İlk olarak şunu söyleyim ben yazdığım bu kitabın kitap olmasını istemiyorum sadece içimi dökemeyecek bir yer bulamadığım için yazıyorum hadi o zaman başlayalım
Dördüncü sınıftaydım son dersteydik ders ingilizceydi o gün en ön sırada cam kenarında oturuyodum yanımda sınıfın en yakışıklı çocuğu can benim yanımda oturmuştu aslında benim gözümde biz kardeş gibiydik o yüzden benim için bir sıkıntı yoktu dersimiz boştu zaten ingilizce öğretmenlerimiz de sürekli değişip duruyordu yani benim için normal bir olaydı ama sanki ona karşı bişeyler hissediyor gibiydi içim ama bunu kabullenmiyordum birden yüzünü bana dönüp "Eğer biz arkadaş olmasaydık ne olabilirdik?"dedi ne diyceğimi bilemedim "ne diyosun oğlum "dedim "yani eğer biz arkadaş olmasaydık bir şansımız olabilirmiydi" şuan ya bir rüyadayım yada acayip bir şakanın içindeydim"şey bilmem ki belki" ne saçmalıyordum ya bana saçma sapan bir tebessümle "eğer böyle bir şey olsaydı mesela yüzde kaç derdin?" "Can ne saçmalıyosun" bağırarak "sadece soruma cevap ver !" Çok şaşırmıştım ayrıca çokta sinirlenmiştim sen kim
köpeksinde bana bağrırsın sonrada tam tersi bir sakinlikle "benim ki % 100 olurdu hadi ama ya senin ki" deyince "benim ki de % 50 olur
du heralde"dedim imalı bir şekilde sırıttı ve "bunu nasıl %100 yapabiliriz" deyince ben şok tabiki bide çocuk aklıyla derslerini düzeltirsen devamsızlık yapmazsan gibi saçma sapan kurallar koymuştum o zaman olur demiştim o gün eve gidince Beyza ablam ve annesi neslihan ablam vardı ben Neslihan ablanın elinde büyümüştüm tabi Beyza ablada aynı ablam gibiydi bide oğlu vardı Hakan abi oda benim abim gibidir neyse eve gittiğimde onlarda gelmişti ama ablamın morali çok bozuktu ben gelir gelmez hemen bana sarıldı ve annemin odasına geçtik annemin odası çok küçüktü odada dolap yatak ve şifonyer tek sığa biliyordu yatağın üzerine oturduk ağlamaklı bir şekilde "bitti sonunda kurtuldum ondan artık herşey bitti terk etti beni benim cesaret edemediğimi o yaptı ayrıldık" kimden bahsettiğini anlamıştım emreden onu gördüğüm an öldürecektim içimden bunu geçirmiştim"peki sen nasılsın ne hissediyorsun"dedim onun içinin kan ağladığını hissettiğim halde nerden biliyordum ben bunu nasıl anlıyordum acaba bunların sebebi can mıydı aklımda bir sürü soru varken birden ablamın sesi kulaklarımda hissettim "mutluyum hemde çok o kadar çok kavga ediyorduk ki o kadar birbirimize zarar veriyorduk ki benim yapmak istediğim şeyi cesaret edemediğim seyi onun yapmasından o kadar mutlu oldum ki "bunları demesiyle ağlamaya başlaması bir oldu bir den yüreğim yandı boğazım düğümlendi yutkunamadım birden dış kapı çaldı ve hakan abim gelmişti ona yakalanıcaz diye ödüm koptu neyseki o zaman yakalanmadık ama hakan abi beyza ablayı görünce beni sorguya çekmeye çalıştı ama ağzımdan hiçbir şey kaçırmamıştım eversi gün emine ablaların evine giderken yolda emreyi gördüm çok kötü durumdaydı beni gördüğü an ablamı sordu madem bu kadar seviyodun neden terkettin neden ikinizinde canını yaktın he neden ablam çok kötüydü o gün orda kaldım ümit abi yani beyza ablanın babası benim babam gibi olduğu için sıkıntı olmamıştı tüm haftasonu onun moralini düzeltmeye çalıştım ama hiçbir işe yaramadı pazartesi okula gittiğimde can okulda değil di o gün ona çok ihtiyacım vardı vede benim kurallarımı çiğnemişti ona o kadar sinirliydim ki onu hemen terk edeceğime yemin etmiştim ve tüm gün sinirim geçmemişti ertesi gün okula gelmişti ama ne gelip özür dilemişti ne de yanıma gelmişti daha da ama canı çok sıkkın gibiydi ama bu o zaman benim zerre umrumda değildi onun yanına gidip "can seninle önemli birşey konuşmam lazım"dedim hiçbir şey demeden gelmişti şaşırsamda duruşumu hiçbir şekilde değiştirmemiştim"can dün okula gelmedin farkındasın dimi bugün de yüzüme hiç bakmadın can bellki ki böyle yürümeyecek ayrılalım"can tam birşey diycekti ki"bak bence biz arkadaşken daha iyiyiz tamam mı ayrılsakta arkadaşız"dedim can hiçbir şey demeden ordan uzaklaştı.
