Οταν αγαπας

Party♥♥♥

Σοφια

Η Χριστινα σταματαει και εγω που κοιταζα κατω τοση ωρα γυρναω το κεφαλι μου... ΩΩΩ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ...Βλεπω μια βιλα να απλωνεται μπροστα μας ενω η Χριστινα απο διπλα λεει χαρουμενα "ΦΤΑΣΑΜΕ !!!! ΦΤΑΣΑΜΕ !!! "... ΠΟΥ;;; ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΤΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΗΡΘΑΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ... σκεφτομαι απο μεσα μου...
- "Τα ονοματα σας κοπελιες", ακουω μια βαρια φωνη αλλα δεν δινω σημασια...Τι φαση;;; Ζηταει και ταυτοτητα ο Αγιος Πετρος  ;;;
Ακουω την Χριστινα που λεει το ονομα της και το δικο μου ενω εγω γυρναω να τον κοιταξω..
Ο τυπος μας περναει και 3 κεφαλια και ειναι λιγο τρομακτικος....μιλαει σε ενα ακουστικο και μας κανει νοημα να περασουμε ανοιγοντας την μεγαλη σιδερενια πορτα....
Μπαινω μεσα και κοιταω γυρω μου ενω το ιδιο κανει και η Χριστινα...Ακολουθουμε τον πετρινο διαδρομο ενω δεξια και αριστερα απλωνεται ενας τεραστιος κηπος...ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ;;; ΝΑΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΕΚΕΙ ΠΑΝΩ ΜΙΛΑΩ....Αδικη ζωη... Τι καλο εχει κανει ο Ορεστης και του τα δινεις ολα απλοχερα;;; ΕΕΕ;; Ξαφνικα με την ακρη του ματιου μου παρατηρω κατι να γυαλιζει....Γυρναω το κεφαλι και τι να δω;; Παρκαρισμενη λιγο πιο κει μια ασημενια hennessey venom gt....ΟΥΑΟΥ... ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΑΜΑΞΙΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ;;;ΠΕΘΑΙΝΩ...Θα πηγαινα κοντα οπωσδηποτε εαν δεν με σταματουσε το χερι της Χριστινας που μολις ακουσε την φωνη του με εσφιξε δυνατα...ΑΑΑΟΥΥΤΣ..
- "Χριστινα .... ",φωναζει ο Κωστας και τρεχει προς το μερος μας
- "Κωστα", λεει η Χριστινα εκπληκτη και μου αφηνει το χερι για να τον αγκαλιασει....ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ... βλεπω το χερι μου και αρχιζω και το τριβω...μου χε κοψει την κυκλοφορια αυτη η κοπελα..
- "Γεια σου Σοφια", με χαιρεταει με ενα χαμογελο ενω εγω συνεχιζω να τριβω το πονεμενο χερι μου.... Ειναι αρκετα ομορφο παιδι και καλο..Οχι σαν τον αλλον που ουτε το ονομα μου δε ξερει... Αα ρε Χριστινακι με τις κατακτησεις σου ;)
- "Γεια σου Κωστα", απανταω με ενα χαμογελο ενω χαιρομαι πραγματικα για την κολλητη μου...
- "Παμε μεσα;; ",μας ρωταει ενω πιανει την Χριστινα απο την μεση και προχωραμε.
Μπαινουμε μεσα... ΟΥΑΟΥ....το σαλονι του ειναι μεγαλυτερο απο το σπιτι μου...ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΟΥ, σκεφτομαι με παραπονο και με μια δοση ζηλιας... Αμεσως η δυνατη ανεβαστικη μουσικη χτυπαει στα αυτια μου, αυξανει τους παλμους της καρδιας και μαζι την επιθυμια μου να χορεψω...ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΟΥ ΣΟΦΙΑ, λεω αυστηρα στον εαυτο μου...
Κοιταω γυρω μου μηπως δω καποιο παιδι απο το σχολειο που να μιλαμε εστω και λιγο για να μην περασω μονη μου την υπολοιπη βραδια, αφου ο Κωστας εχει παρει την Χριστινα απο το χερι και χορευουν.... Παω λιγο πιο περα σε εναν παγκο με ποτα για να φτιαξω κατι να πιω.. παιρνω το ποτο μου και ετσι οπως παω να φυγω καποιος με σπρωχνει και παραπαταω με αποτελεσμα όλο το ποτο να πεσει στο πατωμα μαζι και εγω...πιτσιλωντας το φορεμα μιας κοπελας...Ουπς...
Γυριζει και με κοιταει με ενα δολοφονικο βλεμμα που προδιδε χιλιους δυο τροπους να με εξαφανισει απο προσωπου γης. Σοφια την εβαψες...ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ;;;; Και ναιπ η κοπελια ηταν η Ελενα... η πιο ομορφη κοπελα του σχολειου που ολα τα αγορια σφαζονται στην ποδια της και τα κοριτσια ειναι προθυμα για ο,τι τους ζητησει.. Αυτη που μιλουσε με τον Ορεστη μου το πρωι...Ωπα κατσε... Μολις ειπα ΜΟΥ;;; Αχ Σοφια σταματα να μπερδευεις τα πραγματα και πες κατι πριν να ειναι αργα...
