I fancy this. (TH)

16. he said no.

16

คำตอบคือไม่

TJ's

ทุกคนดูจะหมดแรงไปกับค่าย พวกเขานอนหลับเป็นตายอยู่ในที่นั่งของตัวเอง โชคดี นี่รวมถึงแก๊งอีดีเอ็มหลังรถด้วย แม้ว่าเจ้าของลำโพงจะยังตาสว่างอยู่ก็ตาม แต่อย่างน้อยเมื่อเขาไม่มีพวก เขาก็ไม่กล้าเปิดเพลงเสียงดังอย่างที่ทำตอนขามาแล้ว ผู้ชายในเสื้อกล้ามสีม่วงจึงเอาหูฟังมียี่ห้อสีส้มมาใส่ แล้วเอนตัวหลับตามไปในที่สุด แก๊งนักดนตรีตอนขามาทยอยหลับกันไปเรื่อยๆ ทีละคน เว้นก็แค่ริค กับเชสเตอร์ที่นั่งกินขนม และคุยสรรพเพเหระกัน

อ๋อ ส่วนมิลลี่ เธอก็แค่นั่งนิ่งๆ อยู่ข้างผมเท่านั้นเอง

"เฮ้" ริคชะโงกตัวขึ้นมาจากเบาะหน้า "หลับอยู่รึเปล่า"

"เปล่า" มิลลี่หันมาตอบพร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ

และอาจเป็นเพราะแสงแดดที่กระทบลงบนปลายผมสีเข้มของเธอพอดี ผมถึงได้มองเห็นมันเป็นภาพช้า

"ร้องเพลงกัน" ริคชวนพร้อมกับชูกีต้าร์ขึ้นมา

"คนอื่นจะรำคาญเอา" มิลลี่เอ่ยยิ้มๆ

"ฉันร้องเบาๆ ได้นะ ถ้าเธออยากฟัง ^+++^"

"ไม่เป็นไรดีกว่า" มิลลี่ตอบปฏิเสธอย่างมีมารยาทอีกครั้ง ริคเบะปากที่เขาคงคิดว่าน่ารักตาย ก่อนจะยอมแพ้กลับไป สาบานว่าถ้าเขาทำหน้าตาแบบนั้นอีกที ผมคงไม่รับประกันว่าเขาจะกลับไปโดยไม่มีรอยเท้าอยู่บนหน้า

ดูเหมือนผมเริ่มพาลคนอื่นอย่างไร้เหตุผลแล้วจริงๆ

"มองอะไร" ผมถามมิลลี่ที่หันมามองหน้าผม

"เปล่า"

"ก็เห็นอยู่ว่าเธอมองหน้าฉัน"

"-v-"

"กวนประสาท"

"มิลลี่ >O<" ริคโดดกลับเข้ามาในวงโคจรอีกครั้ง

"คะ?"

"ขนม" ริคยื่นสนีคเกอร์บาร์ให้มิลลี่