Ο Μάγος

Το φυλακτό

Αφού ξυπνησαν και έφαγαν το πρωινό τους στην τραπεζαρία, ακολούθησαν τον Μαικλ σε ενα δωμάτιο το οποίο ο ίδιος αποκαλούσε "Το εργαστήριό" του.

Το δωμάτιο έδινε την εντύπωση μιας παλιομοδιτικης ακαταστατης βιβλιοθήκης. Πρεπει να υπήρξε αρκετά ευρύχωρο πριν ο ιδιοκτήτης του το γεμίσει με βιβλιοθήκες και μια ντουζίνα μπουκαλακια, με χρωματιστό περιεχόμενο. Στο πάτωμα ήταν σκορπισμένες κάθε λογής σημειώσεις και φυλλάδια που δεν χωρούσαν στα ηδη γεμάτα ράφια. Ακόμα το δωμάτιο ηταν γεμάτο με αμέτρητες στοίβες απο βιβλία, που έφταναν τόσο ψηλα, ώστε μερικοί απο αυτους τους ετοιμόρροπος πύργους άγγιζαν σχεδόν το ταβάνι.

«Τι είναι αυτό;» ρώτησε ο Φρεντ παίρνοντας στα χέρια του ενα βάζο με χρωματιστή σκόνη.

«Οο... Οχι! Μην το αγγίζεις χωρίς γάντια. Είναι γαλαζοσκονη. Μου την έστειλε ένας φίλος απο την Βραζιλία. Ενας κόκκος αρκεί και θα εχεις αποκοιμηθεί στην στιγμή. Μου έχει λύσει τα χέρια με τις αϋπνίες μου», είπε προσχαρα λες και το να πασπαλιζεσαι με σκόνη πριν κοιμηθεις ήταν το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο.

Αφότου ο Τζακ και τα δίδυμα κάθισαν σε ενα ξύλινο τραπέζι, στην μέση του δωμάτιο, ο Μαικλ επέστρεψε απο μια απο τις βιβλιοθήκες του με ενα μεταλικό μπαουλάκι. Το ακούμπησε με ιδιαίτερη προσοχή στο τραπέζι και με την σειρα του κάθησε και εκείνος. Φαινόταν έτοιμος να πει κατι, όταν η πόρτα του εργαστηρίου άνοιξε αδιάκριτα.
Απο το άνοιγμα ξεπρόβαλε ενα νεαρό, ξανθο αγόρι περιπου στα εικοσιπέντε, αν και ηταν δύσκολο να προσδιοριστεί η ηλικία του. Ηταν μαροντυμενος και στο χερι του εσφηγγε ενα σουγιά που ανακλούσε πανω του το φως του ήλιου. Φαινόταν αρκετά ξαφνιασμένος. Με την ακαταστασία του δωματίου; 'Η άραγε δεν περιμενε να τους βρει εκεί;

«'Ενγκανο!» αναφώνησε ο Μαικλ καθώς πλησίαζε να αγκαλιάσει το αγόρι. Οι δυο φιλοι αγκαλιαστηκαν γελώντας. Ο Φρεντ υπέθεσε πως θα γνωρίζονταν καιρό τώρα. Ενοιωσε ενα μικρο τσίμπημα ζήλια καθώς σκεπτικε τους δικούς του φιλους που είχε αφήσει πίσω στην Νέα Υόρκη.

«Τι είναι αυτό στο χερι σου;» ρώτησε ψυχρά ο Τζον διακόπτοντας την τρυφερή στιγμη. Το προσωπο του είχε γίνει μια αδιαπεραστη μάσκα.

«Αα... Για τον σουγιά λες. Δύσκολοι καιροί Τζον... Δεν ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς... Είναι απλώς για αυτοάμυνα. Κανεις δεν πρεπει να κυκλοφορεί άοπλος στις μέρες μας», είπε ο 'Ενγκανο καθώς έκρυβε στην τσέπη του το μαχαίρι.