Through The Portal

1. ruzie en flashbacks

Mam ik wil niet! ZE IS LETTERLIJK AFGRIJSELIJK" Riep ik kokend van woede
"Je zal wel moeten. Na de laatste keer laat ik je niet meer alleen thuis." Reageerde mijn moeder zonder op te kijken van haar laptop.
"Maar dat was een ongeluk!" Gooide ik gefrustreerd terug.

"Ongeluk of niet, ik kan me dat niet nog een keer veroorloven en het is ook niet goed voor je om zo lang alleen te zijn. Dat had ik eigenlijk eerder moeten inzien."
Mijn moeder zette haar bril recht, en kneep haar ogen tot spleetjes om de kleine lettertjes op het beeldscherm te lezen.

"Maar mam, Eva komt logeren! Ik heb haar bijna een jaar niet gezien! Je weet hoe graag ik haar weer zie! Hoe kun je me dit aan doen!" De tranen stroomde over mijn wangen. Ik was boos en verdrietig.

Mijn moeder keek geïrriteerd op. "je gaat. punt uit. mischien kan Angela je wat fatsoen bij brengen, want ik wil niet dat je zo brutaal tegen mij praat. Ik ben nog altijd je moeder en verdien altijd nog respect"

"Ik ben niet brutaal! Waar slaat dat nou weer op! mam! ik-"

"Nog een woord hierover en je telefoon blijft ook thuis. Ik ben jou geklaag meer dan zat. Het gebeurt. Punt uit. Geen gezeur meer, ik heb het al druk zat."

Het had geen zin, dat wist ik ook wel. Als mijn moeder op die toon tegen mij spreekt, dan staat haar besluit vast. Ik keek haar boos en verwijtend aan en stormde luid stampend naar boven.

"IK HAAT JE!" riep ik vanaf de trap.

Ik ging op mijn bed liggen en rolde op tot een bal. Een traan sijpelde langs mijn wang. Daar gingen al mijn vakantieplannen. Nu kon ik Eva nog niet zien. Ik leek er al zo lang naar uit. Nu moest ik de hele zomer naar tante Angela , dat vreselijke mens. Ik haat haar intens, en kan haar niet uitstaan. 

Ze bezit een groot landhuis, aan de rand van een of ander dorp dat niemand kent. Het is oud, en het kraakt s'nachts zo hard boven dat je zou denken dat het elk moment kan instorten. Voor het huis ligt een oprijlaan met in het midden een fontein. De achtertuin is meer een
achter - weiland, zo groot is het. Niet dat het goed word benut hoor, de vorige keer dat ik er was was het aardig verwaarloosd.
Het ligt aan zee, en ik zou er prachtige kiekjes kunnen maken, maar ze zadelt me altijd op met een heleboel werk. Rotwerk, om precies te zijn. Ze chanteert je, je hebt geen keus. 

De laatste keer dat ik er was weigerde ik de vloer voor de tachtigste keer te schrobben. Toen mijn moeder me kwam ophalen zei ze dat ik een woedeaanval had gehad, en in mijn  boosheid een hele dure antieke vaas kapot had gesmeten. Ik heb wel honderd keer gezegd dat ik het niet had gedaan. Niet dat mijn moeder dat geloofd, die denkt gewoon dat ik weer eens overdrijf. Ik heb zeven maanden lang loon en zakgeld moeten afstaan om de vaas terug te betalen. Ik doe letterlijk nooit iets goed. Alles wat ze kan is mij afzeiken en rijk zijn.

Zij zelf is nog wel het vreselijkst. Ze is volgens mijn moeder rond de 40\45, maar ze is zo uitgemergeld en dun dat je haar 60 zou geven. Een grote, slanke vrouw, Op hele hoge paalhakken. Ze draagt meestal (te) strakke jurken, die net boven haar knieën komen. Jurken, die totaal niet meer geschikt zijn voor mensen van haar leeftijd. Jurken, die zulke vreselijke kleuren hebben dat je je blik liever afwend. Omdat haar jurken altijd zo strak zitten, maakt ze kleine stapjes, waardoor er een irriterende tik ontstaat als ze loopt.
Ze heeft minstens drie volle Make- up dozen op haar gezicht, en haar haar staat stijf van de haarlak.

