Καθομαι στο μπαλκονι του σπιτιου μονη μου και απολαμβανω την ησυχια. Πρωτον η θεα απο εδω ειναι απιθανη, και δευτερον επιτελους εχω χρονο να σκεφτω. Απλα εγιναν πολλα σε λιγο χρονικο διαστημα και τα χω παιξει. Χρειαζομαι να τα δω πιο καθαρα τα πραγματα και σε αυτο με βοηθουσε παντα η Ariana. Και τωρα δε μπορω να της πω τιποτα...
Ar: Ει τι γινεται κουκλιτσα;
Li: Γυρισατε;
Ar: Ναι πριν λιγο. Τα αγορια;
Li: Μεσα, ο Tyler μαζεψε τους αλλους και εχουν κλειστει στο δωματιο απο τοτε.
Ar: Αα γι αυτο πηραν και τον Cameron τωρα με το που ηρθαμε;
Li: Ναι μαλλον. Δεν εχω ιδεα τι λενε.
Ar: Να ανησυχησουμε;
Li: Οχι μωρε αστους θα τα βρουν μονοι τους.
Ar: Εσυ εδω τι κανεις;
Li: Εγω τιποτα απλα καθομαι.
Ar: Καιιι τι εχεις;
Li: Τιποτα καλε.
Ar: ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.Li: Γιατι γελας;
Ar: Ειναι αστειο το οτι νομιζεις οτι δε σε ξερω καλυτερα και απο τον ιδιο σου τον εαυτο.
CZYTASZ
The unexpected friends
FanfictionSteven: Πες μου οτι μαγειρεψες παλι... Ariana: Προσπαθησα... Steven: Ελα ρε Ari γιατι επιμενεις να μαγειρευεις το κερατο μου αφου βλεπεις τι γινεται; Ariana: Μπορεις να μη μου φωναζεις και εσυ τωρα; Steven: Καλα με συγχωρεις.. Tyler: Γιατι φωναζετε...