Οταν αγαπας

Υγρο ζεστο ....ΚΑΥΤΟ

guyyyys πηρα το προφισενσι 🙌💓💓

Στο προηγουμενο κεφαλαιο.
- Παρτακι αποχαιρετισμου😊
- first kiss😱
- is it too late now ;;;; Κι ομως ειναι... ο Ορεστης δεν προλαβαινει το αεροπλανο😟💔 ομως😈😉😉😉

ΤΩΡΑ😈😈😈

Σοφια

Ανεβαινω στο αεροπλανο για πρωτη φορα στη ζωη μου.  Καθομαι στην θεση που μου δειχνουν οι αεροσυνοδοι και αφου βολευομαι ακουμπαω τα δαχτυλα μου στο μικρο παραθυρο και κοιταω εξω τον ηλιο που ανατελει σιγα σιγα.
Το αεροπλανο αρχιζει να απογειωνεται και τα αυτια μου βουιζουν.
Κοιταω κατω προσπαθωντας να συνειδητοποιησω ποσο ψηλα ειμαστε.
oh yes ειμαστε στον αερα, 415728291000 χιλιαδες ποδια πανω απο τη θαλασσα  και ΕΧΩ ΦΡΙΚΑΡΕΙ, ενω κρατιεμαι απο το καθισμα λες και ζω τον συνδυασμο τρενακι του τρομου και house of fear, αφου το παλιοαεροπλανο τρανταζεται και απο πανω.
Καταραμμενα παλιοσιδερα επρεπε τελικα να παρω πλοιο και ας εφτανα σε κανα μηνα.

Τι;; Υψοφοβια;; Ποιος;; Εγω;;

- " Τι εγινε ασχημοπαπο δεν αντεχουμε τα υψη;" ακουω μια γνωριμη ειρωνικη και ακρως αισθησιακη φωνη απο διπλα μου.
ωω γαμωτο
-" Τα υψη τα αντεχουμε εσενα δεν αντεχουμε αλλα δεν κανεις κατι για αυτο", απανταω στον ιδιο τονο ενω γυρναω το κεφαλι μου αποτομα και τον κοιταω που εχει στρογγυλοκαθησει διπλα μου.

Ελα γαμω ξεκολλα που τον κοιτας σαν εκπτωτικο κουπονι της pizza hat.

-" Το ξερω οτι θες να με φιλησεις "

Αχ και εγω το ξερω...wait..whaaaat;;

-" Δεν νομιζω"
-" Εγω ομως νομιζω" , ψιθυριζει στο αυτι μου και εγω κλεινω τα ματια, ενω εκεινος κατευθυνεται προς τα χειλη μου για να με φιλησει ετσι;;; Παλι...Μπροστα σε τοσο κοσμο, μπροστα σε ολο το προσωπικο του αεροπλανου μπροστα στα ματακια των γονιων μου...ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ... Οκει το ξεφτιλησες...Και ετσι ξυπναει ο Ναπολεων μεσα μου.
-" Τα νομισματα στην τραπεζα απροσαρμοστο γουρουνι", φωναζω και τον σπρωχνω δυνατα ενω νιωθω κατι υγρο και ζεστο.... ΚΑΥΤΟ να κυλαει πανω στην μπλουζα μου και ειναι ο καφες του.
- ΚΑΙΓΟΜΑΙ ΚΑΙΓΟΜΑΙ, φωναζω δυνατα ενω εχω σηκωθει ορθια και κουνιεμαι πανω κατω φυσωντας την μπλουζα μου.

-" Σοφια παιδακι μου εισαι καλα;", ακουω την φωνη της μητερας μου.

Ανοιγω τα ματια μου και κλεινω με τα χερια το στομα μου, ενω ενα ολοκληρο αεροπλανο με κοιταει. Ριχνω το βλεμμα μου στην μπλουζα η οποια ειναι στεγνη και αμεσως μετα στη μητερα μου, στον πατερα μου, στην αεροσυνοδο η οποια κοιτωντας με σαστισμενη χυνει τον χυμο στην φουστα μιας ηλικιωμενης παχουλης κυριουλας και στη συνεχεια εναν προς εναν παρατηρω τους επιβατες που με κοιτουν λες και το χω σκασει απο ψυχιατρειο.
- " Χιλια συγνωμη αυτο που μολις ειδατε ηταν μια προβα για ενα θεατρικο στο σχολειο μου." , λεω στα αγγλικα κατακοκκινη και καθομαι αμηχανα στο καθισμα μου, ενω κοιταω προς τον διαδρομο εκει που θα επρεπε να ειναι κανονικα αυτος ο.. Ο...Ο ελεεινος...ο Δονζουαν... Η ντροπη του ανδρικου φυλου..Μα πουθενα...