- "Η..Ηη..Ηταααν..Ηταν ατυχημα.. Συ..Συγ.. Συγνωμη", ηταν το μονο πραγμα που καταφερα να πω και βασικα δεν ξερω αν ακουστηκε ενω παραλληλα προσπαθουσα να σηκωθω.
- "Εκτος απο το να περπατας δεν ξερεις και να μιλας εε;;Τι να την κανω την συγνωμη σου κωλοφυτο;; Μολις λερωσες  το φορεμα μου... ΗΤΑΝ PRADA ΗΛΙΘΙΑ...", μου φωναζει και μας κοιτανε μερικα παιδια ενω νιωθω τα μαγουλα μου να κοκκινιζουν απο ντροπη.
- "Μα σου ειπα ηταν ατυχημα..." ψελλισα εχοντας σκυμμενο το κεφαλι μου...
- "Μπαα;;; Εχεις το θρασσος και αντιμιλας απο πανω;;; ", μου λεει θυμωμενα και με σπρωχνει δυνατα προς τα πισω με αποτελεσμα να ξαναπεσω κατω ενω οι φιλες της με κοροιδευαν... Τωρα περισσοτερα παιδια μας κοιταζαν και μαζι ο Ορεστης ο οποιος φαινεται να το απολαμβανει....
- "Δε.. δεν ε...ειχα τετοιο σκοπο", λεω τοσο χαμηλα που απορω αν με ακουσε...
- "Ναι... πες μου οτι φταιω και απο πανω γι ' αυτο που εκανες σπασικλακι", μου λεει και νιωθω σαν να μου εριξε καποιος ενα δυνατο χαστουκι...Μπορει να μην παρταρω μερα νυχτα οσο εσυ...αλλα δεν με ξερεις και αυτο δεν σου δινει το δικαιωμα να μου μιλας ετσι, θα απαντουσα αμα ειχα θαρρος...κατι που με αποχεραιτησε μολις την ειδα... Αχ ρε Χριστινα που εισαι;;; λεω απο μεσα μου ενω κλεινω προς στιγμην τα ματια μου για να συγκρατησω τα δακρυα μου προσπαθωντας να ξανασηκωθω..
- "Τι εγινε μικρο φυτο;; Σου εφαγε η γατα τη γλωσσιτσα;;;", με ρωτησε ειρωνικα ενω οι περισσοτεροι γελασαν...
- "Σου ειπα Ελενα... ηταν ενα ατυχημα... δεν το ηθελα", ειπα  βαθια μετανιωμενη που αποδεχτηκα να ερθω σε αυτο το παρτι...Αφου δεν ταιριαζω εδω...τι το θελα η καημενη;;
- "Τι σου ειπα ρε ηλιθια;; ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΑΝΤΙΜΙΛΑΣ;;;", με ρωτησε ενω σηκωσε το χερι της κατευθυνοντας το με φορα προς το προσωπο μου ενω εκλεισα τα ματια περιμενοντας ενα δυνατο χαστουκι απο στιγμη σε στιγμη.....που ομως δεν ηρθε ποτε... Ανοιγω τα ματια και μου ρθε να λιποθυμησω... Ο Ορεστης μπροστα μου να της κραταει το χερι και να με προστατευει...ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ... ΠΟΣΑ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΠΙΑ ΜΙΑ ΕΦΗΒΗ....
- "Σου ειπε ηταν ατυχημα", ειπε ο Ορεστης για να με υπερασπιστει ενω τη κρατουσε ακομα απο τον καρπο.
- "Κανε στην ακρη Ορεστη γιατι δεν ξερω και εγω τι εχει να γινει...", του λεει θυμωμενα ενω προσπαθει να απελευθερωσει το χερι της... Γυρναω το κεφαλι μου και τωρα μας κοιτανε ολα τα παιδια μεσα στην αιθουσα...ΩΡΑΙΑ...
- "Ελενα ειπα κοφ'το", της φωναξε ο Ορεστης ενω εγω κατεβασα το κεφαλι μου ακουγοντας χωρις να ξερω τι να κανω..Μα γιατι να με υποστηριξει;;
- "Και εσενα τι σε νοιαζει;; Αδερφη σου ειναι ή γκομενα σου;; ", λεει ειρωνικα και εγω κοκκινιζω απο πισω... "Απο ποτε σου αρεσουν εσενα τα φυτα Ορεστη ; ", συνεχιζει...
- "Τιποτα απο τα δυο Ελενα.... Δεν μου αρεσει και ουτε προκειται...", λεει και τα λογια του με πονεσαν περισσοτερο απ' οτι θα με ποναγε το χαστουκι της Ελενας...Ωστε ετσι Ορεστη...Τοσο απαισια ειμαι πια;;; σκεφτομαι ενω δακρυα αρχιζουν να γεμιζουν και παλι τα ματια μου...
"Απλα δεν γουσταρω τσακωμους και αδικιες μεσ' το σπιτι μου", συνεχιζει εκεινος, "Ξερεις για ποια εχω ματια εγω...", της λεει και της κλεινει πονηρα το ματι
Πλεον δεν μπορω να συγκρατησω τα δακρυα μου, τρεχω προς την πορτα και την ανοιγω ενω ακουω γελια απο πισω μου.. Βγαινω εξω και αμεσως ενα αερακι με χτυπα στο προσωπο παγωνοντας τα δακρυα μου... Προσπερασα το αμαξι που τοσο μου ειχε τραβηξει την προσοχη πριν και κατευθυνθηκα προς την εξωπορτα, η οποια ανοιξε γρηγορα... Ακουσα το ονομα μου δυο τρεις φορες αλλα δεν εδωσα σημασια...Βγηκα εξω απο το σπιτι του Ορεστη και ετρεχα στον δρομο..." Δεν μου αρεσει και ουτε προκειται..." ακουσα ξανα την φωνη του στα αυτια μου....Ημουν τοσο απορροφημενη στις σκεψεις μου που δεν εβλεπα που πηγαινα ενω ξαφνικα...