykü

Nerdeydim ben burasıda neresiydi üzerimde bir battaniye vardı.Tam ayaga kalkacakken kapı açıldı kim olduğuna bakmak için kafamı uzattığımda belinde havlu olan Semihi gördüm ve hemen kafamı yastığa gömdüm.Semih kapının önünde bana gülüyordu.

"Ne yapıyorsun sen.Hemen üstünü giyin lütfen."derken burnumu çekiyordum.

"Üşüttün galiba"dedi suratıma bakarak.Bense sırtım dönük onunla konuşuyordum.

"Sayende çok sagol !" dedim bağırarak.

"Sen kaşındın"

Üstüme baktığımda hala kurumadığını farkettim

Semih kendi dolabına doğru yöneldi.Düşündüğüm şeyi yapmayacaktır umarım.

Dolaptan bir pantolon ve beyaz bir tişört çıkarttı ve yatağın üstüne attı.

"Giy şunları daha çok üşüteceksin"

"Eve gidiyorum ben" diye yataktan kalktım.

"Hayır gitmiyorsun,giy şunları"diye kolumdan tutuğu gibi yatağa fırlattı.

"Saçmalama bırak beni"

"Peki ben giydiririm " dedi ve bana doğru yöneldi

"Of yeter şu salak saçma tavırlarından vazgeç çocuk değilim ben."diyerek merdivenlerden hızla çıktım.Kapıyı hızla çekip evden çıktım.Kafam çok karışmıştı ama ben Arası hala seviyordum.

Yosun

Gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu ama uyumamaya çalışıyordum ellerim acıyordu ipten çok sıkı bağlamıştı.Dayanamıyordum artık bu çok agır geliyordu bana.Sabaha kadar hiç uyumamıştım annemide görememiştim.Komidinin üstündeki lambaya baktım kurtulmalıydım burdan.Parmaklarımla lambayı tutmaya çalışıyordum zor da olsa almayı başarmıştım.Komidinin kenarına lambayı vurarak kırmaya çalıştım bir anda elimde bir sürü cam parçası olduğunu hissettim tek bir tanesini aldım.Ipi kesmeye çalıştım parmaklarım yorulmuştu ama ben devam ediyordum en sonunda ipin yıprandığını hissetim daha hızlı kesmeye başladım.Sonunda ip kopmuştu , bileklerim kızarmıştı canım yanıyordu ama umursamıyordum ayağımdaki ipleride çözmüştüm kalkıp kapıya yöneldim.Kapının önünde Aras bekliyordu.

"Ah kaç saat oldu bir ipten kurtulamadın yeni" diye gülmeye başladı.Hiç bir şey söylemeden merdivenlerden aşağı indim.

"Nereye gidiyorsun bekle bende geliyim"diye seslendi arkamdan.

Boğuk bir sesle

"Rahat bırak artık beni"dedim.Kapıyı çekip çıktım.Ana caddeye doğru yürümeye başladım.Babamı o kadar özlemiştim ki sanki o olsa bunların hiç biri başımıza gelmeyecekti.Beni korurdu en azından.Yolda öylece yürüyordum.Yoldan bir taksi çevirdim annemin yanına gitmem gerekiyordu.

"Bilge Hastanesine"dedim soğuk bir ses tonuyla.Araba çok hızlı gidiyordu.Boş gözlerle etrafa bakıyordum.Şöför arabayı kenara çekip bana baktı.

"Hiç iyi görünmüyorsunuz hava almak istermisiniz"Mavi gözlü esmer genç bir çocuktu.

"Teşekkürler"diyerek arabadan indim karşıdan karşıya geçip deniz kenarında bir banka oturdum çocukta arkamdan geliyordu.

"Oturabilirmiyim"

"Tabi"dedim soğuk bir sesle

"Çok özel değilse anlatın en azından biraz rahatlarsınız."

Tek BaşınaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin