Never Grow Up

11.

'Hey! Tell Your Friends it was Nice to meet them, but i hope i never see them again...!'

Ik maak Mason's tekst af.

Hij pakt me bij mijn middel en tilt me op.

'Ik wil je...' Zucht hij.

Ik knik.

'Wat gaan we doen?'

Er word op het raam getikt.

'Valerie!' Gil ik terwijl ik het raam open doe.

Ze springt naar binnen en ik doe het raam weer dicht.

Valerie lijkt angstig wanneer ze Mason ziet. Ik sla een arm om haar heen.

'Valerie, ik stel je voor aan mijn vriendje Mason.'

'Ja w-we ken-kennen elkaar-r.' Stottert ze, nog steeds een beetje bang.

'Stuiterbal!' Zegt Mason nep enthousiast.

'Ik heet Valerie, plofkip.' Zegt ze stil.

Mason proest het uit.

'Wat zei je? Stuiterballetje!'

'Heeee!' Roep ik, als een strenge juf door mijn kamer, het was wel nodig.

Mason en Valerie kijken me braaf met grote ogen aan.

'Jij...' Ik wijs naar Mason. '...Bied nu je excuses aan Valerie aan.'

'Sorry.' Mompelt hij.

'Jij....' Ik wijs naar Valerie. '... Aanvaard zijn excuses.'

'Het is goed.' Mompelt ze.

'En nu, gaan we happy door het leven.' Zeg ik met een glimlach als of het een Albert Heijn reclame is.

'Ik ga weer.' Valerie loopt naar het raam en gaat terug naar haar eigen huis.

'Dus jij en stuiterballetje zijn vriendjes?' Lacht Mason, hij lacht alsof hij een wolf is die net voor het eerst een schaap heeft weten te vangen.

'Geen stuiterballetje.' Zeg ik bozig.

'Goed.' Hij haalt zijn handen omhoog terwijl ik op mijn bed ga zitten.

De deurbel gaat.

Zou dat papa zijn?

Ik weet helemaal niet of ik wel weg wil!

Ik kom vast nog wel terug...

Ik sprint naar beneden, en open de voordeur.

'Lieverd, hoe gaat het?' Mijn vader drukt me tegen zich aan.

'Ja, ik haal even mijn spullen.' Ik laat hem binnen en sluit de deur.

Ik sprint naar boven waar Mason wacht.

'Ik ga naar huis.' Ik druk een kus op zijn wang, terwijl ik mijn al ingepakte koffer pak.

'Ben je er snel weer?' Hij aait me over mijn suikerspinkapsel en geeft me een kus.

'Jaha.' Zucht ik. 'Ga jij maar gezellig met Cas spelen.'

'Cas? Cas en ik zijn geen vrienden hoor!' Lacht hij als of hij een geniale grap heeft gemaakt.

'Hoe dan ook, ik ga. Valerietje niet meer plagen he?'

Ik loop naar Cas kamer.

'Goodbye! Ik ga naar huis!' Roep ik naar hem. Hij haalt zijn schouders op en ik ren met mijn koffer naar beneden en loop achter mijn vader aan naar buiten naar de auto.

'Was je moeder er niet?'

'Naar een begrafenis.'

'Laat even een briefje achter dan?'

'Cas weet het al, kunnen we gaan?'

'Oké.'

Ik stap in en draai het volume van de radio harder.

'Hoe is het met de tweeling?'

'Goed!' Zegt pap enthousiast.

'Jolijntje en Liesje laten wel veel luiers achter.' Lacht hij.

Ja Duhh!! Het zijn baby's. Als jij bejaarde bent scheet je ook je luiers vol, maar ik zeg het niet!