Οταν αγαπας

Remember when 😞

* βαλτε το τραγουδι*💟💟💟

Στο προηγουμενο κεφαλαιο.
- Η εθνικη φευγει το ιδιο και η Σοφια
- i need a herooo #Ορεστης
- Γυμναστικη ποτε ξανα
- New life💟

Τωρα

Σοφια

Η γιορτη που εκαναν οι γονεις μου τελειωσε πριν μια ωρα. Ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι και σκεφτομαι.
Κοιταω το ρολοι στο κομοδινο και δειχνει 4 το πρωι.
Ξαναγυριζω το βλεμμα μου στο σεντονι ενω συνεχιζω να σχηματιζω με τα δαχτυλα μου σχεδιακια πανω του... μα ποιον κοροιδευω...
Το μονο που σχηματιζω ειναι το ονομα του....Ορεστης...

Η εβδομαδα αυτη περασε αργα και βασανιστικα...Οι ωρες, τα λεπτα, τα δευτερολεπτα...
Η Χριστινα προσπαθει να δειχνει καλα για να μην με στεναχωρησει, ο Αχιλλεας και ο Κωστας ομως στεναχωριουνται...και το δειχνουν...
Θεε μου ποσο με πληγωνει αυτο...
Θυμαμαι ολες τις στιγμες με τη Χριστινα στο σχολειο , στο σπιτι , παντου και παντα μαζι να καθομαστε διπλα διπλα και να τα λεμε ολα, να χαραζουμε τα αρχικα μας στο θρανιο και απο διπλα bffe, να τσακωνομαστε και το ιδιο δευτερολεπτο να ειμαστε αγκαλια... πως θα την αφησω;;; Αχ ποσο θα μου λειψει, σαν να αφηνω την μιση μου καρδια και την ολη την ζωη μου πισω. 

Ανοιγω το συρταρι του κομοδινου και βγαζω καποιες φωτογραφιες που εχουμε τραβηξει. Κοιταω τις αστειες φατσουλες που κανουμε και θυμαμαι ολες τις στιγμες μας, ενω αφηνω δακρυα χαρας μα και λυπης να γεμισουν το προσωπο μου.

Με τον Ορεστη δεν εχουμε μιλησει ολη την εβδομαδα...για την ακριβεια εκεινος εχει κανει μερικες προσπαθειες αλλα εγω βρισκω δικαιολογιες συνεχεια... δεν μπορω να ειμαι τοσο κοντα του...
Τα ματια του και το αρωμα του δρουν σαν μαγνητης πανω μου και δεν μπορω να ξεκολλησω...Γι αυτο και τον αποφευγω... Δεν εχει νοημα ετσι κι αλλιως... Θα ειναι πιο ευκολο να συνηθιζω μακρυα του πια... Απο αυριο δεν θα τον ξαναδω. Ποτε ξανα. Και ας ποναει αυτο. Πρεπει.

Η σκηνη στο δωματιο μου και στο πατωμα του σχολειου ερχονται  για πολλοστη φορα αυτη τη νυχτα στο μυαλο μου ενω το αρωμα του γεμιζει το δωματιο και νιωθω και παλι την ζεστη ανασα του στα χειλη μου να μου ψιθυριζει " Μη φυγεις" . Δακρυα κυλουν απο τα ματια μου στο ηδη μουσκεμενο μαξιλαρι.

Τον νιωθω διπλα μου και γυριζω μα τιποτα, η αδεια πλευρα του κρεβατιου μου να μου θυμιζει πως ολα αυτα ειναι απλα φαντασια.
Μακαρι να με αγαπουσες οσο εγω... Αλλα δεν γινεται... η αγαπη μου για σενα καλυπτει και εκεινη που θα ενιωθες εσυ για εμενα...οποτε δεν σου μενει τιποτα να δωσεις, σκεφτομαι και δακρυα κυλουν στα κοκκινα μαγουλα μου.