KANLI KONTES

Bölüm 3

Bu yaptığım hareket sonrası bir ukte pişman olmuştum ellerimi saçlarımın arasına yerleştirip bağırmaya başladım

"Ben yapmadım"

"isteyerek olmadı ben yapmadım"

istemsizce bağırıyordum ki bu hareketim görevlilerin ayaklanmasına yetmişti koşarak gelip olup biteni anlamaya çalışıyorlar bir taraftan da bana bağırıyorlardı.
Sanırım öfke kontrolümü yitirmiştim korkmuyordum sadece kendi yaptığıma ben bile şaşırıyordum. Peki bu içimdeki beni yöneten şey neydi? Cevabını bulamıyordum.

Beni kırmızı dudaklı, patlak gözlü koca kalçalı bir kadın kollarımdan sıkıca tutup odasına geçirdi. Gülüyordum kahkaha atıyor bir yandan da kadının elinden kurtulmaya çalışıyordum ama küçük bir kızın gücü kaçmaya nasıl yetsinki.

"Bunu sen mi yaptın?"

"Bunu nasıl yapabildin nasıl kıydın kıza"

"Derhal cevap var bana"

Bu sorduğu soruların cevabını kendime dahi veremiyordum.

"Bana saldıracaktı abla ben sadece kendimi korumak istedim bıçağı vardı."

Kendimi böyle savunmamın üzerine kadın masanın yanındaki cetveli alıp önüme geldi, yapacağı şeyleri tahmin edebiliyordum.

"Ellerini aç"

Açtığım ellerime aniden bileğimi koparacakçasına vurdu ama acımadı bişey hissetmedim vermediğim tepki kadını şaşırtmıştı tekrar tekrar vurdu. O an gözüme çarpan masanın üzerindeki kalemler oldu onları kadının kulaklarından geçirip ağzından çıkarmak istedim ama benden çok çok iri ve hayvan gibiydi kadın demeye şahit lazım.

"Derhal başka bir koğuşa götürün. yanında görevli olmadan bir hareket yapmaya kalkmasın yoksa bukez küçük kızın sonu tımarhane olur."

Konuşurken iki yana savrulan ağzını kopartmamak için zor durdum. Sonra götürdüler beni bir koğuşa attılar, karanlık ve soğuktu benim gibi bir kız daha gördüm yatağının üzerinde sallanıyor bir şeyler mırıldanıyordu bende yerime geçtim oturdum.

"Merhaba benim adım lucy, sen kimsin?"

Sorduğu soru üzerine uzunca yüzünü inceledim.

"Bende lavin"

Kafasını sallayıp yatağına girmişti bende kendi yatağıma girip yattım uyuyamıyordum sanki kulağımı birşeyler kemiriyor duvarlar üstüme geliyordu. Aniden sırtımda acı hissettim ani bağırmamla lucy kalkıp yanıma geldi.

"İyimisin?"

Başımı sallayarak tepki verdim ama sırtımda sanki kanıyormuşcasına ıslaklık hissettim.

"Lucy sırtım, sırtım çok acıyor yardım et"

Üstümdeki tişörtü çıkartıp sırtıma baktı fakat birşey yoktu peki bu neydi, bana acı veren kimdi, nasıl oldu?
Sorular kafamı tırmalıyordu ayağı kalkıp kafamı tutup bağırmaya başladım içimdeki sesler konuşuyor ve gülüyorlardı

"Susun, susun artık lanet olsun dinlemek istemiyorum"

"Bana gülmeyin lütfen konuşmayın artık yeter "

Deliriyormuydum yoksa açlığın verdiği etkimiydi kafamdaki konuşmalar bağırışmalar bir an olsun susmadı ani bir hareketle kafamı duvara sertçe vurdum ve yere yığılıp bayılmıştım.

Sabah olduğunda kendimi başım sargıda ve sağlık ocağındaki yatakta yatarken buldum, kalktım etrafıma bakınmak istedim fakat her tarafım uyuşuktu iğnelerin verdiği acı da vardı. Lucy in yanıma gelmesine sevinmiştim bir sandalye çekip yanıma oturdu.

"Bana anlatmak istediğin bir şeyler varmı lavin ben seni dinlerim arkadaşın olmak, yanında olmak istiyorum."

Olan biteni anlattım şaşkın gözlerle beni dinlemişti ve sanırım benden korktu.

"Korkma lucy sana zarar vermem"

Bunun üzerine yattığım yerden doğrulup lucy' e sarıldım. Sonra o çatlak kadın gelip iyisin bir şeyin yok gidebilirsiniz deyip odadan çıktı.

Bir süre sonra lucy ile arkadaşlığımız güçlendi beraber büyümeye başladık bana sakinliği öğretmeye çalışıyordu ben ise ona dünyayı kendin yönet ve işkence etmekten korkma diyordum. O benim tam tersimdi beni koruyup kollamaya çalışıyordu. 1 Yaş benden büyüktü zaman geçti, aylar yıllar geçti. Büyümüştüm ama kafamdaki konuşmalar hiç eksilmiyordu şizofrenmi oldum diye kendime soru sorup duruyordum. zaman zaman ise bana zarar veren ve nerden geldiği belli olmayan yaralar beliriyordu vücudumda..

18 yaşıma geldiğimde ise tamamen özgürdüm lucy ile yetimhaneden çıkmak beraber bir yerde yaşamak istiyordum fikrimi onunla paylaştığımda ise olumlu yanıt vermişti.
Aradan geçen 10 yıl beni olgunlaştırmış ve gücüme güç katmıştı şimdi yeni bir hayat beni bekliyor..
İşkence edicem ama herkesin önünde değil sessiz ve dikkatli olucam ne zamandır kana hasret bir şekilde yaşadım şimdi de kana doymak istiyorum.

"Amca büyüdüm bana katılmak ister misin öldürmek istediğim O kadar canlı var ki"

Değişimin üzerine lucy yapma dercesine yüzüme bakıyordu ama oda alışacak, oda bu zevki tadacak.
Lucy bana çalışmamız gerektiğini söyledi. Fena bir fikir değil hayatta kalmak için çalışmamız gerekiyordu yolda yürürken bir tabela gördük.

"Çiftlikte çalışacak 2 bayan eleman aranıyor. +90537..."

"Lavin ne dersin çalışalım mı güzel bir işe benziyor"

Kafamı sallayıp tepki verdim ve numarayı tuşladık çiftlik birkaç kilometre ötedeydi. konumumuzu telefonda yetkililere söyledik ve ilerde bir kafeye oturduk.
Kasadan sipariş verdik ve beklemeye başladık bi süre sonra iki tane adam bir jiple gelmişti boylu poslu yakışıklılardı.

"Sanırım çiftlikte çalışmak isteyen iki güzel bayan sizsiniz"

"Evet biziz hemen çalışmamız lazım bir an önce gidelim mi lavin"

"Tabii olur"

Adamların jipine bindik ve çiftliğe doğru yol aldık. Ama oda ne çiftliği gördüm geçtik orayı..

"Dursana çiftliği geçtik nereye gidiyoruz?"

"Görürsün az kaldı"

Lucy bir anlık korkuyla koluma sarıldı bende korku yoktu ama merak içinde yolun bitmesini beklemiştim.

"Geldik işte"

Arabayı durdurdu, karşımızda ise tek bir tane ev vardı etrafıma bakındım bahçeden başka birşey yoktu. Neresiydi burası, çiftlikten çok uzaklaşmıştık.

Devamı yakında gelecek..