ตอน 9 ขวบคือตอนที่เขาย้ายบ้านครั้งแรก จากบ้านเช่าหลังเล็กๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นบ้านสองชั้นที่มีพื้นที่ ฉู่หยางชอบวิ่งเล่นรอบบ้าน คุณชายชอบเดินชมสวน ตัวบ้านเช่าหลังใหม่มีต้นกุ้ยฮวาหรือหอมหมื่นลี้ที่ปลูกไว้อยู่แล้วหนึ่งต้น ช่วงที่ดอกกุ้ยฮวาออกดอก พ่อก็จะทำขนมจากดอกไม้ เป็นขนมแบบโบราณรสชาติไม่หวานมากแต่ติดร่วน ตอนหลังคุณชายกับแม่ก็ช่วยกันพัฒนาจนสามารถวางออกขายได้ จะว่าไปคุณชายก็มีหัวทางการค้ามาตั้งแต่สมัยเด็กๆ เพราะนอกจากเข้าบ่อน คุณชายก็คอยปรับปรุงรสอาหารและเขียนอักษรเป็นอาชีพ
ตัวอักษรมงคลที่สวยงามเหมือนหงส์เหินมังกรทะยานคงเป็นอักษรที่คุณชายเขียนแบบนี้ ยิ่งช่วงหลังมาคุณชายยึดเอาการเขียนภาพวาดมาเป็นอาชีพ ถึงตอนแรกจะยังขายไม่ได้ แต่พอนานวันเข้าภาพเขียนของคุณชายก็เป็นที่รู้และเริ่มมีราคา ยิ่งกับพวกภาพเขียนที่เป็นชุดรอจนหลังจากสี่ห้าปี อย่าว่าแต่เงินหยวนเลย แต่ให้เป็นหมื่นๆ หรือเป็นแสนดอลล่า ภาพของคุณชายก็ยังขายได้
ภาพวาดของคุณชายเป็นภาพวาดแบบจีนโบราณ การลงสีและอุปกรณ์ที่ใช้วาดภาพก็เป็นแบบจีนสมัยเก่าล้วนๆ ขนาดเขาในสมัยก่อนยังมองออกว่าสวย ดังนั้นในสายตาศิลปินภาพของคุณชายจึงเป็นของล้ำค่าที่ไม่สามารถหาหรือจับต้องได้ง่าย แต่เพราะคุณชายในสมัยนั้นยังเด็กอีกทั้งยังไม่มีชื่อเสียงมาก ภาพวาดของคุณชายที่วางขายตามตลาดจึงยังขายไม่ค่อยได้ราคาและถูกกดราคาอยู่บ่อยครั้ง แต่คุณชายเองก็ไม่ได้ใส่ใข เพียงแค่บอกว่าถ้าขายไม่ได้ก็แค่เก็บเอาไว้ จนกลายเป็นพวกค้าต้องมาง้อคุณชายแทน
ช่วงสองสามปีแรกคุณชายยังยึดการเข้าบ่อนเป็นอาชีพ แต่พอหลังจากนั้นเป็นต้นมา คุณชายก็เปลี่ยนมาประมูลหยกหรือหินดิบ เขาที่ยังไม่เข้าใจในศาสตร์นี้ก็ยังไม่ได้ใส่มาก แต่บางครั้งที่คุณชายกลับมาพร้อมกับหินก้อนเล็กๆ คุณชายก็จะสอนเขาดูหยกหรือดูหินทับทิมบ้าง
