Ξυπνησα και ειναι 3 το μεσημερι. Οκ και λιγο κοιμηθηκα αν σκεφτεις οτι με τα παιδια γυρισαμε κατα τις 7. Οχι δηλαδη οτι κοιμηθηκα και εγω μετα και πολυ. Ειχα πιει αρκετα ομως τα θυμαμαι ολα. Στιγμες που ο Dylan κραταει το χερι μου ή με χαϊδεύει...
...που με φιλαει...
...που έρχεται απο πανω μου...
...ειναι παντου στο μυαλο μου. Παω να κουνηθω ομως κατι με εμποδιζει. Αχ ο Dylan. Εχει το χερι του στη κοιλια μου και ολη η πλατη μου ακουμπαει στο στηθος του. Με λιγα λογια σαντουιτσακι ειμαστε.
ESTÁS LEYENDO
The unexpected friends
FanficSteven: Πες μου οτι μαγειρεψες παλι... Ariana: Προσπαθησα... Steven: Ελα ρε Ari γιατι επιμενεις να μαγειρευεις το κερατο μου αφου βλεπεις τι γινεται; Ariana: Μπορεις να μη μου φωναζεις και εσυ τωρα; Steven: Καλα με συγχωρεις.. Tyler: Γιατι φωναζετε...