Οταν αγαπας

Προσευχη :p

Σοφια

Το ξυπνητηρι χτυπαει δυο τρεις φορες και εγω συνηθισμενη τεντωνω το χερι μου στο κομοδινο να το κλεισω...Πωωω το κεφαλι μου ...προσπαθω προσπαθω αλλα τιποτα...
Ωπα παιδες... "Αυτο δεν ειναι το δικο μου", λεω δυνατα λες και εχω κανει την ανακαλυψη του αιωνα.
Σηκωνομαι αποτομα και ψαχνω απο που ερχεται ο ηχος...
- "Γαμωω ποτε εφτασε κιολας 7:30 η ωρα.." ακουω την Χριστινα.
Τι γινεται ρε παιδια;;;Σκυβω λιγο απο το κρεβατι και την βλεπω στο πατωμα μισοκοιμισμενη με το κινητο πεταμενο λιγο πιο κει...ΟΚΕΙ...Σοφια ηρεμησε...ολο και καποια εξηγηση θα εχει η φιλη σου...Αλλα πως;; Εγω εφυγα απο το παρτι σαν κυνηγημενη ενω εκεινη εμεινε πισω, σκεφτομουν ενω προσπαθουσα να θυμηθω και τα υπολοιπα..

Ξαφνικα μου ερχεται η εικονα που ειμαι πεσμενη στο δρομο και η Χριστινα απο πανω μου να φωναζει το ονομα μου... Σιγα σιγα τα θυμηθηκα ολα και τους τυπους που με απειλησαν και την κατασταση που ημουν και ωω ναι...αυτον...
- "Καλα τι με κοιτας ετσι;;;" με ρωταει η Χριστινα βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου αφου τοση ωρα την κοιτουσα επιμονα...
- "Εε;; Οχι ρε συ τιποτα...", της απανταω και σηκωνομαι απο το κρεβατι.." Παω στο μπανιο", της λεω ενω με μια κινηση εχω φτασει στη πορτα και βγαινω απο το δωματιο..
-"Μην αργησεις"την ακουω που φωναζει.. "θελω και εγω", λεει και εγω γελαω.

Κατευθυνομαι προς το μπανιο και μπαινω μεσα. Γυριζω το προσωπο μου στον καθρεφτη και κοιταζω τον εαυτο μου...Πωωω σαν το κορισακι απο το the Orphan και τον Εξορκιστη μαζι ειμαι αφου ολο το χθεσινο μακιγιαζ ειναι πασαλυμενο στο προσωπο μου απο τον υπνο και τα κλαματα...Αφου τελειωσω με τα απαραιτητα χτενιζω απαλα τα μαλλια μου ενω γυριζει στο μυαλο μου η σκηνη με τον Ορεστη και την Ελενα.... και μονο που τη σκεφτομαι  ξινιζω τη μουρη μου...βασικα ποιος χεζει την Ελενα... την σκηνη με τον Ορεστη ( λοιπον :p) να με υπερασπιζεται μπροστα σε ολους...Δεν σημαινε κατι...Σοφια το ειπε ξεκαθαρα ,υπενθυμιζω στον εαυτο μου τα λογια του " δεν την γουσταρω και ουτε προκειται" και αφηνω εναν βαθυ αναστεναγμο.Πρεπει να τον ξεχασεις πια , λεω στον εαυτο μου ενω κοιταω στον καθρεφτη.

- "Τελειωνε ρε Σοφια θα τα κανω πανω μου..." ακουω την Χριστινα εξω να ψιθυριζει εκνευρισμενα και γελαω ενω με μια κινηση ανοιγω την πορτα... βλεπεις εμεις δεν εχουμε σπιταρονα ιση με το ΟΑΚΑ...με ενα βημα εισαι απλα παντου, σκεφτομαι.
-"Οριστε κυρια μου" της λεω και δειχνω με το χερι μου το μπανιο...
-"Μας υποχρεωσες" λεει ειρωνικα και μου βγαζει τη γλωσσα ενω κλεινει την πορτα πισω της.
Παω στο δωματιο βαζω ενα απλο κολαν και μια κοντομανικη και τα παπουτσια μου αυτη τη φορα...δε τη ξαναπαταω οπως χθες :p
Κατεβαινω γρηγορα τις σκαλες και κατευθυνομαι στην κουζινα οπου η μαμα μου ετοιμαζει πρωινο. Συνηθως ετσι γινεται καθε μερα. Με τον μπαμπα μου σπανια καθομαστε μαζι σε καποιο γευμα γιατι εχει μεγαλο φορτο εργασιας στην πολυεθνικη που δουλευει....
-"Καλημερα μαμα",την πλησιαζω και την αγκαλιαζω σφιχτα..
Καιρο εχω να το κανω...
-"Καλημερα αγαπη μου...τι γλυκες ειναι αυτες;;;" με ρωταει παραξενεμενη αφου δεν την εχω συνηθισει σε τετοια.
- "Εεε τιποτα απλα μου ρθε και σε αγκαλιασα πειραζει ;;" της λεω γλυκα.
-"Οχι αγαπη μου... μηπως παιρνεις τιποτα;;" με ρωταει γελωντας αλλα και με υποπτο υφος .
Χα... γελα τωρα αλλα που να ξερες καημενη, σκεφτομαι απο μεσα μου τους τυπους χθες.
- "Ναι παιρνω ναρκωτικα και στο κρυβω... μηπως παιζει κανα 50ρικο για την δοση σημερα;;" της λεω ειρωνικα για να ελαφρυνω το κλιμα ενω εχει γυρισει και με κοιταζει γουρλωμενα ματια...
Ισως να μην πηγε τοσο καλα το αστειακι σου Σοφια..
-"Κοιμηθηκατε  εδω τελικα εε;;"
Τι μου λεει τωρα; αναρωτιεμαι.
-"Γιατι που ηθελες να κοιμηθουμε;;" ρωταω ανυποψιαστη.
-"Αα νομιζα θα κοιμοσασταν στης Χριστινας", απανταει
Ωπα... καποια δικαιολογια της Χριστινας θα ειναι αυτη για χθες ... Ας το σωσουμε..
-"Οχι οχι... ξεχασε τα κλειδια της η χαζη και ηρθαμε εδω για να μην ξυπνησουμε τους γονεις της", λεω πειστικα.
Εκεινη την ωρα μπαινει η Χριστινα στην κουζινα. Ειχε παρει ενα απλο τζιν απο τα δικα μου και μια κοντομανικη μπλουζα με κατι αθλητικα απο κατω.
- " Καλημερα κυριες μου !",λεει χαρουμενα , "καλα ποια ξεχασε τα κλειδια της;;" ρωταει γεματη περιεργεια..
- "Εσυ Χριστινα μου...Γι αυτο  δεν κοιμηθηκαμε εδω ;;;" της εξηγω κλεινοντας το ματι συνθηματικα.
- "Α ναι ρε η βλαμενη... και με ρωτησε και η μαμα μου αλλα που μυαλο...", λεει συνεχιζοντας και καθεται στο τραπεζι διπλα μου.
-"Πως κοιμηθηκες Χριστινακι μου;;; "την ρωταει η μαμα μου
-"Καλό  ειναι το πατωμα σας", λεει και με κοιταει με δολοφονικο βλεμμα...
Ουπς... Δεν φταιω εγω κουκλα που το κρεβατι ειναι μονο.
-"Απαπα;;; Εκει σε εβαλε η φιλη σου;;" λεει η μαμα κοιτωντας με αυστηρα ενω εγω πεταριζω τις βλεφαριδες μου και το παιζω γλυκια κορη.
-"Βλεπετε τι τραβαω κυρια Μανια...", λεει η Χριστινα δηθεν απελπισμενα.
Ωωωω ελα τωρα αφου δεν χωρουσαμε και ουτε που καταλαβαινα τι γινοταν χθες...
Αφου τρωμε το πρωινο μας σηκωνομαστε.
-"Μαμααα φιλακια τα λεμε μετα..." φωναζω
- " Γεια σας κυρια Μανια"
- " Φιλακια αγαπες μου καλο μαθημα"
Παιρνω την Χριστινα απο το χερι και την τσαντα μου. Φυσικα η Χριστινα δεν εχει αφου κοιμηθηκε σπιτι μου χωρις τα πραγματα της και κατευθυνομαστε προς το σχολειο ενω στο δρομο εξηγουμε η μια στην αλλη πως εξελιχθηκε η χθεσινη νυχτα.
-"Σοφια...συγνωμη...δεν ηθελα να πω στον Κωστα για τον Ορεστη...μου ξεφυγε πανω στην ταραχη μου...", απολογειται
-"Χριστινακι μου σε ξερω σχεδον απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου  και ειμαι σιγουρη οτι δεν το κανες επιτηδες... Σε ευχαριστω για ολα...", λεω και την αγκαλιαζω σφιχτα.
-" Σταματα ρε με τις αγκαλιες..." <Σε ξερω σχεδον απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου>" με μιμειται κοροιδευοντας και γελαμε... " Εγω σε ευχαριστω Σοφια που εισαι διπλα μου παντα", συνεχιζει μετα απο λιγο και δεν μπορω να κρυψω τη συγκινηση μου.
- " Ελα μωρε με τα κλαματα συνεχεια" με μαλωνει υποτιθεται αλλα της ξεφευγει ενα γελακι.
-"Παντως πιστευω οτι ο Κωστας ειναι πολυ καλο παιδι και ειναι κριμα που μαλωσατε", γυριζω τη συζητηση.
-" Πφφφ...Το ξερω...αλλα θα καταλαβαινε και δεν θα μου ελεγε οτι του κρυβω πολλα επειδη ειπα καποια ψεμματα για να προστατευσω εσενα και τους γονεις σου απο πιθανο εμφραγμα και εγκεφαλικο", λεει και χαμογελαω για την φιλη που εχω.
Χωρις να το καταλαβουμε φτασαμε. Αντε παμε μεσα να δουμε τι θα γινει...
Μπαινουμε στο προαυλιο και αφου μιλαμε για λιγο με κατι αλλα παιδια χτυπαει το κουδουνι και εμεις παμε στην σειρα για προσευχη. Τοση ωρα ενιωθα οτι καποιοι κοιτουσαν προς το μερος μας και ναιπ... οι τρεις τους, Ορεστης, Κωστας και Δημητρης μας κοιτουσαν οοοολη την ωρα και βασικα την Χριστινα ενω λογικα θα μιλουσαν για χθες ...
Ο Κωστας ειναι καλο παιδι και τον συμπαθησα απο την αρχη..  Θα ειναι κριμα να τα χαλασουν εξαιτιας μου, σκεφτομαι.