DEMEKKİ ?

24 3 2
                                        

O gün canla bir daha hiç konuşmadım sadece beyzalarla konuştum o da zaten çok uzun sürmemişti sadece bana söyledikleri kişinin can olduğunu söyledim onlara tabiki beyzayı kenara çekip nasıl bir duyguda olduğumu anlatmaya çalıştım ama anlatamadım daha kendim bile bilmiyordum ne hissettiğimi bide gidip başkasına mı anlatacatım yok daha neler çıkış saati geldiğinde kızlarla güle oynaya inmiştik aşağıya ama gördüklerimle donup kaldım annem gelmişti sıkıntı orda değil di zaten asıl sıkıntı canın babaannesiyle koyu bir sohbete dalmışlardı annemin yanına gittiğimde karar vermiştim hatırlamıyor gibi yapacaktım annemi sanki yeni görmüş gibi sarıldım "aaa anne sen mi geldin hayırdır? " "hiç öylesine seni almayan l geldim bak hatırladın mı canın babaannesi"  içimden hemde nasıl diye geçirsemde sanki hatırlamamış gibi "merhaba teyzecim" dedim ve elini öptüm tam ben öperken can yanımıza geldi yüzünde tam bir kaltak gülüşü vardı babaanneside hemen annem gibi "oğlum bak su hatırladını mı" "yoo çıkaramadım nerden arkadaşız"  dediği an koz vermemek için bende hatırlamama numarası yaptığımı belli etmek istercesine " aynen ya biz nerden tanışıyoruz" dedim tam o sırada annem "ilk okuldan kızım siz çok yakın arkadaştınız" can sadece benim duya bileceğim bir şekilde "ya nedemezsiniz ne arkadaşlıktı ama"o an onu orda geberte bilirdim sadece duy duğumu belirtecek şekilde ölümcül bakışlar attım ya sanki herkes onun tarafında ben ona tam birşey yapacakken araya giriyorlar bu seferde annem "hadi siz gidip biraz gidicez" canın yüzündeki  o şerefsizlik beni deli etmişti elini belime koyarak "hadi su gel konuşalım nasıl sa birazdan gidicez"  annemlerden baya uzaklaştıktan sonra " can annemlerin yanında ne konuşuyorsun sen ya saçma sapan şeyler" "Noldu su niye rahatsız oldun! Sevgilin mi var o mu kızar sana he bu çocukla niye bu kadar samimisin mi der he cevap versene"canın içindeki buz olan çocuk geri dönmüştü hemde bu sefer belliydi kalıcıydı sonra aklıma arkadaşlarıyla konuşması geldi saçma sapan birşeyler diyorlardı ama benim trk ilgimi çeken canın"benim sevgilimin adına benziyor"demesiydi "merak etme benim sevgilim sen ve arkadaşların gibi hödük ve sadakat şüphesi yoktur"dedim halbuki benim ilk ve tek sevgilim candı. Kolumu tutup beni kendine çekti " demekki senin gibi degilmiş bir çırpıda değilmiş sadakati güçlüyümüş" o an canın geçmişe kaydığını fark ettim " demekki ben ona o güveni verebiliyorsam veremeyenler utansın" "ben sana herşeyimi verdim be en özelimi, babamı açtım lan ben sana" canın son sözleriyle yıkılacaktım ama can elimi hala bırakmamıştı birden birinin sesi bir erkek"can sizinkiler geliyor" hemen kolumu bıraktı "babaannemlerin yanından ayrıldıktan sonra ne olduysa unut " sadece başımla onayladım o sırada birden annemler yanımıza geldi "hadi eve gidiyoruz su" irkildim hemen annemin yanına gittim ve koluna sülük gibi yapmıştım biraz geçtikten sonra yol ayrımına gelmiştik annem canların gittiği tarafa gidiyordu ama bizim evimiz diğer taraftaydı ah tabi ya biz geçici bir sureliğine başka eve taşınmıştık ve eve en kısa yol bu taraftı annemi dürtüp"anne burdan gidelim" annem iyice sinirlenmişti önce ona sülük gibi yapışmıştım hemde uzun zamandır görmediği bireyle hasret gidemesini engellemeye çalışmıştım"senn istersen ordan gidebilirsin su yeter ama artık kolumada yapıştın iyice bebekmisin sen hadi bak canla uzun zamandır görüşmüyorsunuz git konuş arkadaşınla aaa"ne arkadaşı ya bu mu beniim arkadaşım benim içimden bunları geçirirken can orda piç piç sırıtıyordu gerizekalı ben ona sayarken annem beni onun yanına götürüp bıraktı ve bizden uzaklaştı Allahım ya neden tüm sülalem bu çocuğu hem tanıyıp hem seviyordu bi ben kılım bu çocuğa nerdeyse eve yaklaşmıştık ama hâlâ yolları değişmiyordu ya bizim yol düm düz gidiyo hadi siz niye yolunuzu değiştirmiyonuz ya eve bi kaç adım kala sonunda yollarımız ayrılmıştı ama ayrılmasada olurdu zaten bi kaç adım sonra evdeydik geçici bi ev olduğu için bodrum katta bi eve taşınmıştık ama benim odam çok güzeldi evde güzeldi yani bodrum kat olmasa yaşanırdı burda neyse eversi hafta yine dershane günü gelmişti ta ne çabuk geldi bu dershane günü geldiğimde bizim sınıftan olan zehra da gelmişti beni görür görmez hep birlikte üstüme doğru yürümeye başladılar ne olduğunu anlamadan zehra yakama yapıştı "birlikte canı berraya ayarlıyoruz " dedi istemsizce ağzımdan büyük bi "NE" çıktı

      Nasılsınız arkadaşlar hikayeyi nasıl buluyorsunuz merak ediyorum lütfen yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar

DönekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin