KANLI KONTES

Bölüm 2

Amcamın psikopat bir hasta olması bir an olsun aklıma bana da zarar verebilir mi düşüncesini getirdi.

"Lavin kendine gel"

Daldığım derin düşünceden uyandım hemen sonra kendi kendime söylendim amcamdır yapmaz ama kim bilir gözüne kan bürünmüş bir adam neden bunları yapmasın?

Adamın gözlerinden akan kanlardan gözümü alamadım. Elimi küvete düşen kan damlalarına değdirip ağzıma götürmüştüm bu kan tatsızdı sonrasında dudaklarıma sürdüm. kırmızı kan çok güzel duruyordu dudaklarımda, hoşuma gitmişti.

Sonra amcamın sıcak ateşte eritilmiş demiri adamın vücudunda gezdirmesi onun sıçramasına yetmişti. Adam çığlık atıyordu acısı öyle derindi ki, onun attığı her çığlık her bağırış daha da tahrik ediyordu bizi.
Küçük bir kız ne kadar düşünebilir ki ne görürse onu heves eder bu da şizofren bir kız olmaya yeterde artar bile..

"Evet amca şimdi napıyoruz?"

Diyerek tepki verdim yüzüme baktı ve işaret ederek bana kerpeteni gösterdi ne yapacağımı bilmiyordum

"Hadi lavin korkma sök şu lanet adamın dişlerini"

Düşünmeden elleri kolları bağlı birinin dişlerini sökmek zor olmadı ama lakin amcamın kötü bakışları korkutuyordu..
Adam daha fazla acıya dayanamadan öldü tanrım inanamıyorum o da ne..!

Amcam birden kayboldu derken geri döndüğünde elinde bir benzin ve çakmak vardı düşündüğüm şey mi yoksa ah evet yak onu cehennemin dibine gönder pislik adamı..
Amcam benzini adamın üzerine boşalttı ve ardından da çakmağı yakıp üzerine attı

"Iste bu çok güzel değil mi? Diri diri yanıyor baksana lavin görüyor musun çok güzel lavin ahaha"

Amcamın beni zorla kollarimdan yakalayıp ateşe atmak istiyormuşcasına ateşe iteleyip duruyordu. Korkmuştum akli dengesini yitiriyordu sanki.
Alevler her tarafı sarmaya başladı ah hayır ev yanacak

"Amca dur ateşi söndür lütfen ev yanıyor bizde yanacağız"

Amaçsızca bakıyordu birşey demedi sadece gülüyordu

"Ah hayır siyah dumanlar her tarafı kaplıyor."

korkuyordum amcam birden bire beni kucaklayıp dışarı çıkarttı hayır olamaz amcam eve tekrar koşarak girdi ama neden yaptı bunu o yıkık harabede ne işi var olamaz alevler her tarafı sarıyor korkuyorum

"Amca geri dön...!"

Ağlamaya başlamıştım bağırdım çağırdım ama geri dönmedi gözümü bir an hırs bürümüştü yaşımın henüz küçük olması psikopatlığı en layığıyla tanımama yetmişti.
Ev yanıyordu ama hala geri dönmedi bir anda komşular sardı etrafı küçücük bir ıssız kasabada ne kadar insan olabilir ki?

Bikac kisi meraklı gözler le olup biteni izliyor birkaçı da yangını söndürmeye çalışıyordu. Itfaiyenin gelmesi üzerine soluklanmıştım alevlerden çıkan o koku ciğerlerimi yakmıştı.

" çabuk olun çabuk çıkartın, Dikkat"

"Acele edin odunlar çökebilir"

"Koş koş koş"

Ah hayır bu sesler kulağımı tırmalıyordu olan biteni anlamaya çalışıyordum bir yandan iste bana soru soran bir polise nasıl olduğunu hesap veriyordum..

"Sedyeyi getirin çabuk. Ölü var"

Amcamın öldüğünü anlamıştım gözümden iki damla yaş geldi sonra istemsizce güldüm haykırdım millet şaşkın bir ifadeyle bakıyordu polis benimle geliyorsun diye araca bindirdi.

"Nereye gidiyoruz polis amca?"

"Görürsün küçük kız"

Beni götürdüğü yer yetimhaneydi inanmıyorum nasıl olur

"hayır lütfen vermeyin beni oraya lütfen"

Bir taraftan yalvarıyor bir taraftanda gülüyordum elimde olsa polisin ciğerlerini söküp eline vermek isterdim. Hastaneye vardık polis herşeyi anlatıp kaydımı almış küçük bir kasabada yetimhane ha?

Lanet olsun ordaki yüzler hepsi, hepsi değişik tuhaf bakıyorlardı bana, hepsini öldürmek istiyorum derilerini yüzmek dişlerini sökmek istiyorum tanrım ah kan istiyorum kan.

Duvarlar örgülü korunaklıydı kaçamazdım. Günler geçti Gece şafak vakti geldiğinde lavboya gitmek için kalktım ki arkamdan gelen ayak seslerini duydum. Hiçbir duyguyu hissetmiyordum iyice hissizleşmiştim lavbodaki kapımı kapattım işim bittikten sonra tam çıkacaktım ki kapının arkasından gelen o kıkırdama sesi de neyin nesiydi biraz korkuyla kapımı açtım karşımda 13 yaşlarında bir kız ters ters bakıyordu.

"Kimsin, ne istiyorsun?

Tepki vermedi elini arkasından çıkardı üstüme doğru yürüdü daha önce onla sorunum olmadığına emindim peki bu ne ozaman? Kafamda sorular soruyor cevabını arıyordum. Bir an aklıma amcamın bana söyledikleri geldi 'kimseye iyilikle yaklaşma öldür çünkü onlar seni çoktan öldürmek isteyecekler koru kendini koru koru koru...'

Gözümü kan bürümüştü kız arkasından bıçağı çıkardı küçük falan ama iş görürdü oda psikopattı heralde sonra etrafıma bakındım hiçbir şey yok lanet olsun ben napicam şimdi..!

Avazım çıktığı kadar bağırsam neye yarar ah hayır olmaz. Ani bir hareketle kızın bıçağı tutan elini ısırdım kanlar içinde kaldı bıçağı yere düşürdü, bir hamle yapamadan ben aldım bıçağı. o bileğini tutup kıvranırken işte o kan tadı yine hoşuma gitti attım bıçağı eğildim ve kızı ısırarak etlerini koparmaya başladım, kopardım kopardım çiğnedim ımm enfes birşey hosuma çok gidiyordu.

Kız acı içinde yerde kan kaybından kıvranıyordu belkide onu öldürcektim ki kızın bağıramadığını farkettim konuşamıyordu kız ahhah en iyisi işte o bıçağı tekrar elime aldım ve kızın önce gözlerini oydum sonra dudaklarını kestim dilini koparıp yedim işte bu tanrım hayatı yöneteceğim öldüreceğim herkesi öldüreceğim..

Hikayeye devam edicem arkadaşlar inşallah bu bölümü beğenmişsinizdir, yorumlarınızı bekliyorum teşekkürler.:)