ในที่สุดเขาก็หักใจสังหารพระธิดาไม่ได้ ทำการเขียนจดหมายถึงฝ่าบาทที่ตั้งฐานอยู่อีกฟากของหุบเขา ถามหาความคิดเห็นว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ ครานี้ฝ่าบาทคงลำบากใจแน่แล้ว ฝั่งหนึ่งก็ลูก ฝั่งหนึ่งก็ภรรยา แต่ฝ่าบาทก็คงคิดเหมือนเขา จึงได้มีคำสั่งให้เขาสังหารองค์หญิงน้อยตอนตะวันขึ้นเหนือหัว
ตอนนี้เป็นเวลาใกล้ฟ้าสางเต็มที เขาที่รอผลการเจรจาอยู่นานก็เริ่มอ่อนล้า สารลับที่ฝ่าบาทส่งมา เหมยผิงคงไม่ได้รับรู้ เพราะเขาเองก็สั่งคนไปแล้วว่าห้ามเปิดปากบอกเรื่องนี้กับเหมยผิง เพราะหากนางรู้ นางต้องยอมทำเพื่อลูกแน่นอน ขนาดเขายังลังเลที่จะทำร้ายหลาน แล้วเหมยผิงที่เป็นแม่จะยอมเห็นลูกตายได้หรือ
และไม่ใช่ว่าเขาไม่เข้าใจความคิดและเหตุผลของฝ่าบาท แต่นี่คือสิ่งที่สมควรทำแล้ว ตอนนี้เฟิ่งเหรินอ๋องเหมือนหมาจนตรอก ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตอบโต้และแก้แค้น และเหมยผิงคือคนที่เฟิ่งเหรินอ๋องจะเอาไว้แก้แค้นและทรมานภายหลัง
แต่เขาทำใจไม่ได้ ตัดใจทำร้ายหลานตัวเองไม่ได้ เด็กคนนี้หน้าตาเหมือนเขานัก แล้วเขาจะทนให้เด็กคนนี้ตายได้อย่างไร เขาอยากให้เด็กคนนี้มีความสุข เติบโตและได้รับความรัก หากนางมีชีวิตต่อไปได้ ฝ่าบาทย่อมรู้สึกผิดต่อนางที่ครั้งหนึ่งเคยคิดฆ่า ถึงเหมยผิงจะไม่รู้ แต่ฝ่าบาทต้องทำดีกับเด็กคนนี้แน่นอน
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจส่งองค์น้อยหญิงน้อยให้กับซูเหยียน และต่อรองกับเฟิ่งเหรินอ๋อง
" สัญญาสงบศึกหนึ่งร้อยปีกับการไม่ล่วงล้ำดินแดน แลกกับยาถอนพิษขององค์หญิงและความปลอดภัยของท่าน ข้าจะสั่งให้ทหารของตนทั้งสามพันคนพาท่านกับองค์หญิงน้อยไปส่งที่ชายแดน เมื่อองค์หญิงได้ยาถอนพิษจนปลอดภัยดีแล้ว ทหารของข้าจะปล่อยท่านกลับแผ่นดิน"
