Ο Μάγος

Κινδυνεύουμε

Τους πήρε αρκετή ωρα να φτάσουν στην Νέα Υόρκη. Η πρωτη πτήση ηταν στην Μαδρίτη της Ισπανίας και η δεύτερη στην Κοντ, μια πόλη αρκετά κοντά στον προορισμό τους. Επιπλέον χρειάστηκε να καλύψουν την απόσταση μέχρι το σπίτι με το αυτοκίνητο. Ο Φρεντ τους καθοδηγούσε χρησιμοποιώντας εναν παλιό χάρτη που είχαν βρει στο πορπαγκαζ ενος αυτοκινήτου που νοίκιασαν. Το σπίτι ήταν κοντά. Το έβλεπε στον χάρτη αλλά το ένοιωθε περισσότερο.

«Μια χαρά φαίνεται η πόλη», διαπίστωσε ο Τζον γέρνοντας προς το παρμπρίζ. «Ειναι υπέρ μας το οτι οι επιθέσεις των σκοτεινών δεν έχουν αρχίσει ακόμη».

Κανείς δεν απαντησε. Έστριψαν στην οδο ελευθερίας. Τώρα πια το μοτίβο της πολης έχει αρχίσει να αλλάζει. Στην θέση των μαγαζιών και των ουρανοξυστών υπαρχουν μονοκατοικίες.

«Δεξια», υπέδειξε ο Φρεντ. Δεν χρειάζονται πια τον χαρτη όλα τους ήταν πιο γνώριμα.

«Εδω», είπε τέλος ο Φρεντ. Το αυτοκίνητο σταμάτησε. Είχαν φτάσει. Ο Φρεντ παρατήρησε το κτίριο. Ηταν σαν να είχαν περάσει χρόνια απο τοτε που έφυγαν. Οι ίδιοι είχαν αλλάξει ο τόπος όμως έμεινε όπως την τελευταία φορά. Η Έλλη άρχισε να ψάχνει για τα κλειδιά της εξώπορτας στην στάντα της.

«Δεν χρειάζεται είναι ανοιχτά», είπε ο Φρεντ ανοίγοντας διστακτικά την πόρτα.

«Κάτι δεν παει καλά εδω», μουρμουρισε ο Τζον.

«Η αυλοπορτα είναι τις περισσότερες φορες ανοιχτή», είπε αδιάφορα η Ελλη.

«Οχι, οχι καμια σχέση με την πόρτα», απάντησε κοιτώντας ερευνητικά γύρω του.

Διέσχισαν τον μεγάλο κήπο που ήταν πνιγμένος σε μια έκρηξη πράσινου. Έφτασαν μπροστά στην πόρτα του σπιτιού, οτάν ενα «νιάου» ακούστηκε απο το πουθενά. Γύρισαν και οι τρεις τους απο εκεί που άκουσαν τον ήχο. Ηταν η Ρουζ η αξιολατρευτη γάτα της θείας Ολιβιας.

«Μας κοψοχολιασες. Το ξέρεις;» ειπε στοργηκα η Ελλη. Τα δίδυμα πηγαν προς το μέρος της γάτας και εκείνη άρχισε τα χάδια.

«Τι θα γίνει με την γάτα θα ασχολούμαστε τώρα;» ειπε χανοντας την υπομονή του ο Τζον.

«Ειναι τόσο περίεργο πριν απο λιγες ώρες νόμιζα πως δεν θα την ξανά έβλεπα ποτε ξανά. Αν θες πάρε τα κλειδιά και άνοιξε μόνος σου», απάντησε η Σοφί πετώντας του στον αέρα τα κλειδιά. Έκαναν εναν κροταλιστο, ευχάριστο ήχο και έφτασαν στα χέρια του Τζον.