Tek Başına

Gerçekler

Yosun

Öykünün semih diye bağırmasıyla birlikte herkes öyküye baktı.Ne olduğunu kimse anlamamıştı tabii bende.Hoca Öyküye dönüp

"Siz tanışıyormusunuz ?" dedi.

Öykü aşağı yukarı başını sallıyordu

Yeni gelen kişi de gülüyordu sadece

"Istediğin yere geçebilirsin Semih"dedi hoca

Semih hemen yanımızda boş olan bir sıraya oturdu.Öykü bütün ders Semih ve Arasa baktı.Semihle nerden tanıştıklarını merak ediyordum ama soramazdım böyle bir hakkım yoktu.

Öykü                                                                  

Bütün bir ders Semihle Arasa baktım.Semih neden bu okula gelmişti hiç anlamıyorum sonunda zil çaldı herkes dışarı çıkmıştı.Sınıfta sadece ben ve semih vardı.Ayağa kalktı yanıma oturdu.

"Bana bir özür borcunuz var"

"Hiçte bile"

"Ne yani benim evimde hiç bir şey yokken beni azarladın"

"Seni daha yeni tanıyordum sana güvenemezdim üstelik beni denize atmışken"

"Aklının başına gelmesi lazımdı"

"Gidermisin yanımdan"

"Bak Öykü beni daha tanımıyor olabilirsin bende seni daha tanımıyorum ama biraz zaman ver"

"Arkadaş olmamız için"

"Ha ha evet arkadaş olmamız için"

"Peki"

"Teşekkürler"gülerek sıradan kalktı ve sınıftan çıktı.

Iyi mi yaptım bilmiyordum ama onun gibi birine ihtiyacım vardı bana huzur veriyordu sanki.

Yosun

Son dersten çıkmıştık çok yorulmuştum hemen eve gidip uyumak istiyordum.Servisin olduğu yere doğru ilerlerken bir taksi okulun tam önünde durdu.Taksiden inen Umut'tu taksiden iner inmez yanıma geldi.

"Nasılsın o gün kötüydün biraz"

"Daha iyiyim sen nasılsın"

"Bende iyiyim,işin yoksa biraz dolaşalım mı ?"

"Çok isterdim ama eve gitmem lazım çok yorgunum başka zaman yapsak ?"

"Olur peki nasıl istersen eve bırakabilirim ?"

"Teşekkür ederim servisle gidiyorum"

"Peki sonra görüşürüz o zaman"

"Görüşürüz"dedim koşarak servise bindim.

Kapıyı açıp içeriye girdim merdivenlerden çıkıp.Odama girdim dolabımı açtım geceliklerimi giyindim okul kıyafetlerimi koyarken dolaptaki kutuyu gördüm.Annemin odasındaki kutuydu.Kutuyu dolaptan alıp yatağıma koydum.Kutuyu açtım içinden babamla benim fotoğrafımız çıktı altında bir yığın mektup vardı.Fotoğrafı kenara koyup mektuplara bakmaya başladım.Hepsi babama gönderilmişti.Gönderilenin adresi hepsinde silinmişti.1 tanesini zarftan çıkarıp okumaya başladım.

Can;

Bugün kızımız doğdu.Onu kucağıma aldım keşke sende burada olabilseydin.Eşin 6 aylık hamileymiş.Amacım eşinle aranı bozmak değil sakın yanlış anlama.Onun babasız büyümesini kabullendim ama ne olur bir kez gel ve gör kızımızı