KARIŞIK

51 3 3
                                    

Selaammmmmmm işte yeni bölümmm biraz kısa oldu ama olsunn iyi okumalar öpüldünüz :)))))

Güçsüzdüm çok güçsüz.Şuan kendimi odama kilitlemiştim.Austin'e olanları düşünüyordum.Onun gözlerinde annemin beni kurban ettiğini görmüştüm.Çok korkuyordum.Annem bana bir şey yapamazdı bana kıyamazdı değil mi?Belki de ölmek daha mantıklıydı.Nereden bilebilirdim ki hayatımın filmlere benzeyeceğini? Filmdeki kurban bendim.Katil peşimdeydi ve bunun öbür filmlerdeki gibi mutlu sonla biteceğini düşünmüyordum. Veya düşünmek istemiyordum.Yatağıma uzandım ve gözlerimin kapanmasına izin verdim.

2 hafta sonra Emma'dan

Odamdan hiç çıkmamıştım.Bir kere hariç. O da gece herkes uyurken mutfağa gitmiştim ve yiyecek bir şeyler almıştım.Tuhaf olan şey ise bu iki hafta boyunca başıma değişik hiçbir olay gelmemişti.Her şey yolundaydı.

Camın kenarında oturuyordum ve karın yağışını izliyordum. Çok güzeldi her yer bembeyazdı.Ayağı kalktım ve camı açtım.Camdan kafımı çıkarttım ve gözlerimi kapattım.Gözlerimi açtım ve yerdeki kara baktım.Çok yükselmişti.Birden kara kırmızı bir şey damlamaya başladı.Bembeyaz kar kırmızıya dönüyordu.Kafamı kaldırdığımda kırmızı şey yüzümede damlama başladı.Daha dikkatli baktığımda.Birinin ağaçta asılı olduğunu gördüm.Ama iple asılmamıştı.Boynu delinmişti.Korkuyla geri çekildim.Hayal görüyorum sandım ve gözlerimi kapatıp açtım.Hayır hayal değildi.Koşarak kapıyı açtım ve aşağı inip bahçeye çıktım.Asılan kişiye daha dikkatli bakmaya başladım.



OOOOOOOOOOO HEYECANLII







O bendim.Oraya asılı olan kişi bendim!Bu çok saçmaydı.Ben burdaydım ama orada asılı olan da bendim. Koşarak eve girdim ve annemi aramaya başladım.Odasındaydı ve benim resmimi öpüp ağlıyordu.

-Neden gittin Emma? Neden canına kıydın kızım?

Ne canıma kıyması!Ne diyordu annem?

-Anne ben buradayım!

-Sanki hep yanımdasın Emma.Hep yanımda hissediyorum.

Şaka gibi!

-Anne ben buradayım zaten!

Annemin omzuna dokundum.Bir an irkildi ve arkasını döndü.

-Anne!

Ölmüş müydüm şimdi? Ruh muydum ben ?Hadi ama bu saçmalıktı. Odadan çıktım ve Austin'in odasına girdim.Uzanmış ve tavanı izliyordu.

-Austin!

Hiçbir tepki vermiyordu ve ben artık çıldırmak üzereydim. ''Yeter!'' diye bağırıp masanın üstündekileri yere atmamla Austin yerinden fırladı.Etrafına bakmaya başladı.

-Austin?

-Emma sen misin? Eğer sensen bir şeyi yere devir.

Masa kalan vazoyu yere devirdim.

-Emma sensin!

Gülümsedim.

-Peki sana bir şey soracağım.Neden kendini öldürdün?

Dolabını açıp içinden kağıt kalem aldım ve yazmaya başladım.

Ben kendimi öldürmedim

Karanlık Taraf.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin