I fancy this. (TH)

12.the last burger

12

เบอร์เกอร์ชิ้นสุดท้าย

TJ's

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผมเดินไปเปิดประตูพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ บนมุมปาก ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้องเป็นใคร เพราะผมจำมันได้ดี จำได้ดีเกินควรเสียด้วยซ้ำ คงมีแค่คนเดียวบนโลกที่ไม่ใช้เทคโนโลยีที่พวกนักวิทยาศาสตร์อุส่าห์คิดค้นขึ้นมาให้เกิดประโยชน์ ปัญหาคือผมต้องหาเหตุผลว่าทำไมผมถึงยิ้มในตอนที่รู้ว่ามิลลี่ยืนอยู่หน้าห้อง

กลิ่นเนยแตะจมูกผมเป็นอย่างแรกตามด้วยกลิ่นผลไม้อ่อนๆ เดาว่าคงเป็นกลิ่นน้ำหอมล่ะมั้ง แต่น้ำหอมกลิ่นเนยเนี่ยนะ? ช่างเหอะ

"นี่ -"-" คนตัวเล็กทำหน้ามุ่ยอย่างกับผมไปรบกวนเวลานอนของเธอทั้งที่เธอต่างหากมารบกวนเวลาส่วนตัวของผม

"ไง มิลลี่" ผมทักพร้อมรอยยิ้มสดใส อาจเพราะเมื่อคืนได้นอนเต็มอิ่ม หรือไม่ก็ได้กินอาหารอร่อยๆ ช่วงวันหยุด

"อืม..." เธอทำท่าคิดอยู่สักพักเหมือนกำลังเถียงกับตัวเองในใจ ก่อนจะพูดออกมา "ทำอาหารเช้าเหลือเลยมาชวนไปกินด้วยกัน"

ทั้งที่เป็นคนมาเคาะห้องผมแท้ๆ กลับทำท่าเหมือนผมเป็นฝ่ายมีธุระอย่างนั้นแหละ

"เอาดิ" ผมตอบตกลงโดยไม่ต้องคิดนานนัก และดันตัวเองออกมาจากห้อง

ใครจะปฏิเสธมื้อเช้าฟรีได้ลง

มิลลี่ก้าวฉับๆ นำไปที่ห้องของตัวเองโดยไม่ทันมาคุยอะไรกับผมแม้แต่คำเดียวซึ่งค่อนข้างผิดวิสัยคนช่างจ้ออย่างเธอ แต่ผมก็ไม่คิดจะไปรบกวนช่วงเวลาแห่งความเงียบของเธอแต่อย่างใด บางทีนี่อาจเป็นช่วงวันแดงเดือดก็พวกผู้หญิงก็เป็นได้ มิลลี่เปิดประตู แล้วเดินนำเข้าไปก่อน กลิ่นเนยที่ว่าคงมาจากครัวของเธอนั่นแหละ มิลลี่เดินกลับไปหน้าเตา ผมปิดประตูเบาๆ แล้วเดินตามไปนั่งบนเคาน์เตอร์