หลังจากไอออกมาเป็นชุดใหญ่ เขาแอบเอาเสื้อผ้ากับผ้าห่มเปื้อนเลือดไปเผาโดยไม่บอกให้ใครรู้ ความจริงเขาไม่ควรป่วยหนักขนาดนี้ แต่อีกฝ่ายลงมือหนักเหลือเกิน หากเขาไม่พอมีความรู้ด้านสมุนไพรอยู่บ้าง คงตายไปตั้งแต่ต้นฤดูหนาวแล้ว
เขาทอดถอนใจแล้วมองกลุ่มควันลอยไปสู่ปุยเมฆ ตอนนี้ฝ่าบาทอยู่ตรงพรมแดนทางเหนือแล้ว ตงเฉินกวางก็เตรียมขนาบทัพดักฝ่าบาทที่หุบเขาเซียงเช่า เหนือหุบเขาเซียงเช่าเป็นที่ราบลุ่ม ฝ่าบาทคงหนีไปไหนไม่รอด เฟิ่งเหรินอ๋องก็นำกำลังคนกว่าสามพันคนเข้าโอบล้อม
น่าเสียดาย... เขาอุตส่าห์ปล่อยให้ชายแดนตะวันออกให้ว่างเปล่าไร้แม่ทัพ โดนการรั้งเซี่ยจื่อหวน...ลูกชายคนโตของแม่ทัพเซี่ยให้กลับมายังเมืองหลวง ชายแดนตะวันออกที่ไม่มีแม่ทัพคอยดูแล ง่ายดายที่จะพิชิตนัก แต่เฟิ่งเหริ่นอ๋องกลับเลือกที่จะต่อกรกับฝ่าบาทเพื่อช่วงชิงฮองเฮา เฟิ่งเหรินอ๋องคงคิดว่าแค่รองแม่ทัพของตนก็เพียงพอที่จะชนะศึกแล้ว....
แต่ศัตรูที่น่ากลัวที่สุดคือคนที่อยู่ในเงามืด กองทัพของเฟิ่งเหรินอ๋อง ไม่แน่ว่าจะชนะเสมอไป
ศึกที่ชายแดนตะวันออกจะเป็นอย่างไร ไม่เกี่ยวกับเขาอีกแล้ว จะชนะหรือแพ้กองกำลังของเฟิ่งเหรินอ๋องและของฝ่าบาทเองที่เป็นทัพใหญ่คงไม่เหลืออยู่ไม่มาก หากคิดจะก่อสงครามเพิ่มก็คงต้องรอบูรณะกองทัพใหม่ไปอีกหลายปี ส่วนเรื่องในวังหลวง ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างเขาแทบไม่รับรู้ เห็นว่ามีการปะทะกันระหว่างขุนนางอยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นหักล้าง ทุกคนรอดูสถานการณ์อยู่ว่าใครจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ ยังดีที่ทหารคุ้มกันตำหนักยังทำงานได้อย่างดีเยี่ยม เขาถึงยังไม่ตายจากการถูกลอบสังหาร
เวลาผ่านไปจนถึงยามย่ำค่ำที่เขาต้องดื่มยาอีกครั้ง ครั้งนี้จื่อรุ่ยเป็นคนนำยามาให้ พร้อมกับข่าวคราวของฝ่าบาทที่ได้มาจากสายลับ
