Seducing my Gay Best Friend! (Completed)

Operation: Seducing my Gay Best Friend

Another Short Story.

Salamat po sa pagbabasa.

-hasenpluffe

-

Paul John Ford isang papang yummy na yummy.

Makapal na kilay? Check!

Matangos na ilong? Check!

Well formed jawline? Check!

Makinis na kutis? Check!

Mapupulang labi? Pak na pak!

From head to foot pang ulam!

Kumakain ako ng aking paboritong marshmallow dito sa cafeteria namin habang pinag-papantasyahan ang aking best friend!

Oo manyak na kung manyak! Wala akong pake!

Kung makikita mo lang ang kanyang mukhang perpekto na inukit pa sa bato matatakam ka talaga.

"Jean." Tawag ng napakapamilyar na boses.

Lumundag ang puso ko sa nakita. Oh my~

Papalapit sa akin ang future ko. Those innocent smile, those red lips I'm dying to kiss, those brown eyes that captured my soul.

"Mader! Ba't ka nakatunganga diyan?" He said in a girly tone.

My fantasies of him turned haywire.

Perpekto siya? Oo, from talents to  academics! Pwedeng pwede kami.

Kaso may problema.

"Lutang ang isip mo Mader aba tara gorabels?!!" Sabi niya sabay hatak sa akin.

Oo malaking problema, napakalaki.

Hatak hatak niya ako patungong Soccer Field kung saan kasalukuyang naglalaro ang aming varsities.

"Papa Edward galingan mo para sa akin!" Tili niya at nagsisigaw.

Sanay na ang mga tao sa kanya. Tila ako lang talaga ang umaasa.

"Papa Ben sipain mo!" He shouted again.

Nang ma goal ng varsity namin ang bola ay biglang tumayo ito at nagsasayaw gamit ang pompoms na diko alam kung saan niya nakuha.

"Halika dito Mader i-cheer natin crush ko!" Masayang tili niya at hinatak ako para bigyan ng pompoms.

Eh paano naman ang crush ko?

Binigyan niya ako ng pompoms at pinagsasayaw.

"Go go go Edward Sanchez!" Sigaw niya.

Crush niya si Edward since high school pa lang kami at talagang sinundan pa niya sa Mandaluyong Medical University kahit taga Mindanao kami.

Oo kami. Nasa parteng timog kami ng Pilipinas naka-tirang dalawa at dahil crush na crush niya si Edward sinundan niya ito. Ako namang si tanga sinundan din ang crush ko! Edi sino pa naman ba? Eh ang manhid!

Matagal ko nang gusto to, since high school palang nung panahon na di payan naglaladlad. Ang perpekto ng gago eh, matalino, talented, mayaman, gwapo at ang hunk pa! Letche lang nagulat nga ako nung nagladlad siya dahil kung umasta noon lalaking-lalaki. Napagkamalan pa nga kaming mag-jowa! Ako namang pa demure todo deny ayan tuloy nakawala! Ok lang sana kung sa ibang babae nagka-gusto dahil ang dali-dali lang mang-agaw.

"Go go go Edward! Go go go Edward!" Nagsisigaw parin ito kahit alam kong hindi siya maririnig ni Edward.

Kaso sa kapwa pa niya.

Natapos ang game at 2-1 ang score. Panalo ang school namin.

Umalis kaming dalawa sa field.

"Alam mo ba Mader mahal ko na ata si Edward." He stated.

Anger suddenly reached my maximum point. My nerves are throbbing of the words he spouted.

Napaka dense mo! Gusto ko sana siyang sigawan. Pero hindi ko ginawa.

"Mader? Ok ka lang?" Concerned na tanong niya.

Kung wala lang ang Mader, lalaking-lalaki ang boses niya.

Tumango naman ako.

"As I was saying Mader inlove na ata ako kay Edward!" Histerikal na sigaw niya.

I bit my lower lip to prevent my tears. Ang hirap palang magmahal! Tang ina naman oh! Ako ang mas nauna kay Edward eh!

Di ko siya kinibo.

"Mader? Ok ka lang ba talaga."

"Oo." Sagot ko.

Di naman siya kumibo. Pakyu ka! I want to shout at him. I want to punch him, I want to slap him and kick him. Para lang matauhan!

"Tawagan kita mamayang gabi e-chika mo yan sa akin! Pati ako nadadamay mo." He said smiling at umalis na.

Ito ang palagi niyang ginagawa. Tumatawag sa akin pag gabi at pakinggan ang mga hinanakit ko (except sa sawi kong lovelife na nasa kanya nakabitin) kaya ako nafall eh.

Umuwi na ako sa aking apartment. Hindi ko siya kasama sa isang bahay dahil strict ang rules nila dito na walang lalaki kahit hindi 'tunay' na lalaki. Sa kabilang banda naman siya.

Pumasok ako sa aking kwarto. Mag isa lang ako dito dahil wala pang umukopa sa isang kama.

"Alam mo ba Mader mahal ko na ata si Edward."

Memories of what happened crashed my brain. Tears are flowing like an endless waterfall. Sobs are creating perfect melody in my heart.

🎶
"Say Geronimo!"

My ringtone brought me to reality. I wiped my tears. Hinanap ko ang aking cellphone para tingnan kung sino ang tumawag.

Paul Calling!

My eyes watered at the sight.

"Hello?" I picked up the phone.

"Hay salamat naman Mader at sinagot mo na! Nag alala na ako sayo!" He said on the other side.

I bit my lower lip to prevent my sobs.

"Umiiyak ka na naman ba?" His concerned voice melted my heart.

Di ko siya sinagot. I'm afraid wrong words will forsaken my mouth.

"Ok lang yan, kung sino na naman ang nagpaiyak sayo uupukan ko?" He said happily.

My lips twitched at his joyful voice.

Palagi nalang ganito. Umiiyak ako ng dahil sa kanya at uupukan 'daw' niya ang nagpaiyak sa akin. Which is still him.

Upakan niya sarili niya! Hanggang sa matauhan siya.

"Mader gorabells chika na." He said in his girly tone.

Napasimangot naman ako.

"Paul bakit naging bakla ka?" Diretsong tanong ko.

Walang sumagot sa kabilang linya. But I know that he is there because I can hear his heavy breathing.

It was a long pause before he spoke.

"Ano ba namang tanong yan Mader?" He said and fake a laugh.

"I just want to know." I answered. Seriousness is evident in my voice.

His breathing is hard and heavy. He's lost for words.

"Ka-kakain ko nang manok?" He innocently said. Alam ko namang mataas na ang estrogen content ng manok ngayon.

"Hindi. Alam kong mas may malalim pa na rason." I stated a matter of fact.

Another long pause followed. His breathing is deep. I can sense he is frustrated.

My tears flowed. I'm sorry Paul. I just want to know if I will stop or will continue to fight.

"Wala talaga Mader mahilig lang ako sa Papa, I gotta go bye." He said and ended the call.

The beeping of my phone is still in my ears. His goodbye paralyzed my body.

Pails of tears fall from my tired eyes. I slouch in my bed crying.

My eyes fall heavy and I drifted away.