Gece Güneşim~~

Gece Güneşim~~ 7.Bölüm

Gece Güneşim~~

7.Bölüm~   Anılar~

 Elena gözlerini açtı… hayatında hiç bu kadar huzurla uyanmamıştı…Yatakta hafif kalktı ve kollarını geriye itip gerindi… gerinirken aklına damon gelmişti… içinden ‘’ Ya bunlar birer hayalse? ‘’ yine aynı rüyalardan görmüş olabilirdi… elena damon gittiğinden beri 2 çeşit rüya görüyordu.. 1 inde aynı şimdiki gibi damon geliyor ve gidiyordu… diğerinde ise elena hep sanki ölmüş gibi kumun içinde gömülü olarak buluyor bağırıyor ağlıyor ve sonundada bir ışık süzmesi geliyordu… elena o rüyanın sonunda hep onu kurtaran kişinin  mavi gözlü bir adam olduğunu anlıyordu… her uyuyuşunda bu gördüğü rüyaları görmemişti ilk kez…

http://www.youtube.com/watch?v=8v_4O44sfjM  ( müziği aç )

Hemen yanına baktı…önüne gelen saçları topladı…damon yoktu… anlaşılan yine rüya görmüştü.. kalbinin acıdığını hissetti..

birden şarkı çalmaya başladı… bu sesle irkildi.. çünkü o anda başını öne eğmiş tırnaklarıyla oynayıp ağlamakla meşguldü….

Ses saatin alarmından geliyordu…

Elena sakince durdu ve yavaşça yatakta emekleyip saate doğru ilerledi… alarm kurmamıştı hatta yattığını bile hatırlamıyorduki…

Elena aklından ‘’ ben saati kurmadım oysaki güzel rüyamda damon kurm-(kurmuştu)’’ sonra ‘’ TABİ YA!! ‘’ diye içinden sevinç çığlıkları attı ve yataktan nasıl kalktığını bilemeden kalktı ve alarmı kapatıp hızla kapıyı açıp odadan çıktı… merdivenden nasıl indiğini bilmiyordu… tabir olarak uçuyor kelimesi çok uygundu.. merdivenin sonuna geldiğinde yarasa kollu tişörtü yana kaymış sol kolunun yarısına kadar gözüküyor , içine giydiği ince askılı body gözüküyordu ve saçları hafif kabarmıştı…

Tost kokusu geliyordu… korkuyordu… ya bu damon değilse! Yavaşça mutfağa doğru yürümeye başladı…

Mutfağın kapısının yanına geldi ve yavaşça içeriye baktı… orda bi adam vardı.. baştan aşağı simsiyahtı ve omzunda bir havluyla ıslık çalarak tost yapıyordu…

Elena bunun o komik ıslık çalışından damon olduğunu anladı dudaklarını ısırdı ve gülümsedi

İşte gerçekti orda!

Birden kendini tutamadı ve hızlıca koşup arkasındaki buzdolabından domates almaya dönen damona sarılması bir oldu… zamanlaması harikaydı!

Damon üstüne hızla gelen bir bedende irkmişti açıkcası… daha yeni vampir oluğu için uyu algıları pek iyi değildi… alaric onların zamanla keskin bir hal alıp her şeyi sezeceğini söylemişti…

Damon: heyy presnses?? İyimisin?

Elena geri çekildi ve onu yanağından öptü…

Elena: korktum tamamı?? Bunların yine kahrolası iğrenç bir rüya olduğunu sandım! Sen yine gittin beni sensiz bıraktın sandım! Korktum damon çok korktum!...

Damon elenanın gözünden gelen yaşı sildi ve onun başını tutup omzuna yasladı… o yokken elena neler yaşamıştı??

Damon : hey ağlama… bak.. bak sana en sevdiğin tostu yaptım dedi elena kafasını geri çekip ona bakarken…

Şimdide damon elenanın saçlarını okşuyor kabaran yerleri eliyle düzleştirmeye çalışıyordu…

Damon güldü…çok tatlıydı!!

Damon: şey galiba ben gitsem iyi olucak… az sonra bay gilbert gelir…

Elena hayır anlamıyla eliyle geçiştirdi