Yeni bölüm
Yosun
Evin kapısını anahtarla açtığımda annem yerde cansız yatıyordu.
Yüzüm resmen bembeyaz olmuştu.Yanına gittim suratına dokundum buz gibi olmuştu.
Telefonu cebimden alel acele çıkardım.112 yi aradım kekeleyerek konuşuyordum resmen.
"A-loo l-üttfeen vereceğim adrese bir ambulans gönderin."
"Sakin olun lütfen hemen gönderiyorum."
telefonu kapatmadan yere bıraktım.Kanepeden bir yastık alıp kafasının altına koydum.Elim ayağıma dolanmıştı ne yapacağımı bilemiyordum. Üstüm başım berbattı saçalarım yapış yapıştı ama umursamıyordum.Zil çaldı koşarak kapıya baktım şükür gelmişlerdi içeri girip annemi sedyeye bindirdiler. Bende arkalarından gittim ve ambulansa bindim.Ağlamıyordum bile sadece öylece bakıyordum.Hastaneye gelmiştik hemen indik.Ben arkadan geliyordum.Uzun bir koridordan geçti hastane kokusundan nefret ediyordum.Doktorlar annemle birbirlikte bir odaya girdiler arkalarından hemen ben girecekken hastanenin kapısını suratıma kapatılar.Duvara yaslanmış bekliyordum 2 saatir içeriden ses gelmiyordu.Birden kapı açıldı beyaz önlüklü orta yaşlarda bir kadın çıktı içerden.
"Melek hanımın yakını sizmisiniz ?"dedi baştan aşağı süzdü beni
"E-ee evet kızıyım"
"Melek hanım önceden hiç bayılırmıydı ?"
"Sadece kriz geçirdiği zamanlar yine krizmi geçirmiş yoksa"
"Evet,ama bu çok tehlikeli bir kriz tam zamanında getirmişsiniz içeri aldıgımızda 1-2 dakika kalbi durdu."
"Ne ne "
"Sakin olun lütfen,daha büyük bir şey çıkmadan önlem almalıyız.Anneniz her hafta kontrole gelmeli.İlaç yazdım lütfen düzenli olarak kullasın"
"Peki,görebilir miyim ?"
"Bugün mümkün değil,siz eve gidip dinlenin hiç iyi görünmüyorsunuz "
"Peki sağolun"dedim.Gerçektende berbattım üstüm yapış yapıştı ve gözlerim şişti.Eve nasıl gideceğimi bilmiyordum yanımda hiç para yoktu.Annemin telefonunu elime alıp annemin şöförü aradım.Telefon açıldı şöförün konuşmasına fırsat vermeden.
"Alo ben Yosun 10 dakika içinde Bilge Hastanesinin önünde olun."dedim ve telefonu suratına kapatım.Onu görememek içimi parçalıyordu.Babamı düşününce sürekli kriz geçiriyordu önceden çok daha azdı sadece bir şeyleri kırıp dökerek siniri geçiyordu ama son 3 senedir kriz geçiriyor kendini dışarı atıyor anca sabaha karşı eve geliyordu.Annemin telefonu çalmaya başladı şöför arıyordu meşgule atıp dışarı çıktım annemin arabası tam önümde duruyordu. Hızla yürüdüm kapı açtım ve arabaya bindim.
"Hemen beni eve götür"dedim sert bir ses tonuyla ve kafamı adama doğru yönelttim.
"S-s-seen sen o adamsın"resmen kendimi kaybetmiştim arabanın içinde deli gibi bağrıyordum
"Yosun bak geçen gün gördüklerin yani annenle ben..."
"Kes sesini bide annemin şöförümüsün ,pezevenk"diye bagırdım tam kapıya doğru yöneldim açmaya çalışmıştım ama kapı açılmamıştı.
"Nereye gittiğini sanıyorsun,zengin piç"diye suratıma bağırdı.Arabayı hızla sürmeye başladı ve bana bir sürü küfür saydırıyordu. Bense öylece bakıyordum sadece gebermesini istiyordum.Evin önüne gelmiştik kapıyı açıp aşağı indi benim kapımı açtı sert bir ses tonuyla
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tek Başına
RomanceYosun yeni hayatına ve çevresine alışmaya çalışıyor. Hayatında kimseye güvenemeyecek kadar bitkin bir kız. Ama yeni hayatı onu çıkmaza sürükleyecek.
