Epilogue
ทีเจสารภาพรักกับฉันแล้วโว้ยยยยยยยยยยยย วู้ฮู้
อยากจะร้องตะโกนสักสามล้านรอบ แต่ก็โดนเขาปิดปากด้วยจูบทุกครั้ง ฉันเลยยิ่งทำตัวกวนประสาทให้เขาลงโทษเยอะๆ -.,-/// ก็แหม นานๆ ทีจะได้มีโมเม้นอะไรแบบนี้กับเขาบ้าง ขออวดให้สบายใจหน่อยเถอะ ตอนนี้ตัวของฉันลอยจนแทบจะชนเพดานอยู่แล้ว มันมีความสุขจนฉันหุบยิ้มไม่ได้ และฉันก็เขินเกินกว่าจะให้ทีเจเห็น ขอโทษด้วยนะ ต่อให้ฉันชอบนายมากแค่ไหน ฉันก็ต้องบ่มเลี้ยงอีโก้ของฉันจ้ะ (โปรดลืมชีวิตที่ผ่านมาก่อนหน้าไป) ทั้งนี้ทั้งนั้น... ฉันเลยแอบหลบมานั่งที่หน้าบ้านของเขาคนเดียว กะว่าถ้าหยุดยิ้มได้ ถึงจะกลับเข้าไป อีกอย่างเขาก็ออกจะน่าฟัด ขืนอยู่ด้วยกันนานกว่านี้ จูบกันจนปากเปื่อยพอดี
ใครจะไปเชื่อว่าเขาจะชอบฉันจริงๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ นานแค่ไหนก็ไม่รู้ แต่แน่นอนว่าทีหลังฉันแน่ๆ (จะอวดเพื่อ? -_-;) ถึงเขาจะรู้ตัวช้าจนฉันแทบกระอักเลือดตายก็เถอะ แต่ฉันไม่เปลี่ยนใจแน่ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม พอเป็นเขา... อะไรๆ มันก็ดูลงตัวไปหมด ทำให้ฉันหันไปหาใครใหม่ไม่ได้เลย
ฉันยกมือปิดหน้าตัวเองเพื่อกรี๊ดในใจ แล้วชกลมสองสามที ก่อนจะหันไปพบว่า...
"ทะ.. ทีเจ =[]=" เขาต้องเห็นฉันทำอะไรพิลึกๆ อีกแล้วแน่ๆ T^T
"ฉันจะมาบอกเธอว่าเข้าข้างในเถอะ ข้างนอกยังมีละอองฝนอยู่ ที่สำคัญฉันว่า... ที่เธอนั่งมันน่าจะเปียก =_=;;"
เวรกรรม T-T
"แต่เมื่อกี้นายไม่ได้เห็น..."
"อ๋อ ตอนเธอเต้นประหลาดๆ อ่ะนะ"
"=[]=!"
"เห็นตั้งแต่มองเธอผ่านหน้าต่างแล้ว"
ฉันหันขวับกลับไปมอง และพบว่าจุดที่ฉันทำตัวบ้าๆ บอๆ ต่างๆ มันก็คือตรงหน้าต่างพอดี น่าขายหน้าชะมัด
"ก็ลืมๆ มันไปแล้วกัน" ฉันปัดมือไปมาในอากาศ
"ไม่ลืมอ่ะ ตลก" เขาฉีกยิ้มแกล้ง
ESTÁS LEYENDO
I fancy this. (TH)
Novela Juvenilเรื่องราวของเพื่อนร่วมหอพักสองคน ความรู้สึกจากคนสองคน ผ่านสองมุมมอง