Never Grow Up

20

Huilend plof ik op mijn bed met Lucky stevig in mijn armen.

Ik wil dat alles normaal is.

Gewoon thuis, met Papa, Amy, James, de baby's en Zach.

Zach.

Ik wil Zachary.

Ik wil hem knuffelen zodat hij een grote broer kan spelen.

Ik wil Zach!

Ik pak mijn mobiel en bel hem op.

'Heeeeey! Bella!' Zegt hij vrolijk.

'Hey Zach.' En uit het niets begin ik heel hard te huilen.

'Wat is er? Bella, wat is er aan de hand?'

'Ik mis je...'

'Weet je zeker dat dat het enige is?'

'Mijn vriendje heeft het uitgemaakt.'

'Wat is er gebeurd?'

Huilend vertel ik wat er gebeurd is, van Lucky maken tot op de grond smijten en het appje.

'Wat een sukkel, wie maakt het nou uit via de app?'

'Mason.' Huil ik verder.

'Sorry Bella, ik moet gaan, bellen we later?'

'Ja.'

'Dag BelliePellie!'

'Dag ZackiePackie.'

Hij hangt op en huilend draai ik me om om te gaan slapen.

Met Lucky stevig in mijn armen.

~

'Hoi.' Een duivelse stem komt mijn kamer binnen en gaat op mijn bed zitten.

'Cas wat moet je?!' Zeg ik met een kleine snik.

'Ik hoorde dat je ziek naar huis bent gegaan.'

'Okay. Dat kan.'

Hij buigt zich naar me toe.

Ik frons mijn wenkbrauwen en hij komt steeds dichterbij. Hij slaat mijn zijn armen strak om mijn middel en gooit de deur met een voet dicht. Zo hard dat die in het slot valt.

Ik slaak een gil, wanneer ik weet wat hij gaat doen, maar hij drukt zijn lippen hard op de mijnen waardoor er geen geluid uit mijn gil komt.

~

'Cas, je bent een eikel!' Zeg ik huilend, terwijl ik gauw een shirt over mijn naakte lichaam trek.

'Als je het ook maar tegen iemand zegt....' Hij komt dreigend dichterbij. 'Dan gebeurd dit veel vaker.'

'Klootzak!' Sis ik terwijl ik hem mijn kamer uit duw.

Wat een sukkel!

Ik wrijf over mijn schouder waar een schaafwond zit, van toen hij me tegen de muur drukte.

Ik wil het vergeten.

Zo snel mogelijk!

Tranen stromen over mijn wangen.

En ik kan ze niet meer tegenhouden.

[A/N]

Sorry klein hoofdstukje❤️