The Love that Conquers Her.

Chapter10: Don't Leave Me - JP <3

Chapter10: Don’t Leave Me – JP <3

**Abbie’s POV

Hahaha. Mga barkada ko talga kahit kalian.. Walang sawa sa tawa!! At sana lagi na lang kaming ganito diba?? Para masaya lagi.. Ayaw ko ng may malulunkot..

Kaya nga kung magkakaroon ako ng malubhang sakit, aangkinin ko na lang yun.. Mas mabuti pang mamatay ako ng walang nakaka-alam ng sakit ko, kesa naman, mamamatay ako, ng kinakaawaan ng barkada ko dahil ng sakit ko..

Teka! So far wala naman akong sakit ah? Anu ba ‘tong na-iisip ko? So much for that! J

“MGA BAGETS, PUNTA NA KAYO DITO! KAKAIN NA!” sigaw ni Manang Pasing, na nasa kitchen..

“OPO, MANAG! PAPUNTA NA PO KAMI JAN!” sigaw naming lahat.

“Hmm. Guys, ma-una na kayo ha! May pag-uusapan lang kaming mabilis ni Abbie..” sabi ni Jp.

“Huh? Tungkol saan?” tanong ko sa kanya.

“Sige na, sumunod na lang kayo ha!” sabat ni Gelica.

Tapos umalis na ang barkada, at kami nga ni Jp naiwan dito sa garden na magkasma..

Ang awkward nga ng feeling e, kasi we’re both quiet..

**JP’s POV

“Hmm. Guys, ma-una na kayo ha! May pag-uusapan lang kaming mabilis ni Abbie..” sinabi ko bay un? Arrggh! JOHN PAUL ENDAYA-PERALTA! Ano bang problema mo at anong sasabihin mo kay Abbie ha?!

At ayun nga iniwanan na kami.. Kami na lang dalawa ang magkasama..

Ayy. Ang sira ko talaga ano bang gusto kong sabihin dito kay Abbie. Pssh. Jp!! You’re killing yourself huh!

“Hey! John Paul Peralta! Are you okay?” tanong sakin ni Abbie.

“Ahh.. Ye-yes! I’m okay!” Nauutal pa ako. Ay P*ta talaga.

“So.. What are we going to talked about?” – Abbie.

“Abbie.. I-I don’t like to be alone, anymore..” Pffft. Sinabi ko ba yun? Sabagay totoo naman!

“Amp. What’s the point?” –abbie.

Siguro hindi naman nya iisiping gay ako kung ipagpapatuloy ko pa yung sasabihin ko sa kanya? Arrgg.

Sinimulan ko na kaya, kelangan ko na ‘tong tapusin. Haiiiist.. Lakasan mo ang loob mo JP! Kaya ko yan! Ako pa!

“Don’t.. Don’t leave me..? You make my life colourful.. You’re different from them.. You’re unique!” sabi ko!

“Yes, of course! I’m unique and one of it’s kind!” sabi nya!  Ohh. goddamn, Abbie!

“Potassium. Napaka iba mo talaga.. Ikaw yung klase ng tao, na hindi alam kung kelan ititikom ang bibig para sa mga walang kwentang salita! UNIQUE ka, Abbie. Ikaw na talaga!” I said it in sarcastic way.. “Ako muna huh!” pagpapatuloy ko..

“Ahh. Sorry! ^___^V  Sige nap o, tuloy mo na..” sabi ni Abbie..

Awww. Ang cute nya nung ginawa nya yung peace sign.. Para syang cute 5 year-old girl.. :)

“Don’t leave me huh, Abbie-tots? I want you to make a promise..” – Ako.

“Sige.. I promise.. I won’t leave you, JP-tots!” –Abbie.

“Panghahawakan ko yang pangakong yan..” Nagnod sya sa akin.

“Taralels na? Iniintay na tayo sa loob.. Gutom na ako.” Sabi ni Abbie.

Masiba talaga ‘tong buwayang ito! Hahaha. :D

Pero kahit ganan yan, mahal ko yan… !

Ooopps.! Lips sealed! Did I said that? Erase it!

Wanna know, kung bakit mapatagal ang pag-c’cr ko?

It’s because….

Kasiii….

Ganto na lang, let’s have Flashback..

**FLASHBACK

Pagkalabas ko kasi ng CR, UNISILVER ang tumabad sa harapan ko!!

Napa-deretso na ako dun.. I see a boy.. I guess we have the same age..

Nagpa-engrave sya ng name, ng girlfriend nya ata, dun sa bracelet.

“Ate, magkano po magpa-engrave sa bracelet?” tanong ko dun sa babae.

“650pesos po, sir! Maganda po syang pang-regalo sa girlfriend nyo.. blah.. blahh.. blahh..”

Aba! Dada ng dada ‘tong babaeng ‘to.. Eh ang pagkakatanda ko e price lang yung tinanong ko diba?

Bibigyan ko si Abbie, neto..

Sa ka-dahilanang.. EWAN. Kasi pag sya, parang kompleto lahat! May saya, adventure, lungkot, at basta package!

“Ate, pa-engrave nga po… WIND po ang nakalagay..”

“Wind po name ng girlfriend nyo? Wow ang cute naman!” sabi nung babae. Napa-smile na lang ako sa kanya..

Ang chikadora naman ng babaeng eto.. Hahaha. X)

**END OF FLASHBACK :)

Kaya sana kami nag-paiwan sa labas e, ibibigay ko n asana sa kanya yung bracelet, e ewan ko ba kung bakit ako, pnanganak ng Mama ko na ganto ka tanga! Arrgh!

**Abbie’s POV

Si Jp talaga.. Parang baliw kanina, kung ano-ano ang pinagsasa-sabi.. Hahaha. :D

Pumunta na kami sa dinning area. Nyakk? Ganun na ba talaga kasarap ang luto ni Manang Pasing? Naku naman oh! NApaka-swerte ko na talaga yata!

Kalagitnaan n gaming paglasap sa masarap na luto ni Manang Pasing.. May eksenahadorang nag-doorbell..

“Akon a ang magbubukas, baka naman ma-abala pa kayo jan sa pagkain..” sabi ni Manang Pasing..

Tapos lumabas na si Manang..

Kami eto, lapang lang ng lapang! Asa ka pang bibigyan ka namin pag humingi.. Yan ang motto namin, pag ka lang gutom!

Hehehe. ^___^V ang harsh ko naman e no?

“BABYYYYY…!!!!!!” boses yun ni…

“Maaaaaaa! Paaaaaa!” –sigaw ko! Then *POWER FAMILY HUG*

“I miss you so much baby, girl..” sabi ni Mommy..

“I miss you, more, Mom.. And of course you, Dad!” *MUAH*

Then pinakilala ko si Mommy at si Daddy sa barkada ko.. Same naman na pinakilala ko ang barkada kela Mommy and Daddy..

Sumalo na din samin sila Mommy and Daddy sa pagkain.. Grabee., ang saya! Parang may mga kapatid na ako, dahil sa presence ng barkada..

After nun deretso na kami sa salas..

Maaga pa naman, mga 7:12 P.M. pa lang..

Kwentuhan po kami, madaldal si Mommy e, mana ako dun! :D

Tapos chibog na din sila ng mga chocolates na dala nila Mommy and Dadyy. ^^ Ang swerte ng mga ‘to ah??