Uçurum

238 12 1
                                    

Partinin ertesi günü okula gittim. Brawn ortalıklarda yoktu. Genelde biz Brawnla okulun kapısında buluşurduk ve öyle içeri girerdik. Ama bugün 20 dakikadan fazla beklediğim halde gelmedi. Bende zil çalınca içeri girdim. Derse başladıktan 20 dakika sonra üstü başı dağılmış, ter içinde kalmış, nefes almakta zorlanan Brawn gelmişti. Hemen arkama geçti. Bana doğru yaklaşarak "Dün çok ama çok iyidi" dedi ve gülümsedi. Kesin Trixie ile bişeyler oldu heralde. Bende ona dönerek ciddi bir ifadeyle "Okul çıkışı uçuruma gitmemiz lazım" dedim. Brawn'da kafasını sallayıp onay verdi.

Okuldan çıktıktıktan sonra uçuruma doğru yürüdük. O iki adam bizi orda bekliyordular. Sanki bizi 1 gün beklemiş gibi duruşları vardı. Yanlarına gittiğimizde "Selam" dediler. Bizde onlara hafif havalı bir şekilde "Açıklayın. Bize naptınız, kimsiniz siz ve ya nesiniz siz" dedim. Bana doğru bakarak "İlk önce bizler ikiziz. Bizim adımız Johnny ve Johnson Clarke. 18 yaşımızdayız. İkimizde birer kurtadamız. Daha doğrusu biz ailecek kurtadamdık. Ama ailemiz uzun bir süre önce İngiltere'ye gittiler. Sadece Johnson ve ben kaldık burda. Ve size gelirsekte sizlerde artık bizler gibi kurtadamlarsınız" dedi. Ardından bende sesimi yükselterek "Peki neden biz. Dünya'da insan mı kalmadı ve neden ısırdınız bizi? Amacınız ne?" dedim. Bize doğru yaklaşarak "Siz ikinizi ısırdık çünkü biz sizi uzun zamandır izliyoruz. Amacımızı ise yakında öğreneceksiniz. Şimdi söylersek tadı çıkmaz" dedi dalga geçermiş gibi ama ciddiydi. Brawn endişeli bir şekilde "Peki bize ne olcak? Sonsuza dek böyle mi kalıcaz biz?" dedi. Kafalarını sallayarak "Evet" dediler aynı anda. Bende dayanamayıp "Peki biz bu kurtadama dönüşmelerimizde birilerine zarar verirsek napıcaksınız peki?" dedim. Hafif bir duraksamadan sonra "Her zaman sizin yanınızda olmaya çalışıcaz. Başınıza bu belayı biz sardık bu yüzden size yardım edicez" dedi Johnson. Johnny hemen lafa atladı "Yarın okul çıkışı dize vereceğimiz adrese gelin" dedi. Hemen ardından Johnson elimize birer kağıt tutuşturdu ve kurtadama dönüşerek hızlı bir şekilde uzaklaştılar. Bizde yavaş yavaş evin yolunu tuttuk.

ALFAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin