Gece Güneşim~~

Gece Güneşim~~ 4.Bölüm

 Gece Güneşim ~

4.Bölüm ~

http://www.youtube.com/watch?v=r_8ydghbGSg ( Müziği Aç )

Elena’nın gözünden bir damla yaş aktı…hemen damon’a sımsıkı sanki hiç bırakmak istemez gibi sarıldı…gülümsedi…onu hiç birdaha görmeyeceğini sanıyordu…ama buradaydı!! İşte tam karşısında!! Burnunu damon’un boynuna dayadı… ahhh bu koku… bu kokuyu çok özlemişti! 2yıl olmuştu!! 2 koca yıl!! Ne yapmıştı.. nerdeydi?!?? Onu neden hiç aramamıştı.. oysaki elena herkesin ‘’ artık o öldü.. yaşamıyor..’’ gibi laflarına hep ters cevap verip ‘’ hayır!! O ölmedi!! Yaşıyor!! Eminim!! ‘’ gibi laflar söylüyordu… ve öldüğüne.. onun.. damon’un ölebileceğine 1 saniye bile inanmamıştı… bilmiyordu.. belki inanmak istemiyordu.. belkide içinde ölmediğine dair bir sezinti vardı…

Ööff!! Diye geçiştirdi elena.. şimdi bunların sırası değil!! O burada! Yanımda!! Ve beni biraha bırakmasına hiç izin vermeyeceğim!! Asla ama asla!!

Elena son defa onun o güzelim kokusunu kokladı ve geri çekilip elleriyle yüzünü kavradı.. ahh tanrım dedi içinden onu ne kadarda çok özledim!! diye evam ettirdi.…o gözleri yokmu.. o gözleri.. elenayı kendinden alıp tanımadığı bilmediği yerlere götürdüğü o okyanus mavisi gözleri… iyice baktı gözlerine…sanki en derinine inmek istiyormuş gibi… kendisinin damon olmadığını iddia ediyordu… ama elena emindi oydu!! Onun damon’ıydı!! Onun kendisinin damon olduğunu kanıtlaması için bir şey bulmalıydı… düşünmeye başladı…

Damon öylece duruyordu… oda elena’yı o kadar çok özlemiştiki… artık onun yaşadığı öğrenmişti.. ne     yapıcaktı??  Onun önüne çıkıp:

‘’ heyy Elss!! Bak ben yaşıyorum… hem de kanlı canlı… ama bi sorun var.. ben artık insan değilim! İğrenç kan emici bir canlıyım!! ‘’ mı diyecekti?? Tabii ki hayır… elen ayı o zaman temelli kayıp ederdi… şimdi zaten tahmin ettiği ‘’ nerdeydin?? Ne yaptın?? Neden yaşadığını haber vermedin?? ‘’ gibi sorularını soracağına emindi…

Onlara saçma sapan bi cevap vereceği için elenayı şimdiden kayıp etmişti zaten… sorulara cevap düşünmeye başladı…

Elena damon’un gözlerine bakarken gözünde bir görüntü canlandı…

= 3 Sene Önce =

Elena’nın doğum günüydü… 15 ine giriyordu!! Çok heyecanlıydı!!  Aynada son olarak dudağına pembe parlak bi ruj sürdü… hazırdı… ve çok güzel olmuştu… annesi maşayı elenanın saçından çıkardı.. ve anneside 15. yaş gününe annesinden aldığı bir aile geleneği olan o mavi tacı makyaj masasından aldı ve maşayı masaya koydu.. elenanın saçlarındaki ön tutamlardan birini  aldı ve onu büküp büküp arkada tel tokayla tutturdu.. aynı şeyi diğer önündeki tutamada yaptı.. sonrada mavi geleneksel tokayı alıp büküp arkada aynı hizada birleştirdiği saçlarının ortasına nazikçe taktı… tekrar maşayı eline aldı ve hafif bu işalemi yaparken bozulmuş yerleri tekrar maşa yaptı..

Mary ( Elena’nın annesi) : Ahh tatlım!! Okadar güzel oldunki!!

Dedi ve dönen makyaj masası sandalyesini kendine çevirdi.. Kızı büyümüştü!! Ne çabuk! Daha onu doğurduğu günü o sancılarını unutamıyordu! Kızının yanağına bir öpücük kondurdu ve biraz yanağını sıktı…

Elena : teşekkür ederim anne.. bunu sana borçluyum dedi ve ayağa kalkıp annesine sarıldı…Geri çekildi ve anne kız öylece bakıştılar…

Elena:: ben artık elbisemi giyeyim.. çocuklar gelmek üzeredirler…

Mary : pekala tatlım dedi

http://www.youtube.com/watch?v=IAXaQrh7m1o ( Müziği Aç )