Als ze boos word, dan worden haar oren rood, en vanaf daar verspreiden rode vlekken zich over haar hele gezicht. Maar schreeuwen doet ze nooit. "Een echte dame verliest haar zelfbeheersing niet." Dat zou dan weer op mij moeten slaan, omdat ik al een flink aantal keer behoorlijk uit mijn dak ben gegaan. Ondanks dat, vind ze het blijkbaar wel normaal om "minderwaardigen" en "mensen beneden haar stand"  uit te kafferen. Niet dat ze een of andere hertogin of iemand van adel is, nee. Ze is gewoon een arrogant persoon die denkt dat ze beter is dan iedereen, alleen omdat ze veel geld heeft.

Ik hoor daar dus ook bij. Mijn moeder ook, maar tegen mijn moeder doet ze trouwens poeslief. Als die erbij is, speelt ze de geweldige tante die altijd het beste met je voorheeft en zielsveel van je houd. Het moment dat ze de kamer verlaat, verandert ze van die mierzoete persoon die het beste met je voor heeft, naar een koude harteloze feeks die je in en in haat. Letterlijk.

Ik heb een keer een weekend in het huis gelogeerd, en dat was kortgezegt een hel. Toen mijn moeder me kwam brengen, dronken we thee. Ik kende mijn tante toen nog niet, maar ik vond haar toen echt heel erg aardig. Ze gedroeg zich ook aardig, bijna voorbeeldig. Ik had niets in de gaten.
Het zou me vrij weinig verbazen als mij tante een kinderlokker blijkt te zijn.
Ludwich, de ober, had me gevraagd of ik een koekje wilde, en ik had er gretig een gepakt. Het was een lange reis geweest, en ik had honger als een paard. hij was heerlijk.
Het moment dat de voordeur sloot, en ik mijn moeder zag wegrijden, veranderde alles.

"Wat dacht je nou?!" Ze greep mij oor beet en sleurde me mee de trap op.

Ik wist niet wat me overkwam.

lieve schat, je verdient geen lekernijen!
Terwijl je hier bent, eet  wat ik je geef! als je ooit nog eens een koekje aanraakt, zweer ik dat je de rest van de week op sla leeft, oke? ze had me een honingzoete glimlach geschonken.

ondanks dat ze lieve schat zei, klonk haar stem koud,  gevoelloos, en vreselijk geirriteerd.

"m-maar de ober vroeg of ik er een wilde"
Ik was zo geschokt, dat het temperament dat ik normaal zo erg heb me in de schoenen zonk. Ik was ook wel twee jaar jonger dan nu, maar toch.

"wil dat zeggen dat je er dan eentje moet pakken?" Ze had een deur opengegooid, en me aan mijn oor erin geduwd.

Ja, het was een vreselijke week geweest. volgensmij deed zelfs de ober minder dan ik.

Ik dacht eerst dat het aan het koekje lag, maar al snel bleek dat ik werkelijk helemaal niks goed kon doen.

Het gras maaien, de vloer in de was zetten,
(die vloer is echt ongelofelijk groot zeg)
De zolder spinneweb vrij maken, poetsen, stofzuigen, en dat allemaal in een dag. Elke dag verzon ze honderden dingen die ik moest doen. En dan niet omdat de vloer vies was, of omdat er gepoetst moest worden. Nee, alles blinkte al nog voor ik begon. En dan nog niet te spreken over hoe ze me behandelt. het huis is echt een creepy plek, want mijn tante is zeer geintereseerd in kunst en antieke voorwerpen. Het hele huis staat er vol mee. duizend ogen van stijfopgezette dieren staren me dag en nacht emotieloos aan.

En nu moet ik niet een weekend, maar de hele zomer naar dat vreselijke mens.

Waarom? alleen omdat ik heb de vorige keer dat ik alleen thuis was het halve huis afgebrand. Maar het was een ongeluk! Ik had pannekoeken voor mezelf willen maken, maar had het gasfornuis blijkbaar niet goed aangezet. Er kwam wel gas vrij, maar er was dus geen vlammetje. Toen zette ik hem alsnog aan, met een grote steekvlam als gevolg. Ik bleef op een kleine brandblaar op mijn hand na ongedeert, maar de helft van de afzuigkap en keukenkastjes waren verrschroeid. dit moest allemaal vervangen worden, en het plafond en de muren moesten opnieuw geschildert worden.

Nouja, mijn moeder laat me nu dus niet meer alleen thuis. Nu gaat ze ineens de geweldige en zorgbiedende ouder spelen. dat, en omdat ze voor haar werk de hele zomer naar Japan moet.

- zucht'

Daarom moet ik dus naar Angela.