Through The Portal

10. wekkers en tuinieren

Met een schok word ik wakker. Luid gepiep klonk door de kamer. Met een grommend geluid gooi ik mijn kussen op mijn hoofd, in de hoop het snerpende geluid te dempen. Ik voel iets tegen mijn matras aan stoten. Het geluid stopt. Voorzichtig en klaar om iemand neer te steken kom ik onder mijn kussen vandaan.
Sorry, fluisterde nora, die in het halfdonker in gevecht was met een joggingbroek.
'Ik had mijn wekker niet af gezet.'
Ik gromde iets onverstaanbaars.

- Het was een leuke meid, maar volgensmij wilde ze dood-

"Ik ga hardlopen. Over ongeveer een uurtje ofzo ben ik terug." zei ze , terwijl ze gevaarlijk springend door de kamer hupste in de hoop haar schoen aan te krijgen.
'Hoe laat is het?'
'Het is nog maar zes uur' Zei ze met een verontschuldigent toontje.
'Ga jij maar weer slapen hoor. Ik maak je wel wakker als het half acht is, dan heb je een half uurtje om je om te kleden.'
Met een kreunend geluid kroop ik weer dieper in mijn zachte warme deken-nest.
Die meid was gek! Zo vroeg opstaan om even te gaan sporten. Nouja, ze moest het zelf weten.
Ik was allang blij dat mijn tante was vergeten dat ze er zeven uur van gemaakt had, in plaats van acht.

*

'Opstaan slaapkop, nu moet je wel je bed uit.'
Ik gil en duik onder de dekens als een vampier die allergisch is voor de zon, terwijl Nora de gordijnen opent. Het felle zonlicht schijnt zelfs vaag door de dekens heen.

Ik ga sloom rechtop zitten en wrijf in mijn ogen.

"He was het hardlopen?' Vroeg ik kreunend.
'Oh heel goed hoor. Ik heb even in de tuin gelopen en ben toen naar het strand gejogd. Ik denk dat ik morgenvroeg weer naar het strand ga.'
'Je doet dit elke ochtend?'

'Ja dat klopt. Ik moet wel fit blijven he.'
- Ja, want iemand die al een taille heeft van vijf centimeter doorsnee heeft dat ook echt nodig- dacht ik sarcastisch.
'Maare, ik ga douchen. Ik roep wel als jij kan.'
Ik haalde een hand door mijn haar, en pufte. Mijn blik gleed naar buiten. Het was stralend weer, en het zou waarschijnlijk weer een bloedhete dag worden. Ik keek door mijn camera die ik voor het raam had opgesteld, stelde hem in, verzette hem een beetje, schoot een paar mooie beelden. Ik keek uit op de mooie groene achtertuin, en een gedeelte strand.

'jij kunt.' Klonk er vanuit

Nora kwam binnen, met een kort los broekje en een rood shirt aan. Om haar hoofd zit een handoek geknoopt.

"Oke thanks" Ik greep mijn kleren en toitettas en liep naar de badkamer. Het was een lange en warme nacht geweest, mijn hele lichaam voelde klam. Ik had echt dringend een douche nodig.

Ik doe net de deur van de badkamer open, als ik achter me een klik hoor. Ik kijk om, en Damian komt net van zijn kamer af. Hij had alleen een driekwart broek aan, en geen shirt.

"Dankjewel" grijnsde hij. Voordat ik kon reageren was hij de badkamer al ingeglipt. Ik probeerde mijn voet tussen de deur te steken, maar hij had hem al dicht. Chagerijnig trok ik aan de deur, maar hij was sneller en ik hoorde hoe de deur in het slot viel. Kokend van woede bonsde ik op de deur. 'Doe open!'

'Ook goedemorgen Carrots. Sorry, Liever niet. " Klonk er aan de andere kant van de deur.
" SORRY?!"
Ik hoorde de douche aangaan.

Wat een arrogante klootzak. Dat was geen grapje, zijn stem was zo monotoom als wat.

Ik liep terug naar onze kamer.

Wat is er? vroeg Nora verbaasd. Wat schreeuwde je?

Je lieve broertje glipte net voor me de badkamer in' Siste ik.

Ze trok een niet begrijpend gezicht. "Dat was vast een van zijn stomme grappen. Trek je er niks van aan joh."

"Het zal wel' zuchtte ik.