Zehra bana şaşkın şaşkın bakarken ben ne diyeceğimi bilmiyordum neyse çantamı bırakma bahanesiyle zehranın elinden kurtulmuştum sınıfa girip çantamı bıraktım kızlara selam verip oturdum hiç zehranın yanına gidip bide herşeyi ona anlatamazdım tabi ben ne kadar anlatmaya meraklı değilsem zehra da dinlemeye o kadar meraklıydı neyse herşeyi onada anlattım ve birden "ne" diye bağırdı yaa tabi bunu canda duydu ve zehranın ona bir u dönüşü yapmasıyla konuyu anladı ve piç sırıtışı yaptı aaaa deli ediyo beni bu tavırları (sinir ediyo anlamında) hemen sınıftan kaçtım evet evet tam anlamıyla kaçtım.
Ya bide o kadar şey dememe rağmen hala bana diyolar ku git berraya ayarla artık peşimden gelmesinler diye tuvalete girdim ama bu yaptığım en büyük hataydı koca dershane de kamera olmayan tek yerler tuvaletler burda daha da üstüme gelmeye başladılar artık baya daralmıştım ve o öfkeyle "tamam napıcaksak yapalım artık pes ediyorum ama o çocuğun ne mal olduğunu anladıktan sonra bana gelip ağlamayın veya beni aldatıyor diye gelme berra özellikle siz berrayı üzüyor diye gelmeyin tamam mı" benim bu tepkimi hepsi ağzı açık izlemişlerdi ilk transtan çıkan zehra olmuştu "tamam kabul dimi kızlar" kızlardan ses çıkmayınca "hem berraya sonuçlarını anlattı artık karar onyn ne diyosun berra"berra ilk önce biraz durdu ve düşündü "ben varım sonuçlarına da razıyım" öyle bir hırslanmıştım ki ağzımdan nefret , üzüntü, sinir daha tarif edemediğim bir ton duygu "eee ne duruyoruz o zaman "dedim ayrıyetten yüzüme piç bir sırıtış koydum ki ne hissettiğim anlaşılmasın diye "tamam hadi sen git " "hey ben tek mi gidicem avucunuzu yalarsınız" "ya yine bensiz bir şey yapamayorsunuz" sırf ben gaza geliyim de tek başıma gidiyim diye yaptığını bildiğinden ona kanmadım "he ya sensiz olmuyor hadi sende benle geliyorsun" diyip onu kolundan sürüklemeye başladım biraz çırpınsa da sonunda benim yanımda düzgünce yürümeye başladı iki kat aşağı indik çünkü arkadaşlarıyla oturuyordu ilk başta kalkmasını bekledim ama nafile kalkacağı yoktu öküzün ben ona doğru yürüyünce zehra da nolduğunu anlamış olucak ki arkamdan beni takip ediyordu tam önünde durdum ilk önce baktı baktı tam birşey söylicek ken sözünü keserek "can seninle önemli bir konu hakkında konusmam lazım" ardından o girdi lafa"abi bu kız beni nerden tanıyor ya"o kadar sinirlendim ki şeytan diyo ki bu zamana kadar seni terk eden tek kız bendim hatırladın mı demek vardı ama neyse biz şeytana uymuyoruz "biz ilk okul arkadaşıyız( arkadaşlar bu hikaye gerçek ama bazı yerlerde hayal gücümü kullanmaktan çekinmiyorum burdan yıldız koyduğum yere kadar hayal ürünüdür) a ama durya ben sana selam amcamdan tanırsın dersem daha iyi hatırlarsın he nedersin" yanım da zehra olmasını aldırmadan kolumdan tutup beni o en lanet yer olan yere dershanede iki kolon arasında olan küçük bir ara var oraya sıkıştırdı o kadar dı ki nerdeyse birbirimize değiyoduk "can sen naptığını sanıyorsun arkadaşlarımızın önünde " "senin yaptığını yapıyorum oyun oynuyorum yoksa beğenmedin mi oyunumu su" piç bir sırıtış vardı yüzünde ama sinir de vardı birbirimize öfkeyle bakarken birden araya zehra girdi "gençler eskileri unuttuk mu unutmadık ona bur karar verelim mi bir önce" "demek herkese anlatabiliyoduk benim niye haberim yok" "önemli birşey olmadığı içindir belkide nedersin?"birbirimize manyak gibi bakıyorduk o sırada zehraya bakıtım ondan sonra cana döndüm tam gözünün içine bakarak "unut-" derken sözümü kesti ve kolumu bırakıp kafasını eğerek "geçmişe mazi derler adın herneyse " zehra cana sinirli sinirli bakarken"adım zehra ve biz buraya berra için geldik dimi su" "e-evet biz berra için geldik" zehra koluma vurdu hadi devam et der gibi * "bizim berra diye bir arkadaşımız var ve o senden hoşlanıyormuş "tek kaşını kaldırıp bana baktı "hmmm benim sevgilim var" "offf söyledim ama yine de şansını denemek istiyormuş" "tamam fotoğrafını gosterin bir bakayım"zehra hemen telefonundan berranın fotoğraflarına bakıp en iyisini seçmeye çalışıyordu dayanamayıp konuşmaya başladım "ya sen nasıl şerefsiz birisin ya bu sevgilin den daha güzelse sevhilini bırakıp bununla olucan dimi sonra bundan daha güzeli gelince o oh ne ala memleket" "napalım kanımızda var"tam o sırada zehra berra nın bir fotoğrafını gösterdi tabiki can beğenmedi zehra da anlamış olucak ki "dur ya bakayım başka fotoğrafı var mı diye " "gerek yok ya bana bu kadar yeter "sonra ben konuşmaya başladım "tabi ya beğenmedin yik yi giyik yik de. zehra hadi gidiyoruz"tam arkamı dönmüş gidicekken biri kolumu tuttu acaba kim hadi bakalım ah tabiki can "nevar" zehra biraz uzaktaydı yani bizi duyucak kadar yakın değildi kulağıma eğilip "senden sonra güzel bulmak çok zor napalım"hemen kolumu ondan çektim ve "can bu kadar saçmalık yeter "deyip yukarı çıktık tuvalet kapısının biraz önünde zehra beni durdu "nasıl anlatırız ona bunu yıkılır" "bilmiyorum ama bi şekilde anlatıcaz"
