I fancy this. (TH)

8. thank you

8

ขอบใจนะ

TJ's

ต่อให้อยากลุกไปเช็คชื่อเพื่อทำคะแนนจิตพิสัยแค่ไหน ผมก็ทำไม่ได้

ทั้งร่างกาย และสมองไม่เอื้ออำนวยต่อผมเลย ผมปวดหัวหนักเหมือนโดนโครงสร้างเหล็กหล่นใส่หัว ใช้สติที่เหลืออยู่พยายามควานหามือถือเพื่อดูเวลา ผมเจอมันในที่สุด กว่าห้านาทีที่ผมใช้สายตาเพ่งมองตัวเลขหนึ่งหนึ่งสามสองบนหน้าจอ สิบเอ็ดโมงแล้ว จากการคาดการณ์ที่แสนแม่นยำของตัวเอง ผมไปเรียนไม่ทันแน่นอน ดังนั้นผมจึงทิ้งตัวลงนอนตามเดิม

ผมถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วยกมือขึ้นจับหน้าอกตัวเอง

เอ.. จำได้ว่าเมื่อคืนถอดเสื้อนี่นา ทำไมตอนนี้ถึงใส่เสื้อได้วะ

ช่างเถอะ

ผมเดินไปค้นหาอะไรกินในครัว พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นแซนวิชแฮมชีส ก่อนที่สมองจะประมวลผลอะไร ผมก็หยิบมันขึ้นมากัดคำใหญ่

อ่า.. อยู่รอดไปอีกวัน

ผมถือจานแซนวิชไว้ในมือขณะเดินสำรวจร่องรอยเพื่อระลึกชาติว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ก็ไม่ใช่ว่าผมจะลืมทุกอย่างซะหมด เพียงแค่จำบางอย่างได้ลางๆ อะไรอย่างเช่น โนเอลที่บอกว่า ดื่มเพื่อให้สมศักดิ์ศรีสายรหัสที่มีโนเอล แล้วอัดแก้วเหล้าเข้ามาในปาก หรือตอนที่จู่ๆ ทุกคนก็รุมกันมอมให้ผมเมา ผมไปทำอะไรผิดวะ =_=a

เอาเถอะ ผมเหลือบมองดูเสื้อเชิ้ตยับยู่ยี่สีขาวในตะกร้า ผมว่าเมื่อวานผมใส่เสื้อตัวนี้นะ เพราะผมเพิ่งซักชุดไปเมื่อวันก่อน ดังนั้นตะกร้ามันต้องว่างสิ ผมกัดแซนวิชอีกคำ แล้วก้มมองเสื้อยืดสีเทาที่ใส่อยู่ แสดงว่านี่ก็ต้องเป็นเสื้ออีกตัว

งั้น... ใครเปลี่ยนเสื้อให้ผมวะ

แล้วนี่ก็ด้วย...

ผมขมวดคิ้วขณะก้มมองแซนวิชในจาน สลับกับชิ้นในมือ

แม่บ้านงั้นหรอ? ไม่น่าใช่มั้ง